Οι τρεις συµβοηθοί µας ως την Ιθάκη…

Στην εποχή µας, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ως το πιο δύσκολο και το ιδανικό στη ζωή θεωρείται και είναι όσες φορές αλλάζουν όλα και ανά πάσα στιγµή να µένεις σταθερός στις αξίες σου και να αγωνίζεσαι για την υπεράσπισή τους και για το κοινό καλό.
Ταυτόχρονα, παρατηρώ τη συνήθεια κάποιων να µη συµµετέχουν εκούσια σε αγωνιστικές δραστηριότητες και απεργίες λες και δεν απειλούνται και τα δικά τους εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώµατα ή να αδιαφορούν παντελώς για το κοινωνικό σύνολο, οσάκις οι κυβερνήσεις λαµβάνουν αντεργατικά ή αντιλαϊκά εν γένει µέτρα. Τούς προτείνω, λοιπόν, εάν – µαζύ µε την αγάπη για τα χρήµατα που δεν χάνουν, λόγω της µη συµµετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις – λατρεύουν και το να εργάζονται µε φιλοτιµία και ευσυνειδησία όλον τον υπόλοιπο χρόνο και να παρέχουν αγόγγυστα κοινωφελείς υπηρεσίες, να κάνουν ένα βήµα µπροστά για να απαλλαγούν από τη νοσηρή τους αυτή συνήθεια, αν και πιστεύω ότι θα πισωπατήσουν …
Την ίδια στιγµή, νοµίζω, η αποµάκρυνση από το Θεό, η αλαζονεία, η εγωλατρία και η υποκρισία είναι από τα ανθεκτικά στο χρόνο µειονεκτήµατα µιας κοινωνίας. Μειονεκτήµατα που τείνουν να εµποδίζουν την φιλοτιµία, τον ανθρωπισµό και την ηθική και πνευµατική ακεραιότητα να εµφανίζονται στην καθηµερινή δηµόσια και την ιδιωτική ανθρώπινη ζωή…
Έτσι, καταλήγοντας, σάς µεταφέρω την παιδιόθεν πεποίθησή µου ότι όποιος εξ ηµών ψάχνει σκοπό και δύναµη για να ζήσει στους πολυποίκιλα δύσκολους τωόντι καιρούς µας και για να φτάσει ως την Ιθάκη του ο καθένας, ας µην πάψει ποτέ να ‘χει ακλόνητη πίστη στο Θεό και εµπιστοσύνη στην αγάπη την αγνή, την άδολη και την ανιδιοτελή µεταξύ των ανθρώπων και ως στήριγµα την φωτοδότρια αλήθεια. Αυτές οι τρεις, η πίστη, η αγάπη και η αλήθεια, θα τον βοηθούν να βρίσκει πάντα ό,τι γυρεύει…