ΚΡΗΣΣΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ (4η)
Σε μιά πόλη ήτονε ένας Καντής για τσοι φτωχούς ραγιάδες[1].
Εβγανε τσ’ αποφάσεις του σα νά ‘τονε λουκουμάδες.
Μια μέρα γείς ραγιάς του κάνει:
«Εφέντη μου κλέψανε το κλειδί του σπιθιού μου, ανοίξανε, εμπήκανε σ’ τη κάμερη μου, βρήκανε ούλα τα χρουσαφικά και μου τα κλέψανε. Θαρώ πως τη δουλειά την έκανε ο Τσιφούτ Αγάς, κακό καιρό νάχη!”
“Που το κατές, είδες τονε;”
“Θωρώ τη γυναίκα ντου και φορεί εδά λουστρίνια, απού τσ’ άλλες μέρες έβαζε ποντίνια[2]! Μόνο πάρε εφέντη μου ένα γουλί[3] τυράκι,απού κάνει καλό σ’ την όρεξη.
Ξάνοιξε να μου βρης τα ‘κοσάρια[4] και τσοι Μαμουντιέδες[5] και κράτηξε δυό τεσσάρια. Αμε και γύρεψε τα στο σπίτι του Τσιφούτη κι άλλο καλό δε θέλω μπλειό!”
Πάει ο Καντής στο σπίτι τ’ Οβραίου αναγέρνει[6] και θωρεί στο σεντούκι δυό λαιμούς[7] αγκίνιαστα[8] ασπρα μαργαριτάρια και ένα λαιμό ‘κοσάρια.
“Ε! Γιαχουτή[9] που τάβρες τούτανα;”
“Οι ποντικοί τα σέρνανε στ’ αμπάρια[10], τά ‘δα και τω τα πήρα για να μη χαθούνε, μόνο πάρε και του λόγου σου μερκά μα δε χαλούνε!”
“Εχεις, μωρέ, τέθοιους μποντικούς μέσα σ’ το σπίτι σου και σου κουβαλούνε μοναχοί τωνε ετσά λογής πεσκέσια[11];”
“Εχω και σου χαρίζω δυό απού ‘πιάσα, μαζί με τη παγίδα. Κρατούνε και μιά χρυσή αλυσίδα! ”
“Ευχαριστώ,φύλαξε τ’ αλλα για το μεντένι [12]!”
Ακούει τονε ο Ραγιάς και κάνει:
“Κρίμα! Το τυρί μου ίντα το ‘καμες;”
“Οι ποντικοί του γείτονα το φάγανε!”
[1]Υπηκόους.
[2] Παπούτσια με λάστιχο.
[3] Μικρό κομμάτι.
[4] Χρυσά εικοσάρικα.
[5] Χρυσά νομίσματα με το κεφάλι του σουλτάνου Μαχμούτ.
[6] Ψάχνει.
[7] Αλυσίδες λαιμού.
[8] Άθιχτα.
[9] Εβραιε.
[10] Αποθήκες.
[11] Δώρα.
[12] Συνδρομή.
matprin5758@gmail.com
