Στην κάψα του Καλοκαιριού ξαναζούμε το σύνδρομο των πυρκαγιών. Στην Πεντέλη, στον Γέρακα, στην Ανθούσα, στην Παλλήνη, στο Ντράφι, καταστροφές και δράματα οικογενειακά. Δυσαναπλήρωτο κενό στο οικοσύστημα. Το φυσικό εργοστάσιο της γης δεν παράγει πια το οξυγόνο που χρειάζεται ο άνθρωπος.
Οι στάχτες σκεπάζουν την Αττική, την Κρήτη και όπου υπάρχει δάσος. Αν μια έκταση δεν έχει ψηλά δέντρα, αλλά θάμνους, δεν είναι δάσος. Αυτό κάνουν οι εμπρηστές, το καίνε, να πάψει να είναι δάσος, να γίνει βοσκοτόπια, οικισμός και τελευταία, να φυτρώνουν ανεμογεννήτριες.
Τα πανέμορφα ελληνικά δάση, οι πνεύμονες παραγωγής οξυγόνου, τώρα που αναταράσσεται η κλιματική αλλαγή, καταστρέφονται στο πέρασμα της “λαίλαπας”. Οι αδηφάγες φλόγες δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους μπροστά στους έντρομους κατοίκους και στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πυροσβεστών, των φαντάρων, της Αστυνομίας και των εθελοντών πυρόσβεσης, παράλληλα με τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Οι περιοχές μετατρέπονται σε σεληνιακό τοπίο. Ανάμεσα στους καμένους κορμούς των δέντρων κείτονται κουφάρια ζώων. Η θλίψη των ανθρώπων είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους και η αβεβαιότητα για το μέλλον ασταθής.
Ακόμα και οι κάτοικοι των πλησιέστερων χωριών και πόλεων, που δεν τους αγγίζουν οι φλόγες, πνίγονται απ’ τους καπνούς και συμπάσχουν για τη φρίκη αυτών που βρίσκονται στο έλεος της φωτιάς. Κάθε Καλοκαίρι αναλογιζόμαστε, αν φυσήξει δυνατός βοριάς, πόσο θα είναι το μέγεθος της τραγωδίας απ’ τις πυρκαγιές. Το σύνδρομο της αυτοκαταστροφής δεν λέει να σταματήσει. Σπάνια μια πυρκαγιά να προκληθεί από φυσικά φαινόμενα. Τις περισσότερες φορές υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας. Δεν αποκλείονται και οι πυρομανείς.
Υπήρχε ο νόμος 1734/87 περί βοσκοτόπων, που χαρακτηρίστηκε τότε ως “δασοκτόνος”, λέγεται ότι άφηνε παραθυράκια για τον χαρακτηρισμό των δασών σε βοσκότοπους. Ίσως γι’ αυτό μοιραία συνεχίζονται οι φωτιές.
Είναι δύσκαλος ο αποχαρακτηρισμός εκτάσεων, που προστατεύονται απ’ τη νομοθεσία, αλλά πολλά μπορεί να συμβούν, να γίνει αλλαγή χρήσης. Μέσα σε δύο χρόνια από την εφαρμογή του νόμου πραγματοποιήθηκαν 350 οριοθετήσεις βοσκοτόπων σε όλη τη χώρα. Η χρήση πολλών βοσκοτόπων άλλαξε. Μειώθηκε η κτηνοτροφία, λόγω δε και της χρησικτησίας, μετατράπηκαν σε οικόπεδα, όπου χτίστηκαν πανάκριβες βίλες.
Η οικολογική καταστροφή, μας έχει χτυπήσει την πόρτα προ πολλού. Γινόμαστε μάρτυρες της εθνικής τραγωδίας απ’ τη συνεχή παρουσία όλων, μα όλων, των ραδιοτηλεοπτικών δικτύων πανελλήνιας και επαρχιακής εμβέλειας στο μέτωπο των πυρκαγιών, σε σημείο να διερωτάται κανείς, τι τέλος πάντων προσφέρει η αναγκαιότητα της τόσο συνεχούς και λεπτομερούς πληροφόρησης, που μας κατακλύζει.
Κανείς δεν μπορεί να χαίρεται για τόση δυστυχία.
