Οι γραφιάδες λαογράφοι στην Ελλάδα κι όπου γης
ξετρυπώνουν το χρυσάφι μιας αστείρευτης πηγής.
Και στις πέντε τις Ηπείρους βρίσκουν άφθον’ υλικό
απ’ εντόπιους “Ομήρους” για να δέσει το… γλυκό.
Ήθη κι έθιμα προγόνων που ‘χαν πιάσει οροφή
εις τον διάβα των αιώνων βάζουν στη… διατροφή.
Για να μάθ’ η νεολαία διαβίωση παλιών
προτού κλείσει η αυλαία από ρύπους καναλιών.
Να γαλουχηθούμε όλοι με προπάππων συνταγή
και τση γης το περιβόλι να ‘χ’ αγνή παραγωγή.
Το φιλότιμο κι η μπέσα κι η αγάπη κι η φιλιά
να επικρατούνε μέσα σε ανθρώπων ομιλιά.
Η λαογραφία δείχνει τη ζωή μας πιο παλιά
και μας μολογά τα ίχνη από τη ντοπιολαλιά.
Η παράδοσ’ είν’ αλάτι, είναι νέκταρ των ανθών
φως απ’ ένα λυχνοστάτη που χτυπά στο παρελθόν.