Οι ουρανίτες “ιππότες” Ναζί

Επέτειος- Μνήμη Ηρώων και Μαρτύρων στη Μάχη της Κρήτης

Το νησί της Κρήτης ήταν ξαρμάτωτο και λείπαν τα παιδιά του. Οι ξενέρωτοι Εγγλέζοι, ενώ ήξεραν ότι θα γίνει αεροαπόβαση από τους πιο επίλεκτους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, το άφησαν ανοχύρωτο. Σκόπιμα; Οι λίγοι γέροντες και γυναικόπαιδα αντιστάθηκαν για 10 μέρες με γεωργικά εργαλεία, ακόμα και με κατσούνες. Σθεναρή και γενναία αντίσταση από τους κατοίκους. Οι Εγγλέζοι εξουδετερώθηκαν άμεσα. Τα εγκλήματα που ακολούθησαν ήταν φριχτά και αποτρόπαια. Κάνδανος, Ανώγεια, Βιάνος, Καλή Συκιά, και λοιπά χωριά παραδόθηκαν στις φλόγες. Εκτελέσεις αμάχων, μεταφορές στα κρεματόρια και στους φούρνους.

Με το μαύρο τσεμπέρι η θειά μας Βαγγελίτσα Πετρομανωλάκη από την Επισκοπή, κατά τη δεκαετία του ‘50, ερχόταν στο Ρέθεμνος, να δει την ξαδέρφη της Αργυρένια, να πει τον πόνο της, να αναζητήσει τον γιο της, τον Λευτέρη, τον 23χρονο μοναχογιό. Τον περίμενε να γυρίσει από το πρώτο Dachau, το Mauthausen, το Beslen…

Ο Λευτέρης, πλήθη ανώνυμα, πέθαναν από την πείνα, τις καταναγκαστικές εργασίες, ξεκοιλιάστηκαν ζωντανοί από τους χιτλερικούς γιατρούς σε πειράματα, κάηκαν στους φούρνους… Η θεία μας πέθανε με την προσμονή, την ελπίδα, τη λαχτάρα, τον καημό και τον πόνο. Τα δάκρυα ποτέ δεν στέρεψαν να ποτίζουν βασιλικούς στα ασβεστωμένα σκαλιά της προσμονής του γυρισμού του γιου της του Μονάκριβου.

Στο ύψωμα του Φράταρι της Αλβανίας το 1220, έφεδρος ανθυπολοχαγός ο γιος της Αργυρένιας Μανούσακα, 23χρονος, στις 23 Δεκέμβρη 1940, ώρα 2:30, χτυπημένος από φωτιά και σίδερο άφηνε την πνοή του πολεμώντας τον φασισμό.

Τα παλιοσίδερα και τα όρνεα των Ναζί πάτησαν τα ιερά χώματα του τόπου τούτου. Ακόμη δεν είχαν στεγνώσει από το αίμα της εξέγερσης του ‘21, των πολέμων του ‘12, της καταστροφής του ‘22. Οι γύπες της Βέρμαχτ και του Δαίμονα της Αποκάλυψης χύθηκαν να ξεκοιλιάσουν και να ματώσουν πάλι τον λαό του πόνου και της οδύνης. Ένας εμφύλιος ολοκλήρωσε την καταστροφή. Με Μελιγαλάδες, Μακρονήσια, Φενεούς και Ικαρίες. Πάνω στα ρέπια, άλλοι σπαραγμοί κι οδύνες, μια επτάχρονη τυραννία. Ο Γιάννης ο Μανούσακας, ο γιος της Αργυρένιας, αφού φυλακίστηκε από το ‘36 πολέμησε με τη σειρά τους ολοκληρωτισμούς που έτυχαν στο διάβα του, πάλι κυνηγημένος, για να δει το όνειρο ν’ ανθίζει. Και το όνειρο δεν θα ανθίσει. Ξεράθηκε το δεντρί των ψευδαισθήσεων. Ο Τσαγκάρης ο Μανώλης με την οικογένεια του έπρεπε να πληρώσει 7 χρόνια το τίμημα της εξορίας, επειδή αρνήθηκε την υποταγή στους Ναζί και στα Ες-Ες. Εκτοπίστηκε ολόκληρη η οικογένεια και τα παιδιά του!

Ο φασισμός που νομίζουμε ότι ψόφησε, ζει. Άλλοτε εμφανίζεται ωμά και αδίστακτα με αυθάδεια και αναίδεια, άλλοτε με ευγένεια και χαμόγελα καλοσύνης για να μας ξεγελάσει, με καμάρι και φούμαρα, με αγύρτες και υποκρισίες, με ύμνους εθνικοφροσύνης, εμβατήρια της Χρυσής Αυγής και Θούριους της Θούλης.

