Κύριε διευθυντά,
«Για όσους γράφουν: Γιατί γράφουν; Σε ποιους απευθύνονται και πού διαβλέπουν; – ο λόγος μου». Η ταπεινή μου άποψη είναι αυτά που γνωρίζουν, να τα μάθουν και άλλοι που δεν τα ξέρουν· είναι όμως συναισθηματικού γνωστικού επιπέδου προσανατολισμένοι; Παίρνουν προκλήσεις από συμβάντα, από πολιτικά- κομματικά- ιδεολογικά διαπραττόμενα, από βιβλία και άλλα πολλά. Το κυρίαρχο ζητούμενο θεωρούν πως είναι οι διασταυρώσεις απόψεων αυτών που γράφουν και αυτών που διαβάζουν. Θέλω να πιστεύω ότι πολλοί από τους γράφοντες επηρεάζονται από τα συναισθήματα τους. Ενθάρρυνση θέλουν να εισπράξουν από τους αναγνώστες, αποφυγή αποθάρρυνσης θα επιθυμούσαν να έχουν, κριτική διάβλεψη να έχουν από αναγνώστες γνωστικού επιπέδου. Πώς βλέπουν οι γράφοντες τη ΓΝΩΣΗ; Επιφανειακή; Σε βάθος; Ποια είναι η σχέση της άγνοιας με τη γνώση; Της κάθε πράξης που κάνουμε, της αλήθειας, της αίσθησης, της κοινής λογικής; Τον αγνωστικισμό, το κατεστημένο, την απάθεια, την αδράνεια, την αμφιβολία, την απαισιοδοξία και…
Με τη γνώση να σκοτώνουμε μερικοί το θεριό (εγώ) που έχουμε μέσα μας και να αναδεικνύουμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ (Άγγελο), που συγκρούονται μέσα μας πολλές φορές. Με τη γνώση συμμετέχουμε στην κοινωνική ζωή, γιατί αποκομμένοι γινόμαστε ατροφικοί. Οι γνώσεις μας για κοινωνική συνύπαρξη μας διαμορφώνει συνειδήσεις. Πώς να γινόμαστε καλύτεροι, να συμμετέχουμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, σε συναντήσεις αναζητητών γνώσεων. Να διαβάζουμε (όσο ο χρόνος μας το επιτρέπει), να έχουμε παρατηρητικότητα σε κάθε τι που αξιολογούμε, τυχών ευαισθησίες να τις ελέγχουμε και άλλα που κρίνουμε βοηθητικά. Να έχουμε, έχουνε, οι κρίνοντες και οι κρινόμενοι ελευθερία έκφρασης, σεβασμό στη διαφορετικότητα, αποδοχή της κριτικής, διεύρυνση των γνώσεων. Οι γνώσεις, οι άγνοιες, οι αμάθειες, οι αδράνειες απαιτούν ώριμες θέσεις από όλους που γράφουν και διαβάζουν. Οι αναγκαιότητες συμμετοχής στον κοινωνικό μας χώρο είναι αυτονόητες. Η καταπολέμηση του αγνωστικισμού μόνο με συντονισμένη αξιοποίηση των γνώσεων γίνεται. Οι φορείς των γνώσεων θα πρέπει να είναι ενάντιοι στους τροφοδότες του αγνωστικισμού.
Οι αγνωσίες δημιουργούν αδιαφορίες στα κοινωνικά ενδιαφέροντα. Οι αδιαφορίες είναι φαινόμενα της αμάθειας. Η αμάθεια φέρνει την καχυποψία. Η καχυποψία τροφοδοτεί το σλόγκαν ότι όλοι το ίδιο είναι. Οι καχυποψίες καλλιεργούν τις υποκρισίες. Οι υποκρισίες εναντιώνονται στις αλήθειες. Οι αλήθειες εκφυλιζόμενες προάγουν τις υποκρισίες που παίρνουν με το μέρος τους τους αμαθείς. Αυτά και άλλα ακόμα, που το ένα φέρνει το άλλο, τα κερδίζουν οι διαβλέποντες στο θεριό του χρήματος και τα χάνουν αυτοί που έχουν μέσα τους και στόχο ζωής τον ΑΝΘΡΩΠΟ, για να χτίσουν μια ΑΝΘΡΩΠΟ- κοινωνία του μέλλοντος. Τώρα που βρισκόμαστε μπροστά στο να βάλουμε το μεγάλο ερώτημα: ΠΟΙΟΙ είναι οι χτίστες του παρόντος χρόνου για την ΑΝΘΡΩΠΟ- κοινωνία του μέλλοντος;
Αυτοί που χτίζουν και αυτοί που θα γκρεμίζουν. Οι γνώσεις με τους γνώστες χτίστες, που τολμούν να αυτο- ενθαρρύνονται, ζητούν για τις προσπάθειες τους από άλλους ενθαρρύνσεις. Έχουν αντιπάλους αυτούς που γκρεμίζουν με τις υποκρισίες και τα ψέματα τους, εκφυλίζοντας την αλήθεια. Εμείς τι καλούμαστε να κάνουμε; Θα πάμε με τους γκρεμίζοντες ότι οραματίζονται χτίστες;
Υ.Γ. Τολμώ προσωπικά να εκφραστώ με τους χτίστες οραματιστές για ΑΝΘΡΩΠΟ- κοινωνία.
Παντελής Χίνος
