H OIKONOMIA ενός κράτους αποτελεί ένα από τα πιο λεπτά και ευαίσθητα θέματα (όπως και τα εθνικά), για την πρόωρη προκήρυξη εκλογών. Ο Έλληνας ψηφοφόρος πρώτα κοιτάζει την τσέπη του και έπειτα την κομματική “ιδεολογία” του.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λοιπόν περίεργο που η κυβέρνηση κάνει το παν για να να απαλύνει το δυσβάστακτο φορτίο από την εισερχόμενη -και όχι μόνο-ακρίβεια που πλήττει κυρίως τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας. Ούτε μας κάνει εντύπωση ότι η αξιωματική αντιπολίτευση -εν προκειμένω ο Αλέξης Τσίπρας- που, παραμερίζοντας οποιοδήποτε άλλο θέμα, προτάσσει την ακρίβεια και την ανασφάλεια των νοικοκυριών, εν όψει του δύσκολου χειμώνα που έρχεται.
ΤΟ ΜΗΛΟΝ της έριδος, τουλάχιστον στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, υπήρξε,
ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας πάντα, ο προσεταιρισμός της λεγόμενης μεσαίας τάξης (υπάρχει αυτή άραγε σήμερα, μετά την οικονομική κρίση και το σαρωτικό δίδυμο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-με τους εξοντωτικούς νόμους του Κατρούγκαλου;). Είναι η τάξη που με την ψήφο της καθορίζει την επόμενη κυβέρνηση.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ με την “αριστερή” αντιπολίτευση και τη σοσιαλίζουσα “ουρά” της, είναι ότι τρία χρόνια τώρα και εν μέσω τόσων θυελλωδών γεγονότων (Ελληνοτουρκικά, Πανδημία, Ρωσοουκρανικός πόλεμος, ανεξέλεγκτη Ακρίβεια), δεν λέει να μετακινηθεί δημοσκοπικά σε όρια που να της παρέχουν ελπίδες για πρωτιά! Ένα ζήτημα που εκεί στην Κουμουνδούρου δεν το αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα. Η θεωρία του “ώριμου φρούτου” δεν αποδίδει, ο χρόνος για τις επικείμενες εκλογές δεν ευνοεί, ενώ κι ο Ερντογάν ξαναρχίζει το βιολί του στο Αιγαίο!
ΕΡΧΕΤΑΙ δύσκολος χειμώνας! Εμάς, τους ψηφοφόρους, μας ενδιαφέρει να υπάρχει κυβερνητική/πολιτική σταθερότητα στη χώρα καθώς και συνεχής ενίσχυση ημών των “θυμάτων” της ακρίβειας. Κανείς δεν θέλει “πειραματισμούς” με συμπράξεις αλλοπρόσαλλων κομμάτων (το ζήσαμε!), ούτε πολυφωνία στα κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής: εκεί δεν χωρούν διχασμοί και “λεονταρισμοί”.
Εξάλλου, η αξιοπιστία ενός κόμματος εδράζεται και στο παρελθόν του…
