Οι προσδοκίες μας για τον καινούργιο χρόνο

Ο παλιός χρόνος έφυγε με… αρνητικό  ισολογισμό· καινούργιος ήρθε, όπως πάντα, με πολλές προσδοκίες.
Αρνητικός ο απολογισμός του 2023, γιατί είναι ξεκάθαρο, ότι μας αφήνει με χειρότερους οιωνούς απ’ ό,τι μπήκε. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι πλέον κανονικότητα, τόσο που ακόμα και τα δυτικά ΜΜΕ, δεν τον θεωρούν πλέον σαν ελκυστικό θέαμα, για υψηλές ακροαματικότητες. Οι πρωτόγνωρες βαρβαρότητες που ξεκίνησαν στη Μ. Ανατολή τον χρόνο που φεύγει, φαίνεται ότι ήρθαν για να μείνουν. Το Ισραήλ αντιγράφει τη βαρβαρότητα της Χαμάς. Γιατί όπως αυτή επιτέθηκε σε αμάχους Ισραηλίτες, έτσι κι αυτό συνεχίζει να επιτίθεται με ισχυρή πολεμική μηχανή, σε άμαχο πληθυσμό.
…Εύλογη λοιπόν η απορία, ποια η διαφορά μεταξύ, ενός οργανωμένου δυτικού κράτους και μιας τρομοκρατικής οργάνωσης.
….Εύλογη και η ανησυχία, για εξάπλωση του πολέμου στην περιοχή μας, από την στιγμή που το Ισραήλ, εκτός της Γάζας, κάνει επιδρομές στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη… όπου εκεί δεν υπάρχει Χαμάς… και στα γειτονικά του κράτη.
…Εύλογη η απορία του σκεπτόμενου πολίτη, για τη συμπεριφορά και τον διαφορετικό τρόπο δράσης της διεθνούς κοινότητας.
Ας θυμηθούμε την μεγάλη σφαγή και τον βομβαρδισμό των Νατοϊκών δυνάμεων, τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου το 1999, ενάντια στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, με το πρόσχημα ότι:  Η αυτονομία του Κοσσυφοπεδίου περιορίστηκε και η περιοχή δέχτηκε οργανωμένη καταπίεση από την κυβέρνηση του Μιλόσεβιτς. Οι ανελέητοι βομβαρδισμοί κράτησαν για 2,5 μήνες, τόσο όσο, να επιβάλει η Δύση τους όρους της και… τα συμφέροντα της… θα έλεγα εγώ.
Πού είναι τώρα η διεθνής κοινότητα, όπου σαν δίκαιος κριτής θα μπορούσε να επέμβει πάλι με το στρατιωτικό της σκέλος, το ΝΑΤΟ, για να σταματήσει, όχι την καταπίεση, αλλά την εξαφάνιση ενός ολόκληρου λαού; Γιατί όταν έχουμε πάνω από 150 νεκρούς ημερησίως, κυρίως γυναικόπαιδα, όταν έχουμε άγνωστο αριθμό νεκρών, από λοιμώξεις και την ασιτία, αυτό δεν το λες πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Σωστά παρατηρεί αξιωματούχος του ΟΗΕ: Πού είναι τα παιδιά της Γάζας; Εδώ η διεθνής κοινότητα απλώς παρατηρεί και κάνει συστάσεις.
…Εύλογη η απορία μας, για τον λόγο ύπαρξης του ΟΗΕ, όπου ο διεθνής οργανισμός, προσπάθησε να επέμβει μέσω του γραμματέα του κ. Γκουτέρες, αλλά και μέσω των οργανώσεων του προειδοποιώντας τα μέλη του, ότι αυτό που συμβαίνει στην Μ. Ανατολή, δεν είναι πλέον πόλεμος και θα πρέπει το διεθνές δικαστήριο να εξετάσει την περίπτωση αν διαπράττονται στην περιοχή εγκλήματα πολέμου. Απ’ ό,τι διαπιστώνουμε, ο διεθνής οργανισμός υπάρχει για να… κάνει μόνο διαπιστώσεις και να βγάζει ψηφίσματα. Μέχρι εκεί.
Μέσα σ’ όλα αυτά να προσθέσουμε την αλλαγή, προς το παρόν τουλάχιστον, των κλιματικών φαινομένων, κάτι που όπως φαίνεται δεν προβληματίζει σοβαρά τη διεθνή κοινότητα και τα κέντρα που παίρνονται οι αποφάσεις.
Προφανώς όταν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα συγκρούονται, έρχονται σε δεύτερη μοίρα οι ζωές των πολιτών και κυρίως των επόμενων γενεών.
Το ερώτημα είναι, κατά πόσο μπορούμε να παραμένουμε ακόμα αισιόδοξοι για το νέο έτος που ξεκίνησε.