Σ’ ένα πλανήτη με πλούσια χλωρίδα και πανίδα και ένα εξελιγμένο ανθρώπινο είδος, τον homo sapiens, που ανέπτυξε δια μέσου των αιώνων πολιτισμούς προηγμένου πνευματικού και γνωστικού περιεχομένου και έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο διανοητικής και θυμικής ωρίμανσης, είναι αδιανόητο, αναιτιολόγητο και ανεπίτρεπτο μια ισχυρή χώρα να αγνοήσει τη παγκόσμια φυσική ανάγκη και επιθυμία των λαών για ασφάλεια και ειρήνη και να εισβάλει στρατιωτικά με αιματηρή επιθετικότητα σε μια γειτονική της χώρα, διεκδικώντας με εδάφη της.
Παραβιάζοντας, συγχρόνως, το κράτος του δικαίου, της ειρήνης και της αλληλεγγύης, που οφείλει να διέπει τη δεοντολογία της πολιτικής συνύπαρξης κρατών και να γκρεμίζει μ’αυτό τον τρόπο το Ιερό της Ειρήνης που η ανθρωπότητα για χιλιάδες χρόνια χτίζει και πασχίζει να ολοκληρώσει.
Η ιστορία έχει δείξει ότι κρίσεις ηγεμονισμού καταλαμβάνουν κατά καιρούς ηγέτες ισχυρών κρατών και τους παρασύρουν σε φαντασιώσεις μεγαλεπήβολων στόχων, ενίοτε λίαν επικινδύνων. Πολλές φορές με παταγώδη ήττα και δεινά αποτελέσματα. Όπως απώλεια μεγάλου αριθμού ανθρώπινων ζωών, περιβαλλοντικών καταστροφών και εκατομμυρίων θυμάτων ανθρώπινης εξαθλίωσης παντός είδους. Όχι πάντοτε και χωρίς την προσωπική τους καταστροφή στο τέλος.
Ένας πλανήτης που διέρχεται μια σοβαρή κλιματική αλλαγή με άγνωστους και απρόβλεπτους κινδύνους, μια μεγάλη ενεργειακή κρίση και συγχρόνως μια πρωτόφαντη πανδημία ενός επικίνδυνου και θανατηφόρου ιού, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και κοινωνιολογικής αναζήτησης, με άγνωστους κινδύνους που πιθανόν να ελλοχεύουν στο Σύμπαν, δεν αντέχει να κλυδωνιστεί ξαφνικά από μια απρόσμενη, σφοδρή πολεμική σύγκρουση που προκαλεί η μεγαλομανία ενός ισχυρού, φαντασιόπληκτου πολιτικού ηγέτη. Η οξεία αντιπαλότητα, που αναπόφευκτα προκύπτει μεταξύ της προκλητικά επιθετικής χώρας, που αναστατώνει την ανθρωπότητα, και του υπόλοιπου πλανήτη, μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, κι ας αποφεύγει στην αρχή σωφρόνως το υπόλοιπο του πλανήτη οποιαδήποτε πολεμική σύγκρουση με την άφρονα, πολεμοχαρή αντίπαλο χώρα. Ο πόλεμος φέρνει θανάτους και οι θάνατοι φέρνουν κυρώσεις, δημιουργώντας δύο αντίπαλες παρατάξεις, οι οποίες δεν αποκλείεται στην εξέλιξη των πραγμάτων να καταλήξουν σε πολεμικές συρράξεις ανεπιθύμητων διαστάσεων…
Αντίθετα, η ανθρωπότητα θα έπρεπε να σκέπτεται και να δρα ενωμένη κάτω από μια Ομπρέλα Παγκόσμιας Ειρήνης για τη διάσωση, προστασία, και αξιοποίηση του Πλανήτη. Για να φτάσει στο σημείο αυτό ανάπτυξης θα πρέπει να διέλθει μια περίοδο ειδικής Παιδείας, βαθιάς ανθρωπιστικής, στην οποίαν θα περιέχεται και μελέτη μιας εις βάθος ψυχολογίας, στην οποίαν θα εξερευνάται η πλήρης κλίμακα της ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, η οποία, μεταξύ άλλων, στεγάζει και τα ακραία, ιδιοτελή ένστικτα, που η ανάγκη ικανοποίησης τους οδηγεί σε παράφρονες και επικίνδυνες συμπεριφορές και πράξεις. Όπως ψυχοπάθειες έντονου ναρκισσισμού, αλαζονείας, πλεονεξίας μεγαλομανίας, που γεννούν διαταραγμένους ηγέτες, βασιλείς, αυτοκράτορες, κοσμοκράτορες, αλλά και καθημερινούς ανθρώπους.
Η δημιουργία μιας Οικουμενικής Ηθικής που θα διερευνηθεί και θα μελετηθεί σε βάθος χρόνου, αποτελεί μέρος της ύπατης δεοντολογίας και θα προσλάβει την αδιαμφισβήτητη ισχύ ενός Αγραπτου Νόμου που θα χαραχθεί, έπειτα από πάροδο χρόνου. στο DNA του ανθρώπου
