Η υπόθεση Σαρκοζί έφερε πάλι στο προσκήνιο το θέμα των πολιτικών και της αντιμετώπισης τους από τη δικαιοσύνη.
Βλέποντας τη σύγχρονη ιστορία συναντούμαι αρκετούς πολιτικούς οι οποίοι οδηγήθησαν ενώπιον της δικαιοσύνης για θέματα διαφθοράς ή γενικά για παράβαση του νόμου.
Στη Γαλλία, ο προκάτοχος του κ. Σαρκοζί, ο Jacques Chirac, οδηγήθηκε επίσης ενώπιον της δικαιοσύνης διότι παρέβη το νόμο όταν ήταν δήμαρχος του Παρισιού. Καταδικάστηκε σε δυο χρόνια φυλάκιση με αναστολή.
Στην Ιταλία ο κ. Μπερλουσκόνι συνεχώς βρίσκεται ενώπιον της δικαιοσύνης.
Στην εποχή μας το περισσότερο γνωστό σκάνδαλο είναι αυτό του Watergate στις ΗΠΑ, όπου ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Richard Nixon αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Το θέμα του κ. Σαρκοζί, προέδρου της Γαλλίας από το 2007-2012, απασχολεί τώρα τη Γαλλία και όλη την Ευρώπη. Ο κ. Σαρκοζί κατηγορήθηκε ότι μαζί με το δικηγόρο του και έναν ανώτατο δικαστικό, συνωμότησαν, μεταξύ άλλων, για να πάρη ο κ. Σαρκοζί πληροφορίες αναφορικά με έρευνα εναντίον του σχετικά με χρηματοδότησή του κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2007 και σ’ αυτή την ενέργειά τους οι τρεις παρέβησαν το νόμο (βλ. Kim Willsher, “Former French president Nicolas Sarkozy sentenced to jail for corruption”, The Guardian, 3/3/2021).
Ο κ. Σαρκοζί πριν και μετά τη καταδίκη του διακήρυσσε την αθωότητά του και μετά την καταδίκη του υπαινίχθη επίσης ότι ίσως αναγκαστεί να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (βλ. Sarah Belouezzane, “Condamné à trois ans de prison, Nicolas Sarkozy se defend et se dit victime “d’ injustice”, Le Monde, 3/3/2021).
O κ. Σαρκοζί καθώς και οι δυο συγκατηγορούμενοί του καταδικάσθη σε τρία χρόνια φυλάκιση εκ των οποίων τα δυο με αναστολή. Σύμφωνα όμως με την εφημερίδα Guardian (οπ. παρ.) είναι απίθανο να μείνει έστω και μια μέρα στη φυλακή. Ο δικηγόρος του δήλωσεν ότι θα εξασκήσει έφεση, και κατά την εφημερίδα, ο ένας χρόνος φυλάκισης μπορεί να γίνει έξω από τη φυλακήν υπό ορισμένους όρους, περιλαμβανομένου του όρου να φέρει ένα ηλεκτρονικό βραχιόλι ή να παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό (The Guardian, οπ. παρ.).
Αυτή είναι η υπόθεση με το Σαρκοζί. Το πρόβλημα αυτό όμως μας οδηγεί σε ένα γενικό θέμα. Στο θέμα των πολιτικών, των πράξεων τους και της παραπομπής τους ενώπιον της δικαιοσύνης.
Οι πολίτες τιμούν με τη ψήφο τους τους πολιτικούς για να υποστηρίζουν και υπερασπίζουν τα δικαιώματα και συμφέροντά τους και επίσης να υπερασπίζουν τα συμφέροντα της χώρας τους. Είναι πράγματι λυπηρό αν οι πολιτικοί δεν τιμούν την εντολή, που τους έδωσε η ψήφος των ψηφοφόρων τους και φθάνομε να βρίσκονται ενώπιον της δικαιοσύνης.
Όσον αφορά τους λειτουργούς της δικαιοσύνης αυτοί έχουν καθήκον να απονέμουν τη δικαιοσύνη ανεξαρτήτως ποιος είναι απέναντί τους. Ο πιο αδύναμος ή ισχυρός άνδρας. Αυτό είναι αυτονόητο.
Θέλω να καταλήξω λέγοντας ότι το παιχνίδι χάθηκε από τη στιγμή που ένας πολιτικός με τις πράξεις του παραπέμπεται ενώπιον της δικαιοσύνης. Ελπίζω τα πιο πάνω να μην αποτελούν ευσεβή πόθον ή ουτοπίαν. Άλλωστε υπήρξεν και ο Αριστείδης, ο επικληθείς λόγω της συμπεριφοράς του, Αριστείδης ο δίκαιος. Υπερβολική αισιοδοξία για την κατάσταση;!
