ΟΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ πολιτικών αντιπάλων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, δεν είναι καινούργιο “φρούτο”. Διαχρονικά, ήταν και παραμένει μια συνήθης πρακτική, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που υπάρχει. Ποιος λησμονεί το περίφημο, επί προεδρίας Nixon στην Αμερική, σκάνδαλο με το όνομα Watergate; Ποιος λησμονεί την παταγώδη πτώση του Νίξον, όταν αποκαλύφθηκε πως “οι άνθρωποί του” παρακολουθούσαν συστηματικά και κατέγραφαν σε μπομπίνες τις κινήσεις των αντιπάλων τους; Κι αν κάτι τέτοιο συνέβη και συμβαίνει σήμερα -μάλιστα με εμπλεκόμενες άλλες χώρες στις “υποκλοπές” προσωπικών δεδομένων άλλων-, γιατί να μη συμβαίνει και στη μικρή μας χώρα;
ΠΑΓΙΑ τακτική οι παρακολουθήσεις “για λόγους εθνικής ασφαλείας” ή και για άλλους άγνωστους σε μας. Έχουμε προ πολλού μπει σε οργουελικές κοινωνίες στις οποίες (Ρωσία, Τουρκία, Κίνα κ.ά.) οι πάντες και τα πάντα παρακολουθούνται με δεδομένους τους “κοριούς” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις τηλεπικοινωνίες. Εκεί οι συλλήψεις είναι αθόρυβες και οι εξαφανίσεις πολιτών “διακριτικές”!
ΠΟΙΟΣ λησμονεί τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια με τους τυχάρπαστους “χαφιέδες” στα χωριά και στους χώρους εργασίας, με τα “πιστοποιητικά φρονημάτων” και τις ιδιωτικές κλήσεις τον καιρό της χούντας (1967-1974) στα αστυνομικά τμήματα με το λιτό “Καλείσθε δι όπως προσέλθητε δι’ υπόθεσίν σας”; Αλίμονό μας, αν ξανακυλήσουμε σε προ-μεταπολιτευτικές εποχές στις οποίες το να παρακολουθούνται οι επικοινωνίες των πολιτικών και άλλων προσώπων, θα είναι κάτι το “συνηθισμένο”;
ΓΙΑ τον λόγο αυτό, η “υπόθεση Ανδρουλάκη” πρέπει να διαλευκανθεί τάχιστα και όσοι έστησαν “δίκτυο παρακολούθησης” να αποπεμφθούν από τις θέσεις τους και να τιμωρηθούν. Μια καλώς ενοούμενη δημοκρατία δεν είναι δυνατόν να υποσκάπτεται από ομάδες ανέλεγκτες…
