Εφημερίδα της Κυβερνήσεως Τεύχος Πρώτον, αρ. φύλλου 278, της 5ης Οκτωβρίου 1973.
Σελίδες 160 Μοναδικό θέμα: Νομοθετικόν διάταγμα υπ’ αριθμ. 225. Περί απαλλοτριώσεως ακινήτου και κινητής περιουσίας του τέως Βασιλέως και μελών της βασιλικής οικογενείας.
Δεν θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια, γιατί και πώς, απέκτησα αυτό το τεύχος, το οποίο μάλιστα έχω σταχώσει και σήμερα αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο για την ιστορία του βασιλικού οίκου στη χώρα μας.
Αφορμή για το παρόν έλαβα από την “ανακάλυψη” προ μηνών, κατά τις εργασίες, με καθυστέρηση δεκαετιών, αναστηλώσεως στο ανάκτορο Τατοΐου 4.000 φιαλών ως επί το πλείστον, σπάνιων κρασιών. Καταγράφηκαν δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα, σκεύη, μεταφορικά μέσα κάθε λογής, κλπ., και είναι μια θαυμαστή λεπτομερής εργασία που πραγματοποιήθηκε και από εκατοντάδες ίσως άτομα, αφού καταγράφονται και μικρά μεμονωμένα σκεύη, μπιμπελό, κ.α.
Αφορά κυρίως στο κτήμα Δεκελείας (Τατοΐου) 41.900 στρεμ., Μον Ρεπό Κέρκυρας 20.000 τετρ. μέτρων, Πολυδενδρίου Αγιάς Λαρίσης 33.000 στρεμ., και κάθε άλλο ακίνητο. Η αποζημίωση ορίζεται σε 120.000.000 δρχ. χωρίς καμιά κράτηση. Τα δύο κτήματα θα υπάγονται στο υπουργείο Γεωργίας για δασική και γεωργική εκμετάλλευση. Για τα εντός ιστορικά μνημεία η ευθύνη ανατίθενται στο υπουργείο Πολιτισμού όπως και το Μον Ρεπό Κέρκυρας για την δημιουργία Μουσείου.
Οι γεωγραφικοί πίνακες στην Εθνική Πινακοθήκη. Εις το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας, τα αντικείμενα Σινοϊαπωνικής τέχνης. Εις το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών οι εικόνες, σταυροί, Ευαγγέλια κ.λπ., Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής τέχνης. Εις τα Γενικά Αρχεία του Κράτους όλα τα χειρόγραφα κ.λπ., χρυσού, πορσελάνης, κρυστάλλου, τάπητες και λοιπά διακοσμητικά αντικείμενα με καλλιτεχνική και ιστορική αξία. Εις την Βιβλιοθήκη της Βουλής άπαντα τα βιβλία. Εις το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο άπαντα τα αρχαία αντικείμενα, γλυπτά, χαλκά, αγγεία, ειδώλια, νομίσματα.
Αυτό φαίνεται να μην έγινε ποτέ και χάθηκε ένας ανεκτίμητος θησαυρός της χώρας μας, ενώ θα μπορούσε να δημιουργηθεί από τα κυριότερα, το πλέον ενδιαφέρον Πολυμουσείο της Ελλάδας.
Περιληπτικά θ’ αναφερθώ σε μερικά από τα επίμαχα.
Εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικοί, που φαίνεται δεν υπήρχε πλέον χώρος για ανάρτηση, έτσι που να αναφέρονται στο λουτρό του βασιλέως 19 πίνακες και αρκετοί στο Σταυραρχείο και αμέτρητοι σε διαδρόμους, κελάρια, αποθήκες, όπως στα ίδια σημεία αμέτρητα αντικείμενα τέχνης. Στην κάβα, όχι 4.000 φιάλες, αλλά δεκάδες χιλιάδες φιάλες και κάσες με σπάνια κρασιά μέχρι και κόκα κόλα Αμερικής. Στους στάβλους δεκάδες άλογα ιπποδρομιών και άλλα, μέχρι γαϊδούρια και εκατοντάδες αντικείμενα σαγής των. Στο Λεμβαρχείο 20 σκάφη θαλάσσης με τα ανάλογα παρελκόμενα. Στα διάφορα γκαράζ δεκάδες οχήματα, κυρίως αντίκες, με τα ανάλογα ανταλλακτικά και ακόμη 12 βασιλικές άμαξες με ιστορία. Αμύθητης αρχαιολογικής αξίας αντικείμενα από προσφορές, δώρα, κ.λπ. Ασημοθήκες με πολύτιμα κοσμήματα, λίθους, κ.λπ. Αμέτρητα σερβίτσια χρυσά, αργυρά, πολύτιμες πορσελάνες καθώς και σκεύη, άλλα μαγειριού και φαγητού, πολύτιμα.
Πριν από αρκετά χρόνια από ΜΜΕ πληροφορηθήκαμε ότι σημαντικό μέρος των περιγραφέντων, αποδόθηκε στον Κωνσταντίνο, δεν γνωρίζω ούτε με αφορά με ποιους όρους και συμφωνίες.
Η Ιστορία έκρινε τη δράση του βασιλικού Οίκου της Ελλάδας και κατέγραψε τα δεινά που δημιούργησε στη χώρα. Ο Κωνσταντίνος δεν μπόρεσε ν’ αποφύγει αυτή τη συνέχεια της Ιστορίας με αποκορύφωμα τη σύγκρουσή του με τον τότε πρωθυπουργό. Σήμερα, σαν ένας απλός πολίτης και πρώην Ολυμπιονίκης και ζώντας νομίζω στη χώρα μας, εκφράζει συχνά την αγάπη και λατρεία του για την Ελλάδα που όμως δυσκόλεψε την πολιτική της ζωή σοβαρά.
Πριν από 20 περίπου χρόνια είχα αποκαλύψει το γεγονός, που τυχαία πληροφορήθηκα και επιβεβαίωσα από διασταύρωση γεγονότων, της αρπαγής του χρυσού του βασιλικού Οίκου της Ελλάδας που είχε καταχώσει – αποκρύψει σε συγκεκριμένη τοποθεσία των Λευκών Ορέων, ο συνοδός του βασιλέα Γεωργίου, στη διαφυγή του τον Μάιο του 1941 Νεοζηλανδός συν/ρχης Μπλαντ, και που τόσα χρόνια μετά ο μεγάλης ηλικίας απόστρατος, επίσης γιος του, με ένα σχεδιάγραμμα στο χέρι, αναζητούσε πληροφορίες μεταξύ Θερίσου – Λάκκων και καταφυγίου Καλλέργη και τον αναζητούσε η ΚΥΠ.
Η μοναδικής τελειότητας επιχείρηση αρπαγής του χρυσού πραγματοποιήθηκε με συνεργασία κυρίως ξένων. Τότε χαρακτηρίσθηκε από πολλούς, το γεγονός που καταχώρησα στα “Χανιώτικα νέα” σαν παραμύθι, αλλά τα επόμενα χρόνια επαλήθευσα πλήρως το γεγονός και φυσικά δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν ονόματα κ.λπ. Όσοι έλαβαν, έστω και μικρό μερίδιο, το αξιοποίησαν και το χάρηκαν.
