Έγραφε ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος: «Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγµατα που πρώτη φορά αντικρίζεις, για πράγµατα χιλιοειπωµένα που έχουνε πια περάσει, για πράγµατα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε µέρα, για πράγµατα που έλεγες δεν θα συµβούν ποτέ και τώρα συµβαίνουν µπρος στα µάτια σου…!!».
Θα µπορούσε αυτό -υπό άλλες συνθήκες και περιστάσεις- να γραφεί για την πόλη των Χανίων και γι’ αυτό που ζούµε όλοι µας;
∆εν ξέρω.
Μόνο οι ποιητές θα µπορούσαν να απαντήσουν σε αυτό…
Η πιρουέτα είναι φάρσα στην τοπική πολιτική ζωή των Χανίων.
Μπορεί οι τοπικές αρχές να παίρνουν… φόρα για ν’ ανέβουν ή µπορεί η πόλη να κατέβηκε πολύ χαµηλά.
Έχει και η πόλη τη δική της πικρία.
Κάθεται και σκέφτεται: «Ανεβαίνουν αυτοί να µε συναντήσουν ή κατεβαίνω µε τελεφερίκ;»
Ποιος να ξέρει;
Μόνον οι ποιητές.
Κι αν διακρίνετε ένα χαµαιλέοντα, σε έναν κεντρικό δρόµο των Χανίων, µην µπερδευτείτε.
Ψάχνει και αυτός το τελεφερίκ για πράγµατα που κάθε µέρα συµβαίνουν γύρω µας.
Και αυτό δεν είναι εχθροπάθεια.
Μακριά από τους ποιητές αυτά.
Απλά πρέπει να «γρασάρουν» το τελεφερίκ.
