Συνήθως όταν καταλαβαίνουμε κάτι αποδεδειγμένο, διαπιστώνουμε ότι είναι πολλές φορές πάρα πολύ αργά για να επανορθώσουμε. Δεν έχω ψάξει επιστημονικά δεδομένα. Το στηρίζω στην παρατήρηση και στην αυτοπαρατήρηση.
Ολα βγαίνουν αργότερα ή αν θέλετε μακροπρόθεσμα βλέπεις τα επακόλουθα. Η ύπαρξή μας που συνίσταται από σώμα, μυαλό και ψυχή είναι μια ευφυέστατη μηχανή. Ως γνωστόν όλες οι μηχανές φθείρονται με το χρόνο και τη συχνή πολλές φορές αλόγιστη χρήση.
Αφήνουμε τις χρήσιμες μηχανές μας να χαλάσουν; Όχι! Τις προσέχουμε, τις συντηρούμε για να αντέξουν στο χρόνο. Για την ευφυέστατη μηχανή μας δεν πρέπει να κάνουμε κάτι; Είναι η μόνη μηχανή που αποσύρεται, δεν ανακυκλώνεται, δεν αντικαθίσταται.
Το αυτοκίνητό σου να πας για σέρβις, για ρεκτιφιέ, του αλλάζεις λάδια. Ρίξε ένα σέρβις και για το κορμάκι σου, το μυαλουδάκι σου και την ψυχούλα σου. Έχουν πολλά χιλιόμετρα να τρέξουν σε δρόμους με εμπόδια.
Τα πόδια σου πρησμένα, το κεφάλι σου πιέζεται, το σφίγγει μια τανάλια, έτσι νιώθεις. Άμε να ξαπλώσεις, να πάρεις έναν υπνάκο, έστω να τεντώσεις τα πόδια σου, να χαλαρώσεις τώρα που το θέλεις πολύ.
Μην αναλώνεις άλλο τις δυνάμεις σου.
Γιατί πρέπει να κάνεις καλτσούνια μεσημεριάτικο;
Γιατί πρέπει να καθαρίσεις τα παντζούρια τώρα; Άστο κι αύριο μέρα είναι. Γιατί πρέπει να τα χωρέσεις όλα σε μια μέρα;
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, πως βρίσκουμε χρόνο για όλα τα άλλα και δεν βρίσκουμε λίγο χρόνο για ξεκούραση, χαλάρωση, ψυχαγωγία.
Και μετά παραπονιόμαστε στη δεύτερη και στην τρίτη ηλικία γιατί πονάνε η μέση, τα πόδια, τα γόνατα και ατονίσανε οι δυνάμεις.
Εσύ που είσαι 20-25 και 30, νομίζεις ότι δεν κουράζεσαι; Εντάξει είσαι σε παραγωγική, δημιουργική ηλικία, αλλά μια μισάωρη ή όσο μπορείς όποτε μπορείς μια χαλάρωση τη χρειάζεσαι.
Εσύ κυρία μου που κάνεις τόσα πολλά, κι όλα περνούν απ’ τα χέρια σου, που είσαι μάνα και γιαγιά, κάνε και συ μια κούρα αν έχεις μισή – μία ώρα δική σου. Αφού και στα 70 σου τις ίδιες υποχρεώσεις θα ‘χεις. Γι’ αυτό κάνε οικονομία δυνάμεων.
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, μπορείτε και να με αμφισβητήσετε. Όμως… ένας δάσκαλος απ’ αυτούς τους γέρους θυμόσοφους μου είπε κάποτε: Μην πιστεύεις κανέναν, ούτε εμένα. Μόνο τον εαυτό σου να πιστεύεις. Αφουγκράσου το σώμα σου. Άκου την καρδιά σου, την ψυχή σου, τι θέλουν; Πειραματίσου, χάρισέ τους όσο μπορείς την αταραξία του νου. Ανανέωσε τα κύτταρά σου. Κάνε οικονομία δυνάμεων. Υπερασπίσου την ιδιωτικότητά σου, τον αποκλειστικά δικό σου χρόνο. Χρόνο της απραξίας που εσύ επιλέγεις πότε θα ‘ναι στη διάρκεια της μέρας. Κάνε μια στάση ορθόστασης.
Υ.Γ.: Δασκάλους ονομάζω όλους όσους συναντώ στη ζωή μου κι έχουν να μου πουν κάτι.
Μια σοφία εκ πείρας τους, μια συμβουλή, μου δίνουν το ερέθισμα για σκέψη και πειραματισμούς.
Πειραματίστηκα και διαπίστωσα.
Χαλαρααά. Τούτο θέλει η υγειά.
