Το σύνταγμα της χώρας αναγνωρίζει την κατοικία σαν κοινωνικό αγαθό και ότι η απόκτηση της από τους στερούμενους στέγης αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους. Στη στέγαση των Ελλήνων αναφέρεται το σύνταγμα της χώρας, γιατί πραγματικά αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι στον “ξεσπιτωμό” τους, όπως επιχειρείται με τις αποφάσεις και των τριών εξουσιών.
Μια αγαστή συνεργασία τους που δημιούργησε… αμηχανία. Αυτό συνέβη αυτές τις μέρες στον τόπο μας και μάλιστα με πρωτοφανή… ταχύτητα!
Η χώρα μας μετά από δύο απανωτούς πολέμους (1940-49) είχε άθλιες στεγαστικές συνθήκες. Χρειάστηκαν τεράστιες προσπάθειες, ιδιαίτερα από τους πολίτες, για να μπορέσει να φτάσει σε ικανοποιητικό στεγαστικό επίπεδο. Και μάλιστα να φτάσει στο μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη. Στο ποσοστό 80%, ενώ στην Ευρώπη είναι περίπου 45%!
Η κατοικία λοιπόν αποτέλεσε όχι μόνο επιδίωξη των πολιτών για τη στέγαση τους, αλλά και ένα από τους ιδανικούς τομείς δραστηριότητας και επένδυσης. Η χώρα μας κατάφερε με την οικοδομική δραστηριότητα να αναθερμάνει την ελληνική οικονομία, αφού δεν μπόρεσε να γίνει ανταγωνιστική των ξένων βιομηχανιών.
Η Ελλάδα κατάφερε με την ανοικοδόμηση της όχι μόνο να βελτιώσει τις στεγαστικές συνθήκες του Έλληνα, αλλά στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 να προσελκύσει το μεταναστευτικό και ναυτιλιακό συνάλλαγμα. Οι ναυτικοί μας και οι μετανάστες έστελναν τις αποταμιεύσεις τους για να στεγαστούν οι οικογένειες τους και να μη μένουν σε άθλιες συνθήκες.
Το κράτος δεν είχε μεγάλη συμμετοχή στη στεγαστική αποκατάσταση των Ελλήνων. Το ποσοστό που κάλυψε είναι περίπου 4%. Ο άστεγος Έλληνας λοιπόν αφιέρωσε τους κόπους μιας ζωής, ακόμα και με τη βοήθεια των ξενιτεμένων παιδιών του, να βάλει πάνω από το κεφάλι του ένα κεραμίδι, όπως λέει και ο λαός μας.
Αυτό το “κεραμίδι” λοιπόν, πρόκειται να χάσει σήμερα ο Έλληνας.
Με ευθύνη ενός καθυστερημένου πολιτικού συστήματος, που κυριαρχούσε ο λαϊκισμός και ο δήθεν κομματικός πατριωτισμός, οι Έλληνες βρέθηκαν εντελώς απροειδοποίητα μπροστά σε μια οικονομική καταστροφή. Μην ξεχνάμε ότι λίγο πριν την χρεοκοπία της χώρας, ο πολιτικός κόσμος διαβεβαίωνε τον λαό μας ότι η οικονομία είναι πανίσχυρη.
Και στις 23/4/2010 η Ελλάδα μπαίνει στο ΔΝΤ! Και αρχίζει ο οικονομικός γολγοθάς για τους Έλληνες.
Το Α.Ε.Π. της χώρας μειώθηκε στο 30%! Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 30%!
Μια καταστροφή που μόνο ένας πόλεμος μπορούσε να επιφέρει.
Οι “εταίροι” μας στην Ευρώπη περισσότερο ήθελαν να τιμωρήσουν τον ελληνικό λαό για φρονιματισμό όπως έλεγαν, παρά να βοηθήσουν τη χώρα να ξεπεράσει το οικονομικό αδιέξοδο. Και με κυνισμό η Μέρκελ δήλωσε μετά την έξοδο μας από τα μνημόνια ότι ήσαν… υπερβολικά!
