Ακούω συχνά αυτές τις ημέρες πως δεν είναι η πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που έχουμε καταδικαστέες επιθέσεις εναντίον χωρών, όπως την Κύπρο, τη Σερβία, το Ιράκ, τη Συρία κ.λπ. Δεν είναι όμως ώρα ούτε για ανιστόρητους συμψηφισμούς ούτε για νέες διαιρέσεις, νέες συγκρούσεις μέσα στην κοινωνία μας με αφορμή το Ουκρανικό.
Σήμερα ας μείνουμε στο ότι έχουμε να κάνουμε με την έμπρακτη συμπαράστασή μας σε μια χώρα και έναν λαό που δέχεται μια εισβολή, ζει την ανείπωτη βία του πολέμου και αντιστέκεται ηρωικά με πενιχρά μέσα έναντι του πανίσχυρου εισβολέα, καταρρίπτοντας την προπαγάνδα του για δήθεν «κίνδυνο». Έναν εισβολέα που χρησιμοποιεί σαν δικαιολογία θεωρίες για ζωτικό χώρο στα σύνορά του, ποιος, αυτός που έχει την μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον κόσμο.
“Ο εισβολέας είναι σαν την έγκυο, δεν μπορεί να είναι ολίγον εισβολέας ούτε μπορεί να κατηγορεί τους αμυνόμενους γιατί αμύνονται. Είναι πάντα ο άδικος, ο βίαιος, ο φονιάς… “
Ιδιαίτερα δε για εμάς τους Έλληνες, όλα αυτά παραπέμπουν στις «γαλάζιες πατρίδες», τα αποστρατιωτικοποιημένα νησιά και τις καταπιεσμένες μειονότητες, θυμίζοντας έντονα την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Δεν έχουμε περιθώρια σαν χώρα για ουδετερότητες, πρώτα απ’ όλα γιατί πρέπει να ταχθούμε με το δίκιο, αλλά και γιατί διαφορετικά θα αδυνατίσουμε τα επιχειρήματα για τα εθνικά μας θέματα, ξεκομμένοι από τους συμμάχους μας. Και εδώ η ιστορία διδάσκει ότι με την μη ουδέτερη στάση που κράτησε η Ελλάδα στον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, προσκόμισε σημαντικά εδαφικά οφέλη. Επίσης για όσους θεωρούν περιττούς τους εξοπλισμούς, υπάρχει η λαϊκή ρήση «αλλοίμονό του όποιου δεν έχει νύχια να ξυστεί», και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τις ανάγκες των Ουκρανών σε στρατιωτικό εξοπλισμό που δεν υπάρχει.
Ας σκεφθούμε ακόμη ότι χώρες όπως η Ελβετία και η Σουηδία, ανέτρεψαν σε λίγες μόνο ώρες δόγματα εξωτερικής πολιτικής δεκαετιών και αιώνων (στην περίπτωση της Ελβετίας).
Και ας συγκρατήσουμε ότι η Φινλανδία που μοιράζεται χερσαία σύνορα με τη Ρωσία δεν διστάζει να στείλει οπλισμό στην ουκρανική πλευρά, αναλαμβάνοντας ρίσκα πολύ μεγαλύτερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Παράπλευρα θύματα αυτού του φρικτού και άδικου πολέμου θα είναι ο ίδιος ο Ρωσικός λαός, αλλά και εμείς στην Ευρώπη, γιατί θα αντιμετωπίσουμε κύμα ακρίβειας, εκατομμύρια εκπατρισμένων δύστυχων Ουκρανών, δαπανηρότερους εξοπλισμούς και ανασφάλεια, ακόμα και πυρηνική απειλή από ένα ανελεύθερο αυταρχικό καθεστώς.
