ΑΓΩΓΙΑΤΕΣ: Αναστορούµαι τους ανθρώπους από τα χωριά της ρίζας που µας βοηθούσαν στις αναβάσεις µας. Τους αγωγιάτες µας και οδηγούς βουνού συγχρόνως. Ταλαιπωρία µεγάλη γι’ αυτούς, που µερικοί ήταν και µεγάλης ηλικίας, όπως ο Γιώργης Κοκολογιάννης από τους Κάµπους Κεραµειών που φόρτωνε το ζώο του µέχρι και µε 14 σακίδια µε αποτέλεσµα κάποιες φορές να… ξεσωµαρώνει.
Με αγάπη θυµάµαι τον Γιώργη Κοκολογιάννη, τον Νίκο Φανουργιάκη που οδήγησε για χρόνια και πολλούς ξένους στη Μαδάρα, τον Γιώργη Καλογερή.
Όλοι τους από τους Κάµπους Κεραµειών και τον Γιώργη Σκουλούδη από το Θέρισο και άλλους από εκεί, που δεν θυµάµαι ονόµατα.
ΣΩΦΕΡΑΙΟΙ: Οι ασύγκριτοι σε λεβεντιά και ικανότητα για τα οχήµατα και τους δρόµους εκείνης της εποχής οδηγοί του ΚΤΕΛ Μανώλης Στυλιανάκης και Λευτέρης Χάλης (Βαµβακόπουλο) που πάντα µε ευγένεια και διάθεση αντιµετώπιζαν τις… παραξενιές µας.