Αυτός λοιπόν ο χρεοκοπημένος τόπος και φτωχοποιημένος λαός καλείται να πληρώσει όλα τα “σπασμένα” ενός αποτυχημένου συστήματος διακυβέρνησης. Και μάλιστα από ένα σύστημα που τα κόμματα του χρωστούν στις τράπεζες 700.000.000 περίπου. Υπάρχει μια προπαγάνδα και πού την αναπαράγουν συγκεκριμένα συστημικά μέσα ενημέρωσης ότι οι δανειολήπτες με κόκκινα δάνεια είναι “μπαταξήδες” και πήραν τα δάνεια με δόλο. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να λέγεται ότι ο δανειολήπτης θέλει να ξεσπιτωθεί και να μείνει η οικογένεια του στον δρόμο και να χάσει το σπίτι του ο εγγυητής. Γιατί για δάνεια που αφορούν την πρώτη κατοικία του δανειολήπτη γίνεται ο αγώνας. Και όχι για τα θαλασσοδάνεια την οικονομικής ολιγαρχίας. Μπορούσε λοιπόν να πληρώνει αυτός που θέλει να μην ξεσπιτωθεί και δεν το κάνει; Αν είναι δυνατόν!
Έχει όμως καλλιεργηθεί και μια άλλη προπαγάνδα από ένα βάρβαρο σύστημα που κατευθύνει την πολιτική για τα κόκκινα δάνεια. Λέγεται ότι όσοι πήραν δάνειο είναι “στρατηγικοί κακοπληρωτές”. Πριν από τη χρεοκοπία της χώρας τα κόκκινα δάνεια ήσαν περίπου 8% και μετά τη χρεοκοπία έφθασαν στο 60%! Αυτό το στοιχείο δείχνει το μέγεθος της οικονομικής καταστροφής των Ελλήνων. Είναι απαράδεκτο να ονομάζεται “στρατηγικός κακοπληρωτής” ο πτωχευμένος βιοπαλαιστής που με κόπους μιας ζωής έβαλε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του και τώρα βλέπει να βρίσκεται η οικογένεια του στον δρόμο. Αν αυτός ο “κακοπληρωτής” δεν είχε τις τραπεζικές προϋποθέσεις για να πάρει δάνειο, γιατί το ‘δωσε η τράπεζα; Αυτή δεν έχει ευθύνες;
Κάποιοι μεγιστάνες κατάφεραν να κουρέψουν 90% τα δάνεια εκατομμυρίων που πήραν από τις τράπεζες. Μ.Μ.Ε. με χρέος 40.000.000 έτυχε κουρέματος 90% (υπάρχει όνομα και διεύθυνση). Μεγαλοεπιχειρηματίας με χρέος 200.000.000 έτυχε κουρέματος 90% (υπάρχει όνομα και διεύθυνση) κ.λ.π. Όμως αυτοί οι “καλοπληρωτές” του μεγάλου κεφαλαίου στήνουν μια άλλη “κομπίνα” με τα funds. Χρωστούν για παράδειγμα 50.000.000 στην τράπεζα, το fund παίρνει το δάνειο από την τράπεζα και “καθαρίζουν” με λίγα εκατομμύρια. Αν λοιπόν το ανάλγητο σύστημα ξεσπιτωμού των Ελλήνων έκανε κούρεμα στο δάνειο του φτωχού βιοπαλαιστή 90%, όπως έκανε στους ολιγάρχες, τότε δεν θα είχε πάρει διαστάσεις κοινωνικής έκρηξης η υπόθεση των κόκκινων δανείων.
Το σκάνδαλο του βουλευτή Πάτση, που έτρεξε να πάρει μέρος στο “φαγοπότι” της εμπορευματοποίησης του πόνου των φτωχών ανθρώπων, δείχνει το μέγεθος της “μπίζνας” γύρω από τα κόκκινα δάνεια.
Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Είναι γεγονός ότι έχουν γίνει πολλοί νόμοι που αφορούν το κοινωνικό πρόβλημα των κόκκινων δανείων. Η Ελλάδα με την προσπάθεια των πολιτών της κατάφερε να ‘χει ποσοστό ιδιοκατοίκησης 80%. Αυτό το ποσοστό είχε μπει στο στόχαστρο του αξέχαστου… Σόιμπλε. Πώς γίνεται έλεγε, η Ελλάδα μια φτωχή χώρα να ‘χει αυτό το ποσοστό και η πλούσια Γερμανία να ‘χει 40%! Μπορεί όμως να ‘χουμε απαλλαγεί από τον Σόιμπλε και τις απορίες του, αλλά φαίνεται ότι οι ιδέες του εξακολουθούν να δίνουν το παρόν στη χώρα. Δηλαδή αυτό το ποσοστό θα φθάσει στο 40%. Αυτό εξάλλου δείχνουν οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί από την εκτελεστική και δικαστική εξουσία. Προς τα εκεί σηματοδοτούν οι πλειστηριασμοί σε 700.000 ακίνητα! Δεν είναι λοιπόν τυχαίες οι αποφάσεις που λαμβάνονται για την πρώτη κατοικία του Έλληνα.
Η απόφαση του Α.Π. μέσα σε 8 μέρες είναι πρωτοφανής και δημιουργεί υπόνοιες, όπως αναφέρει ο Δικηγορικός σύλλογος Αθήνας. Αποφάσεις του Α.Π. που παίρνονται μετά από 2 χρόνια, αυτή η απόφαση που συγκλόνισε την Ελλάδα ελήφθη σε 8 μέρες. Αλήθεια πώς μπόρεσαν και μελέτησαν 2.000 σελίδες;
Ας κάνουμε όμως αναφορά στους νόμους για τα κόκκινα δάνεια. Είναι γεγονός ότι ο νόμος Κατσέλη προστάτευσε την πρώτη κατοικία. Λειτούργησε προς όφελος της κοινωνίας, αφού εντάχθηκαν σ’ αυτόν τον νόμο 400.000 δανειολήπτες και δεν έχασαν την πρώτη τους κατοικία.
Αυτός ο νόμος ίσχυσε μέχρι 31/12/2019 και δεν έγινε πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας. Το μέγεθος του αριθμού των πλειστηριασμών που έγιναν δεν αφορά την πρώτη κατοικία!
Επακολούθησαν όμως άλλοι δύο νόμοι μετά τις 31/12/2019, που αφορούσαν τον νέο πτωχευτικό κώδικα και τον περιβόητο εξωδικαστικό διακανονισμό. Δυστυχώς, αυτοί οι νόμοι όχι μόνο δεν προστάτεψαν την κατοικία των δανειοληπτών, αλλά άνοιξαν με αυτόματες διαδικασίες τον δρόμο στα “κοράκια”!
Από τις 40.000 αιτήσεις για τον διακανονισμό εγκρίθηκαν μόνο 3000 και αυτές αφορούν κυρίως πιστωτικές κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. Όταν πρόκειται για ενυπόθηκο δάνειο, ο δανειολήπτης δεν βρίσκει το fund ούτε στο τηλέφωνο. Κρύβονται! Δυστυχώς, οι ελάχιστες τροπολογίες που σχεδιάζει η κυβέρνηση δεν θα λύσουν το πρόβλημα από τη στιγμή που ο δανειολήπτης χάνει τον φυσικό του δικαστή και βρίσκεται στα νύχια μόνο των “κορακιών”. Ο δανειολήπτης είναι απροστάτευτος! Επίσης ο νόμος για τον πτωχευτικό κώδικα αποδείχθηκε ότι είναι μια φενάκη. Όχι μόνο γιατί το φυσικό πρόσωπο γίνεται εμπορική επιχείρηση, αλλά γιατί δεν υπάρχει καμία προστασία για τον οφειλέτη. Του αποστερούν ακόμη και τη δικαιοσύνη!.
