Από τα πολύ παλαιά χρόνια υπήρχαν στην περιοχή του φαραγγιού της Σαμαριάς θρύλοι, παραδόσεις και ιστορίες για το εκεί βασίλειο των δαιμόνων, για νεράιδες, σφανταχτά και γενικά κακά πνεύματα.
Ίσως αυτά ήταν, και είναι, μια συνέχεια και προϊόντα των αρχαιολογικών αναφορών σε μαντεία σε μερικά σημεία του φαραγγιού από Λινοσέλι Γκίγκιλο μέχρι και την αρχαία Τάρρα.
Μάλιστα πριν τριάντα χρόνια εντοπίστηκε και δαιμονολατρεία στην περιοχή του Αγίου Νικολάου. Έχω καταγράψει περί τις είκοσι παραδόσεις κ.λπ. για τα τέρατα αυτά, και μάλιστα, κατά μία από αυτές, οι Σφακιανοί παραλίγο να έπιαναν τον διάβολο. Ακόμη και στον εμφύλιο έκαναν τα πονηρά πνεύματα την παρουσία τους.
Υπάρχει και το δαιμονόσπηλιο, μεταξύ Ξυλόσκαλου και Λινοσελίου και ακόμη ιστορίες για Κεραμειανούς δαιμονισμένους στα γνωστά, προπολεμικά γεγονότα που οι σατανάδες τους είχαν φέρει σε αυτά τα μέρη.
Στο δε βάραθρο 100 μέτρων το “Κολιακουδέ”, στο σελί του Γκιγκίλου σκοτώθηκαν από γκρέμισμα ένας τουρίστας και ένας νεαρός ερασιτέχνης σπηλαιολόγος από ta Χανιά το έτος 2.000 και ο διασωθείς ανέφερε ότι σε μια κάθετη βραχοπλαγιά του βαράθρου ήταν ένας σχηματισμός σαν διάβολος. Δεν νομίζω να έβαλαν αυτοί το… χεράκι τους σε αυτά τα θανατηφόρα.
Κάποτε που διανυκτέρευσα μόνος στο χωριό της Σαμαριάς έβλεπα στο απέναντι λιόφυτο κάτι λευκές φιγούρες να μετακινούνται, και σκέφτηκα: «την πάτησα, να οι νεράιδες, γιατί οι δαίμονες δεν είναι λευκοί». Το πρωί που έφεξε διαπίστωσα ότι ήταν δυο λευκά μουλάρια που τα είχαν αφήσει εκεί αγωγιάτες που τότε έκαναν μεταφορικές διευκολύνσεις τουριστών, ιδιωτικώς.
Για το όλο θέμα, βλέπε ένδεκα σελίδες στο βιβλίο «Μνήμες Σαμαριάς».
Η εικόνα της Αγίας που θεωρείται πολέμιος του διαβόλου, αυτή της Αγίας Μαρίνας που υπήρχε στο εκκλησάκι της Οσίας Μαρίας στη Σαμαριά, για να εξορκίζει – διώχνει τους πέριξ του χωριού διαβόλους και ξωτικά. Επιβεβαιώνει ότι από τα πολύ παλιά χρόνια υπήρχαν οι παραδόσεις για τα κακά πνεύματα, μιας και η χρονολογία αφιέρωσης της είναι το έτος 1740 από τη «δούλη του Θεού Μαρία Βιγλάκη» (Βίγλη)
Την παρουσιάζει μέσα από τα βράχια του φαραγγιού να κρατά τον δαίμονα από τα κέρατα και με ένα είδος σφυριού να προσπαθεί να τον εξοντώσει.
