Ενώ η συνεχιζόμενη ανομβρία απειλεί την εξέλιξή της
Οι υψηλότερες σχετικά θερμοκρασίες που επεκράτησαν φέτος τον Χειμώνα και στις αρχές της Άνοιξης εξώθησαν, ως ήταν φυσικό, τις ελιές σε αρκετά ενωρίτερη άνθηση, ενώ η συνεχιζόμενη ανομβρία διακυβεύει την εξέλιξη της. Και αυτό βέβαια συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά και στην Ισπανία και Ιταλία αλλά και τις άλλες Μεσογειακές χώρες.
Στην Ισπανία τις υψηλές θερμοκρασίες και την ξηρασία του χειμώνα ακλούθησαν πρόσφατα αρκετά ραγδαίες βροχές, αλλα όχι σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές. Ωστόσο, οι Ισπανοί διερωτώνται αν είναι αρκετές να αναπληρώσουν τις μεγάλες απώλειες της περιόδου ξηρασίας που προηγήθηκε.
Στην Ελλάδα οι θερμοκρασίες του χειμώνα και της Άνοιξης ήταν επίσης ιδιαίτερα υψηλές.
Από την άλλη πλευρά οι βροχές στην Νότια Ελλάδα και στην Κρήτη (Πιν.1) μέχρι σήμερα ήταν χαμηλότερες του μέσου όρου. Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές (Μοίρες, Σητεία) ήταν συνολικά κάτω από 100mm και επομένως τελείως ανεπαρκείς.
Έτσι, τελικά η συνεχιζόμενη ανομβρία του περασμένου Χειμώνα αλλα και των αρχών της Άνοιξης απειλεί την εξέλιξη της ανθοφορίας και μπορεί να επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την καρπόδεση. Και η απειλή αυτή, είναι οπωσδήποτε σοβαρότερη στους ελαιώνες με μειωμένες βροχοπτώσεις, όπως εκείνες των Ανατολικών περιοχών Κρήτης, Πελοποννήσου και νησιών.
Μέτρα εξοικονόμησης εδαφικής υγρασίας
Η κρίσιμη για την εξέλιξη της ανθοφορίας περίοδος την οποία διερχόμαστε με τις υψηλές θερμοκρασίες και την ανομβρία, επιβάλλει οπωσδήποτε, την άμεση λήψη μέτρων για την υποβοήθηση της ολοκλήρωση της άνθησης – καρπόδεσης στις ελιές.
Και μεταξύ των μέτρων αυτών κυριότερα είναι:
Άρδευση. Στους ελαιώνες που έχουν δυνατότητα άρδευσης, βασική σύσταση είναι η άμεση εφαρμογή άρδευσης κατά την περίοδο της Άνθησης –Καρπόδεσης. Η άρδευση αυτή είναι προτιμότερη γιατί θα κρίνει την ύπαρξη η όχι παραγωγής.
Και ευτύχημα είναι ότι η αναγκαιότητα αυτή χρονικά δεν συμπίπτει με την αιχμή της τουριστικής κατανάλωσης η οποια παρουσιάζεται συνήθως μετά τον Ιούνιο.
Ζιζανιοκτονία. Στους ξερικούς ελαιώνες η έγκαιρη καταστροφή των ζιζανίων που είναι οι κύριοι ανταγωνιστές σε υγρασία των ελαιοδέντρων είναι τελείως απαραίτητη. Και χρονικά δεν πρέπει να καθυστερεί. Σε προηγούμενα ΕΛΑΙΟΚΟΜΙΚΑ ΝΕΑ έχουμε συστήσει ότι «αρχές Μαρτίου τα ζιζάνια πρέπει να έχουν καταστραφεί». Ωστόσο, αν για διάφορους λόγους αυτό δεν εγινε τότε, χρήσιμο είναι να γίνει έστω και τώρα. Συστάσεις να αφήνοντα τα ζιζάνια για τα παράσιτα της Καλόκορης κλπ, θεωρούμε ότι πρεπει να παραμερίζονται, Προέχει η εξοικονόμηση εδαφικής υγρασίας.
Και καταλληλότερος τρόπος για άμεση καταστροφή των ζιζάνιων είναι η μηχανική καταστροφή με χορτοκοπτικό ή και φρεζάρισμα. Αν τυχόν βρέξει και έχουμε αναβλάστηση, θα πρέπει να επανέλθουμε!
Κάθαρος. Μια άλλη φροντίδα που μπορεί να γίνει την περίοδο αύτη είναι ο «κάθαρος», δηλαδή η αφαίρεση των λαίμαργων βλαστών από τον κορμό και τους κλώνους που έχουν κλαδευτεί αλλά και της άχρηστης εσωτερικής βλάστησης. Είναι μια απλή και εύκολη φροντίδα που όμως ενεργεί σαν ένα καλό πότισμα!
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του (nmixel@otenet.gr
Δυστυχώς έχετε μείνει στον 20ο αιώνα. Η καταστροφή των “ζιζανίων” επιταχύνει την ξήρανση του εδάφους και την καταστροφή της οργανικής ουσίας που κατακρατά την υγρασία. ΕΠιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτή η καταστροφική παραπληροφόρηση.
O καθένας ότι του κατέβει στα αγροτικά. Κύριε Μασεράκη ο άνθρωπος που έγραψε το άρθρο είναι κορυφή στην ελαιοκομία. Αυτά λέει αυτός, δεν σας υποχρεώνει να τα κάνετε αφού έχετε άλλες θεωρίες. Όλοι τα αγαπάμε τα χόρτα, αλλά με το ελαιόλαδο ζούμε.