Πρέπει να αναστοχαστούμε αυτές τις επετείους, που σηματοδοτούν και μνημονεύουν τα πάθη και τα δεινά, τα βάσανα και τις συμφορές, που επιφυλάσσει ο ολοκληρωτισμός, όποιο χρώμα, όποια ιδεοληψία, όποιο μεσσιανισμό κι αν επικαλείται ως ψευτοεπιχείρημα, ότι η ανθρώπινη ζωή έχει ατίμητη αξία. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την εκμεταλλεύεται με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε τόπο, από οποιαδήποτε κοινοβουλευτική ή άλλη θέση.

Στα κρεματόρια από «επιστήμονες» γιατρούς έγιναν φρικιαστικά εγκλήματα- πειράματα. Σε ζωντανούς ανθρώπους. Κατακρεουργήθηκαν ζωντανοί άνθρωποι, πριν οδηγηθούν στους φούρνους. Αναβίωσε ο Μεσαίωνας με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.

Και όμως σήμερα υπάρχουν υποστηρικτές, σχιζοφρενείς αυτών των άθλιων καταστάσεων. Θαυμάζουν τον Χίτλερ και στη ζωή τους έχουν έμβλημα τον αγκυλωτό σταυρό με τον καλπασμό των Βαλκυρίων. Οι υπάνθρωποι αυτοί καμαρώνουν και σεμνύνονται.

Ενθουσιάζονται και πληρούται η ψυχή τους, το είναι τους, και ο στοχασμός τους τρέφεται με ωά όφεων κι εχιδνών τύπου Ναζί.

Και επειδή ο λόγος μας αυτόν τον καιρό για την εξέγερση του 1821, να μην ξεχνούμε τα βάσανα από τότε ως τα σήμερα. Η αρπαγή της εξουσίας από τους φασίστες: Μαυροκορδάτο, Κωλέττη, Κουντουριώτη, Κοτσαμπάσηδες, Φαναριώτες, Τουρκοπροσκυνημένους δολοφόνους αγωνιστών και Καποδίστρια. Επιβολή Βαυαροκρατίας και Βασιλιάδων. Υποτέλεια στους Άγγλους, δάνεια- εμφύλιος. «Ελευθερία» με Σύνταγμα και κοινοβούλιο σουλτανοκρατίας, ασυνεννοησίας με νόμους και κράτος- τύραννο για τον πολίτη.

Αδιαφάνεια. Εν ονόματι της Δημοκρατίας, του σοσιαλισμού, της ισότητας, της δικαιοσύνης διαπράττονται τα ειδεχθέστερα οικονομικά εγκλήματα. Πακτωλοί κεφαλαίων αρπάχτηκαν από τους πολιτικούς και φτάσαμε στη φτώχεια των μνημονίων με εξαθλίωση. Αυτά κι αν είναι φασισμός.

Το μόνο και μοναδικό φίδι στην ιστορία του ανθρώπου, που ποτέ δεν κουλουριάζεται και δεν ψοφά είναι ο φασισμός. Επιβιώνει μόνιμα και ξεμακραίνει από την εμφάνιση του ανθρώπου ως τα σήμερα. Δαγκώνει, δηλητηριάζει, τρώει, χωνεύει και ξανατρώει. Το μήκος του είναι τόσο όσο και οι αιώνες. Με μύρια όσα χρώματα. Πολύχρωμο και καλοταϊσμένο με αναρίθμητα θύματα. Δελεάζει τους πάντες. Λίγοι, κάποτε πολλοί, το ταΐζουν, για να ζει στους αιώνες. Άλλοτε οι επιθέσεις του είναι φανερές, άλλοτε ύπουλες, άλλοτε ήρεμες, μυστηριώδεις, ανυποψίαστες, ναζιάρικο, χαϊδεμένο, καλοαναθρεμμένο, ευγενικό, φαρμακερό πάντα. Δεν έχει ηθικούς φραγμούς, φίλους και συγγενείς. Η δουλειά του είναι να δηλητηριάζει αδιάκριτα χωρίς σεβασμό, χωρίς αξίες και ιδανικά. Ωμό κι αδίσταχτο, παμφάγο, τα ισοπεδώνει όλα. Ναρκισσεύεται, επιβάλλεται, κυριαρχεί, αυθαδιάζει. Όλοι είναι κακοί με ψεγάδια και πρέπει να υβριστούν, να εκμεταλλευτούν, να εξαφανιστούν, να κυριαρχήσει στο διάβα του, κανείς να μην το εμποδίσει. Με τα κουδούνια τα λιλιά και τα φανταχτερά, παλιοσίδερα και ντενεκάκια, τα κενά των κενών, παράσημα. Τους ευτελείς κι ανόητους τίτλους. Και κυρίως την ιδιοτέλεια πάσης φύσεως. Φίδι αθάνατο που έρπει και επιβάλλεται στους λαούς με οίστρο και μισαλλοδοξία, για να αφανίσει και να χορτάσει.

