Ο αιφνίδιος θάνατος του ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι, σε φυλακή της Σιβηρίας, έρχεται να προστεθεί µαζί µε άλλους που ταλάνισαν τη Ρωσία και την παγκόσµια κοινότητα.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των περιπτώσεων, ήταν ότι τα θύµατα υπήρξαν επικριτές και αντιφρονούντες του καθεστώτος Κρεµλίνου.
Θάνατοι που προήλθαν από δηλητήριο ή από σφαίρες εκτελεστών προκάλεσαν διεθνή σάλο και πολλά ερωτήµατα για το κατά πόσο, το πολίτευµα της Ρωσίας, είναι πράγµατι δηµοκρατικό και όχι φαινοµενικά.
«Τη νύχτα της 7ης Οκτωβρίου 2006, στα πεντηκοστά τέταρτα γενέθλια του Πούτιν, ένας εκτελεστής ακολούθησε την Άννα Πολιτκόφσκαγια µέσα στον διάδροµο της πολυκατοικίας της και την πυροβόλησε τέσσερις φορές, καθώς βρισκόταν στο ασανσέρ. Ο δολοφόνος έριξε το πιστόλι δίπλα της, τυπική υπογραφή µιάς πληρωµένης δολοφονίας. Η δολοφονία της στόχο είχε να σοκάρει και το κατάφερε» (1).
Η Πολιτκόφσκαγια ήταν δηµοσιογράφος που ερευνούσε τον πόλεµο της Τσετσενίας όπως και τον ρόλο φιλοκυβερνητικών παραγόντων της εν λόγω περιοχής.
Έκτοτε αποτελεί σύµβολο θυσίας για την ελευθεροτυπία και το δηµοσιογραφικό λειτούργηµα.
Παγκόσµια αίσθηση προκάλεσε και η δολοφονία (2006) του πρώην πράκτορα Αλεξάντερ Λιτβινένκο από πολώνιο, που κατάπιε πίνοντας τσάι, σε ξενοδοχείο του Λονδίνου.
«Οταν έφτασε στο σπίτι εκείνο το βράδυ, άρχισε να αισθάνεται άρρωστος. Τρεις ηµέρες αργότερα βρισκόταν στο νοσοκοµείο όπου απεβίωσε µε οδυνηρό τρόπο. Πέθανε τη νύχτα της 23ης Νοεµβρίου, µόλις 43 χρόνων” (2).
Ο Λιτβινένκο είχε καταγγείλει τη ρωσική µυστική υπηρεσία ασφαλείας για ατασθαλία. Στη βρετανική πρωτεύουσα εξιστορούσε και παρείχε πληροφορίες, από τη θητεία του στην υπηρεσία, σε ∆υτικά µέσα ενηµέρωσης και Αρχές.
Όποια και αν είναι η αιτία θανάτου του αντιπολιτευόµενου ηγέτη Ναβάλνι, είναι βέβαιο ότι ο ίδιος είχε στοχοποιηθεί στο παρελθόν από το ρωσικό καθεστώς και ταλαιπωρηθεί επανειληµµένες φορές από επιθέσεις και εγκλεισµούς σε κρατητήρια και φυλακές.
Φλέγον ζήτηµα αποτελεί το κατά πόσο αυτό το δίκτυο “εκδίκησης” δύναται να απλώσει τα πλοκάµια του στην ευρωπαϊκή γειτονιά µας και να αποτελέσει µία σοβαρή απειλή για οιονδήποτε κατακρίνει ένα αυταρχικό σύστηµα διακυβέρνησης.
Υ.Γ Στο άκουσµα του θανάτου του Ρώσου πολιτικού. Κάτοικοι της Μόσχας, άφηναν άνθη σε µνηµεία αφιερωµένα, στα θύµατα της πολιτικής καταστολής από τα χρόνια της ΕΣΣ∆. Η αστυνοµία παρούσα,η ροή των ανθρώπων αµείωτη, οι περισσότεροι σιωπηλοί και τα λουλούδια πολλά.
ΠΗΓΗ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ
(1) σελ. 132, (2) σελ 126-127
Steven Lee Myers
Βλαντίµιρ Πούτιν Ο νέος Τσάρος
τόµος Β’ ΤΑ ΝΕΑ
*Πτυχιούχος Ιστορίας Ιονίου Πανεπιστηµίου