Δεν πρέπει όμως αυτά να κάμψουνε τους Ευρωπαϊκούς λαούς και να πυροβολήσουμε τα πόδια μας, δείχνοντας ολιγωρία απέναντι στις δυσκολίες που έρχονται, γιατί εκπροσωπούμε αξίες δημοκρατίας που μας δίνουν ηθικό και δυναμικό πλεονέκτημα και οφείλουμε να τις υπερασπιστούμε. Αν δεν το κάνουμε τώρα έρχονται τα χειρότερα και ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος μας το διδάσκει.
Ως Ευρωπαίοι πρέπει να αφυπνιστούμε άμεσα στο σύνολό μας και να αποτινάξουμε τη θεωρία του κατευνασμού και την πρακτική της στρουθοκαμήλου, όπως κάναμε το 1995 με την ισοπέδωση του Γκρόσνι από τους Ρώσους, το 2008 με την επέμβαση στην Γεωργία, το 2014 με την απόσπαση της Κριμαίας. Σήμερα για την αυταρχική και ακόρεστη Ρωσία του Πούτιν ήλθε η σειρά κατάργησης μιας ολόκληρης χώρας, που μέσα από τους σκληρούς αγώνες του λαού της έχει επιλέξει τη δημοκρατία ως πολίτευμα με τις όποιες ατέλειες, δημιουργώντας συγκρίσεις που ενοχλούν…
Να θυμηθούμε επίσης ότι την ίδια τακτική κατευνασμού είχαν ακολουθήσει έναντι του Χίτλερ ο Τσάμπερλεν και άλλοι Ευρωπαίοι, με αποτέλεσμα να καταληφθεί όλη σχεδόν η Ευρώπη. Δεν είναι, λοιπόν, ώρα για μισόλογα και για συμψηφισμούς με αμαρτίες του παρελθόντος αλλά για αντίσταση στο τερατώδες έγκλημα που συντελείται σε έναν Ευρωπαϊκό λαό. Ο Ρωσικός λαός είναι και αυτός θύμα ενός εγκληματικού αυταρχικού καθεστώτος και θα υποστεί τις συνέπειες των επιλογών της ηγεσίας του, αλλά ο σεβασμός μας απέναντι στον μεγάλο πολιτισμό του πρέπει να είναι δεδομένος και δεν πρέπει να παρασυρθούμε σε μια παράλογη λογοκρισία εις βάρος έργων, καλλιτεχνικών σχημάτων, και προσώπων της Τέχνης και του Πολιτισμού, με καταγωγή από τη Ρωσία. Δεν βοηθάμε τη δικιά του αφύπνιση και αντίσταση, ενώ στρεφόμαστε και ενάντια στις Ευρωπαϊκές μας αξίες.
Ο Ουκρανικός λαός με τον ηρωισμό του μας αφυπνίζει και μας συγκινεί, ας πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τον βοηθήσουμε και να του συμπαρασταθούμε έμπρακτα, αντιτάσσοντας στον αυταρχικό εισβολέα ως χώρα και ως Ευρώπη την αλληλεγγύη μας προς τους Ουκρανούς, την ενότητα και τις αξίες μας. Ας καταδικάσουμε την εισβολή χωρίς να μασάμε τα λόγια μας. Ο εισβολέας είναι σαν την έγκυο, δεν μπορεί να είναι ολίγον εισβολέας ούτε μπορεί να κατηγορεί τους αμυνόμενους γιατί αμύνονται. Είναι πάντα ο άδικος, ο βίαιος, ο φονιάς.
Αξιότιμε κ.Βάμβουκα, το σημερινό σας γραπτό είναι ένα εξαιρετικό κείμενο, με του οποίου το περιεχόμενο , είμαι σίγουρος ότι συντάσσονται όλοι ανεξαιρέτως οι ελεύθεροι δημοκρατικοί πολίτες!!Μιας και σήμερα είναι η ημέρα της γυναίκας ας στρέψουμε την σκέψη μας στις μάνες που χάνουν τους αγαπημένους τους.Σε όλες τις μάνες ανεξαρτήτως εθνικής ταυτότητος!!!!!Με εκτίμηση