Επίκαιρη Σάτιρα (Λόγω εορτής Πέτρου και Παύλου)
Όταν στη σφαίρα το ρεκόρ ήταν είκοσι μέτρα,
δυό άγιοι ευρίκανε μια σφαίρα από πέτρα
που ζύγιζε εφτά κιλά (σαν και την σιδερένια)
και μια που κείνη τη στιγμή δεν είχαν άλλη έννοια,
είπαν, να συναγωνιστούν κι αυτός που θα νικήσει
τ’ άλλου το φωτοστέφανο θα πρέπει να κερδίσει.
Κι ήταν αυτοί οι άγιοι, ο Πέτρος και ο Παύλος,
(ο ένας είν’ κλειδάτορας κι υπαρχηγός ο άλλος…).
Και ρίχνει ο Παύλος μια βολή και μέτρα πάει πενήντα!
κι ο Πέτρος του απάντησε σε μια βολή… εξήντα!
Στη δεύτερη προσπάθεια, ο Παύλος εβδομήντα!
κι ο Πέτρος τον συνέτριψε γιατ’ έριξ’ ενενήντα!
Στην Τρίτη την προσπάθεια ο Παύλος πάει διακόσια!
κι ο Πέτρος πάει την πέτρα του κοντά στα οχτακόσια!
Και ο Θεός από ψηλά φωνή μεγάλη βάζει
και τσ’ αθλητές τσ’ ανέντιμους άγρια κατσαδιάζει:
«Αφήσετε τα θαύματα και να αγωνιστείτε
τίμια και να ρίξετε όσο εσείς μπορείτε
και σ’ ένα δευτερόλεπτο να ξεντοπαριστείτε…».
Και ρίχνει ο Πέτρος «τίμια» και πάει… ένα μέτρο
και ρίχνει ο Παύλος μέτρα δυο κι ενίκησε τον Πέτρο!
Κι όταν το φωτοστέφανο του’ παιρνε, με το χέρι ,
αυτό δεν εξεκόλλουνε κι επήρε το μαχαίρι
και τού ‘κοψε το ένα αυτί για να το αποσπάσει …
Κι ο Πέτρος τότε εμνήστηκε αυτό που’ χε ξεχάσει ,
του Δάσκαλού του ,του Χριστού την όμορφη Υποθήκη
όταν «του δούλου» το αυτί έκοψε πριν την Δίκη.
«Πέτρο, βάλε τη μάχαιρα γρήγορα εις την θήκη
γιατ’ είναι Νομός του Θεού και να το καταλάβεις,
αφού, μάχαιραν έδωσες και μάχαιραν θα λάβεις…»