Οι ευάλωτοι οφειλέτες θα πρέπει με εισόδημα 600€ τον μήνα να νοικιάσουν το σπίτι τους για 12 χρόνια, να ζουν την οικογένεια τους και να τους μείνουν χρήματα για να το αγοράσουν μετά από 12 χρόνια, χωρίς βέβαια να υπολογιστούν τα ενοίκια που έδωσαν.
Υπάρχουν όμως και άλλοι δύο νόμοι στους οποίους στηρίζεται η απόφαση του Α.Π. Είναι ο Ν. 3156/2003 και ο Ν 4354/15. Έχει γίνει συζήτηση ποιος νόμος φταίει περισσότερο για την ανάλγητη απόφαση του Α.Π. Οι απαντήσεις από κόκκινα δάνεια που μεταβιβάστηκαν με τον Ν 3156/2003 ονομαστικής αξίας 86 δισ. με εξασφαλίσεις 700.000 ακινήτων, έχουν ανατεθεί σε εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων (servicers). O Ν 4354/2015 υποχρέωνε τους αγοραστές των δανείων (funds) να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς μετά από διαπραγμάτευση με τον δανειολήπτη και όχι στις εταιρείες διαχείρισης (servicers) να κάνουν πλειστηριασμούς σύμφωνα με τον Ν. 3156/2003. Έτσι αποφάσισε το τμήμα του Α.Π.: Τα funds όμως ήθελαν να γίνονται πλειστηριασμοί από τις εταιρείες διαχείρισης (servicers) σύμφωνα με τον Ν. 3156/2003 για δυο λόγους. Πρώτον γιατί απαλλάσσονται από τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας 38%, όπως αναφέρεται στο άρθρο 10 του νόμου 3156/2003 και δεύτερον δεν έχουν καμία υποχρέωση να κάνουν διαπραγματεύσεις με τον δανειολήπτη. Και ήλθε η απόφαση της ολομέλειας του Α.Π. και συντάχθηκε μ’ αυτό το αίτημα. Είναι γεγονός ότι η απόφαση του τμήματος του Α.Π. έδωσε μια ελπίδα στους δανειολήπτες, αλλά δυστυχώς μετά από 2 μήνες η ολομέλεια του Α.Π. απέρριψε αυτήν την απόφαση.
Μ’ αυτήν την πρωτοφανή σε ταχύτητα απόφαση και που φαίνεται ότι στηρίχθηκε σε πολιτικά τερτίπια και όχι ιδιαίτερα σε νομικά επιχειρήματα, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος στα “κοράκια”. Λέγεται από τον Δικηγορικό σύλλογο Αθήνας ότι το δημόσιο χάνει 50 δισ. ευρώ!
Οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να δώσουν στον λαό μας τη λύση τώρα και να μην ξεφεύγουν με τις παρελθοντολογίες. Από τις θέσεις τους για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων θα εξαρτηθεί το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας. Και είναι γεγονός ότι υπάρχουν λύσει, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Η μία λύση είναι η επαναφορά του νόμου Κατσέλη με διατάξεις που δεν θα μπορούν να εκμεταλλευτούν όσα δεν έχουν ανάγκη της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Η άλλη λύση είναι να εφαρμοστεί το μοντέλο που εφάρμοσαν σε Ισπανία και Κύπρο, χώρες κι αυτές της Ε.Ε. Δηλαδή να αγοράζουν οι οφειλέτες το δάνειο από τα funds με την τιμή που το αγόρασαν από τις τράπεζες συν το εμπορικό κέρδος.
Υπάρχουν δεκάδες κρατικά εκατομμύρια για μεγάλες εταιρείες. Υπήρχαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις 150 δισ. ευρώ για τις τράπεζες! Μα υπήρχε οικονομική κρίση μας λένε και έπρεπε να στηριχθούν. Για τον πτωχευμένο Έλληνα με το σπιτάκι για να μένει η οικογένεια του δεν υπάρχει οικονομική κρίση;
*O Βασίλης Πεντάρης είναι π. βουλευτής Χανίων
