Υπήρξαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υφίστανται στρεβλές καταστάσεις απ’ τους εξουσιαστές, µε στόχο την αναπαραγωγή της µετριότητας. Αυτά που βιώνουµε σήµερα, οφείλονται σε εξωγενείς παράγοντες που υπεδείχθησαν από εκλεγµένους διαχειριστές της παγκοσµιοποίησης, για να υποταχθεί η κοινωνία, αφού απονευρωθούν η παιδεία, η υγεία και ο πολιτισµός µε τη βοήθεια των επικοινωνιακών µέσων που υπνωτίζουν. Η λογική των ολίγων δεν λαµβάνεται υπ’ όψιν, γιατί κατηγορείται ότι µοιάζει µε µοιρολατρία.
Οι υποδοµές κρατικού ελέγχου στη χώρα µας υπολειτουργούν και όλοι το εκµεταλλεύονται. Οι ξένοι, παρά τα προσφερόµενα κίνητρα απ’ την κυβέρνηση, προτιµούν να επενδύουν στον τουρισµό, στις µεταφορές και στις κατασκευές. Προκλητικά έσοδα επιφέρει η άντληση νόµιµων ή αθέµιτων κερδών, απ’ την ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες, όπως και εκ των ∆ηµοσίων περιουσιών, αεροδρόµια, λιµάνια, εθνικούς δρόµους και κατοικίες των πολιτών.
∆εν παράγουµε. Εισάγουµε πατάτες Κύπρου και Αιγύπτου, είδη υπόδησης και ρουχισµού, προέλευσης Ιταλίας, Κίνας, Μπαγκλαντές, Πακιστάν και απ’ την Τουρκία εσώρουχα, ξηρούς καρπούς, µέχρι και οδοντογλυφίδες, δηλαδή όλα σχεδόν τα παραδοσιακά καταναλωτικά είδη.
Τούτο µεταφράζεται σε νεοφιλελεύθερη πολιτική, που µας οδηγεί αργά αλλά καταλυτικά στη ραγδαία αύξηση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, µε ορατό κίνδυνο την οικονοµική εξάρτηση, την εσωτερική πτώχευση, που καταλήγει στη δουλεία και την καταστρατήγηση των εθνικών µας θεµάτων. Μην ξεχνάµε την πρόσφατη υπερψήφιση νοµοσχεδίου στο αµερικανικό Κογκρέσο περί δηµιουργίας νέων Βάσεων στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, για το.. καλό µας! Μόνοι τους αποφάσισαν, οι ίδιοι το ενέκριναν. Άγνωστο πώς θα επιδράσει στις σχέσεις µας µε την Τουρκία και ποια η άποψη της Αθήνας.
Ποιοι οδήγησαν τη χώρα σ’ αυτή την εξάρτηση που αυξάνεται αντί να βελτιώνεται ύστερα απ’ την απαλλαγή των µνηµονίων της Τρόικας και την αποπλήρωση του ∆.Ν.Τ.; Οι βιοµηχανικές επιχειρήσεις παραγωγής αγαθών αδυνατούν να συνεχίσουν νοµίµως τη λειτουργία τους, η δε οικονοµική παραβατικότητα αυξάνεται µε όλα τα συµπτώµατά της να καταπονούν την ελληνική κοινωνία.
Αναγκαζόµαστε ν’ αγοράζουµε εισαγόµενα προϊόντα έστω και µιας δεκάρας φθηνότερα και όχι εγχώρια, οι τιµές των οποίων απ’ το χωράφι στο ράφι ή στον πάγκο δεν έχουν προηγούµενο. Το εθνικό παραγωγικό σύστηµα δεν βοηθιέται απ’ την πολιτεία και οι εξουσιαστές δεν καταλαβαίνουν ότι τούτο δεν βλάπτει µόνο την οικονοµία αλλά και την πορεία της πολιτικής τους.
