Με χαρά ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση του Γενικού Λυκείου Ακρωτηρίου για να βρεθούμε, την προηγούμενη Κυριακή (18 Ιουλίου), στο Ανοικτό Θέατρο Λενταριανών και να παρακολουθήσουμε τη θεατρική παράσταση με τίτλο: «Οι κυρίες της αυλής». Η παράσταση ήταν εκπληκτική και αισθανόμαστε την ανάγκη να μοιραστούμε μαζί σας και με τους αναγνώστες της έγκριτης εφημερίδας σας τις σκέψεις που κάναμε βλέποντας την παράσταση.
«Οι κυρίες της αυλής» είναι η ελληνική κωμική, αισθηματική, ταινία του 1966, σε παραγωγή της εταιρίας «Φίνος Φίλμ» με πρωταγωνιστή τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Έγινε ταινία μετά και από τη μεγάλη θεατρική επιτυχία που πρωταγωνιστούσε πάλι ο ίδιος. Η θεατρική ομάδα του Λυκείου «Σινεθέατρο» που αποτελείται από μαθητές του σχολείου αλλά και νέους που έχουν φοιτήσει ή έχουν πλέον αποφοιτήσει από το σχολείο αυτό, μας μετέφερε πολύ πετυχημένα στην αυλή ενός παλιού σπιτιού που κατοικείται από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Μάθαμε για την καθημερινότητα τους, είδαμε τις ζωές τους να περιπλέκονται μεταξύ τους, κάποιες φορές ευχάριστα και άλλες δυσάρεστα. Στο τέλος επικράτησε ένα αίσιο φινάλε με το μήνυμα της ενότητας και της αλληλοϋποστήριξης.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης, μέσα σε ένα καλοστημένο σκηνικό και τη φυσική παρουσία και μελωδία ενός πουλιού που υποδυόταν την «μπεμπέ», καμαρώσαμε τους νέους του τόπου μας σε άριστες ερμηνείες καθώς είχαν μεγάλα κέφια. Μας μετέφεραν τη φρεσκάδα τους, τον ενθουσιασμό τους, το μεράκι τους για αυτό που έκαναν. Χαρήκαμε τη συνεργασία τους, την ευρηματικότητά τους, τον αυθορμητισμό τους. Αναγνωρίσαμε την προσπάθειά τους. Συμμεριστήκαμε τη χαρά τους, την αγωνία τους, το όποιο άγχος τους. Συγχωρήσαμε αλλά απολαύσαμε κιόλας τα τυχόν λαθάκια τους.
Η παράσταση ήταν ντυμένη με μουσική, κυρίως ζωντανή που αποδόθηκε από την ορχήστρα της ομάδας. Απολαύσαμε επίσης και ζωντανά τραγούδια με τις υπέροχες κρυστάλλινες φωνές των τραγουδιστών της. Από το πλαίσιο της παράστασης δεν έλειψαν και οι διάφοροι χοροί όπως δεν έλειψαν καμία χρονιά από τις παραστάσεις της ομάδας «Σινεθέατρο».
Στα παρασκήνια ήταν φυσικά η καλή τους καθηγήτρια, η φιλόλογος κυρία Μαρία Μπράβου που εμπνέει για πολλά χρόνια τους μαθητές της. Κάθε χρόνο μας παρουσιάζουν και μια θεατρική παράσταση (εκτός την περυσινή χρονιά, που λόγω της πανδημίας δεν ήταν δυνατόν). Η παράσταση μας μεταφέρει κάθε χρόνο στον παλιό ελληνικό καλό κινηματογράφο. Το αποτέλεσμα της παράστασης κάθε φορά μαρτυρεί τις ατέλειωτες πρόβες και άλλες εργασίες που πρέπει να γίνουν πριν την παράσταση, εννοείται εκτός σχολικού ωραρίου. Ειδικά η φετινή παράσταση είχε όλα τα εμπόδια που έχουν τούτο τον καιρό όλες οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Ήταν μια παράσταση που βοήθησε τους θεατές να χαλαρώσουν, να ευθυμήσουν, να γελάσουν, να βρεθούν, με είσοδο ελεύθερη, μακριά από τις έννοιες της δικής τους καθημερινότητας. Με την επιμονή και την υπομονή όλων των μελών της ομάδας, όμως, τον πολύ κόπο, αποδεικνύουν πως μπορεί να γίνουν και θαύματα όχι μόνο στο θέατρο και τον κινηματογράφο αλλά και στην πραγματικότητα.
Τελειώνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την καθηγήτρια-εμπνεύστρια της παράστασης και τα παιδιά που συμμετείχαν με οποιονδήποτε τρόπο στην παράσταση που πραγματοποιήθηκε σε εξωτερικό χώρο χωρίς να διαθέτει τον πάγιο τεχνολογικό εξοπλισμό για τη διευκόλυνση των θεατών αλλά κυρίως των ηθοποιών και των άλλων συντελεστών της. Θα μπορούσαμε να πούμε τι μας εντυπωσίασε σε κάθε νέο παιδί από τη συμμετοχή του στην εν λόγω παράσταση ονομαστικά αλλά δεν θα το κάνουμε για να μην αδικήσουμε κανένα στο ελάχιστο.