Όμως ο Ρίχτερ επιμένει να αυθαδιάζει, να διαστρεβλώνει την ιστορική αλήθεια, να αποπροσανατολίζει, να αλλάζει τα γεγονότα και να τα παρουσιάζει όπως αυτός θέλει ή όπως του επιβάλλουν να τα λέει.

Δυστυχώς, για τις ασέβειες, τις απρέπειες και τα ψεύδη τον απήλαξε το δικαστήριο με εντολή του Τσίπρα; έτσι βρίσκει έδαφος χωρίς αντίσταση και επιτίθεται. Δεν βρέθηκε, όμως, ένας Πανεπιστημιακός να γράψει ένα «αντιιπποτικό». Και έχουμε τις μαρτυρίες, τα στοιχεία, τα ντοκουμέντα της συμφοράς και του ολοκαυτώματος, τον πόνο. Υπάρχει ακόμα ο φόβος του φασισμού. Τον συντηρεί η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, η παρέα τους και οι ντόπιοι δωσίλογοι πολιτικοί που αρνούνται να απαιτήσουν τις γερμανικές οφειλές, την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιοτήτων κ.λπ. κ.λπ. Και σιωπούν κι οι αποδέλοιποι. ΚΚΕ;

Τι έκαμε ο Τσίπρας με τους Κομμουνιστές του; Ντροπή και προσβολή για όλο το ΤΙΜ του ΣΥΡΙΖΑ που έδιδε υποσχέσεις. Τον χόρεψε για καλά η Μέρκελ μαζί με όλους τους συνεργάτες του. Πρόδωσε κι αυτός.

Περιμένουμε τον κ. Μητσοτάκη για τα αυτονόητα και τα δέοντα.

Τα ρέπια ακόμη καπνίζουν και οι ουρανίτες ιππότες του Ρίχτερ επιμένουν να προκαλούν με αναλγησία, αφού οι «Ιστορικοί» δεν θέλουν να του απαντήσουν. Ντροπή.

Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών

Ο φασισμός έχει πολλές και ποικίλες διαστάσεις. Οι οπαδοί του είναι δύο κατηγοριών. Γεννιούνται και γίνονται. Όμως έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, γενικά. Είναι φανατισμένοι, εμπαθείς, αδιάλλακτοι, ωμοί, αδίστακτοι, ανάλγητοι, απάνθρωποι, μονόχνωτοι, πολύχρωμοι. Τρυπώνουν σ’ όλες τις παρατάξεις, τα κόμματα και χρησιμοποιούν μύρια όσα ιδεολογήματα, για να στηρίξουν τις απόψεις και ενέργειες τους, που είναι πάντα σωστές και αλάθητες. Ο διάλογος είναι ανύπαρκτος κι αδιανόητος. Η κάθε γνώση κι άποψη δεν μπαίνει σε καμιά συζήτηση. Αυτό που γράφουν και νομίζουν είναι το σωστό, χωρίς συζήτηση και παρερμηνεία, χωρίς διάλογο, έρευνα, αναζήτηση και αμφισβήτηση.
Ανθρωπισμός δεν υπάρχει. «Το Dachau είναι σωστό». «Η ζωή των άλλων» πρέπει να πορεύεται με τις αρχές και τις ιδέες των ιερών κι ανίερων πατέρων, για να επικρατήσει η δημοκρατία, ο σοσιαλισμός, η θρησκεία της ισότητας. Κάθε διαφωνία συγκεντρώνεται σε ειδικό θέρετρο κατήχησης κι ανάνηψης ή σε δύσκολες περιπτώσεις σε πηγάδια. Ολοκαυτώματα χωριών, κρεμάλες, ομαδικές εκτελέσεις, κρεματόρια κ.λπ.
Δυστυχώς, οι μεγάλοι χάρτες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ισότητας, του Πολιτισμού, του Ανθρωπισμού περιήλθαν εις χείρας ακάθαρτων δημαγωγών κι αγυρτών. Δηλαδή, αρρώστων με ποικίλες σχιζοφρένειες κι αυτισμούς, παραπλανώντας λαούς, μάζες και πλήθη με φούμαρα, ψεύδη, ιδεολογήματα και δημαγωγίες. Και βρέθηκαν οπαδοί κι απόστολοι, αργυρώνητοι κι αφελείς με προσδοκίες κι ελπίδες. Και οι αφελείς ελπίζοντες απελπίστηκαν, οι οπαδοί καιροσκόποι ικανοποιήθηκαν, οι ορθολογιστές σιώπησαν, οι δημοσιογράφοι ύμνησαν κι ο λαός κάτω απ’ τα ρέπια ετελεύτησεν.