Οι ρυθμοί της επόμενης ημέρας

Σιγά-σιγά τα μέτρα της καραντίνας αίρονται και οι περισσότεροι άνθρωποι επιστρέφουν στους ρυθμούς της πρότερης καθημερινότητάς τους. Οι βόλτες με τα ποδήλατα λιγοστεύουν, το ίδιο και αυτοί που γυμνάζονται τρέχοντας ή περπατώντας στον δρόμο.
Αντιθέτως, αυξάνονται τα αυτοκίνητα, που με επιθετικούς ρυθμούς απαιτούν τον χώρο που θεωρούν ότι τους ανήκει και παραμερίζουν όλους τους υπόλοιπους.
Ποια όμως θα έπρεπε να είναι η κανονικότητα της κίνησης μέσα στην πόλη; Γιατί η βιασύνη όσων κινούνται με το αυτοκίνητο πρέπει να επιβάλλεται στους ρυθμούς όσων κινούνται με ποδήλατα; Και γιατί οι πεζοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα ελεύθερης κίνησης στον δρόμο;
Ο στοιχειώδης σεβασμός στις διαβάσεις που είχαμε δει στην πόλη μας πριν την καραντίνα ξεχάστηκε, με τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια να καταδυναστεύουν τους δρόμους μειώνοντας την ποιότητα ζωής όλων μας.
Το τελευταίο διάστημα μάς δόθηκε η ευκαιρία να δούμε πώς θα μπορούσε να είναι η κίνηση στην πόλη και πόσοι άνθρωποι θα επέλεγαν εναλλακτικούς τρόπους κίνησης εάν τους δινόταν η ευκαιρία να το κάνουν με ασφάλεια.
Εφόσον η δημιουργία ποδηλατόδρομων μοιάζει με όνειρο απατηλό, μήπως η δημιουργία ζωνών ήπιας κυκλοφορίας σε συγκεκριμένους δρόμους της πόλης θα μπορούσε να ευνοήσει την κίνηση των ποδηλάτων στο κέντρο;
Και μήπως η “εκπαίδευση” στον σεβασμό των διαβάσεων και των ορίων ταχύτητας θα μπορούσε να γίνει με αυξημένους ελέγχους και την απειλή προστίμων;