Τι εύγεστο κρασί μας κέρασε ο Φωτεινή Σεγρεδάκη με την ποιητική της συλλογή “Οινοχόος”! Μεθυστικό κρασί, λυτρωτικό, παρέσυρε από την πρώτη, κιόλας, γουλιά του όλες μας τις αισθήσεις, άφησε να πέσουν πάνω μας άκοπα φεγγάρια, μας έβαλε να αναγνωρίσουμε τη μεγάλη Ανάφλεξη του έρωτα, και τη σπάνια ομορφιά ενός χρυσαφένιου σταχυού που γέρνει στο χώμα. Ανακαλύψαμε τον Θεό μέσα σε μια τρυφερή χελιδόνα που σκύβει με το γεμάτο ράμφος της πάνω στους νεοσσούς της .Γλεντήσαμε στο αρραβώνιασμα του Ουρανού με την Ημέρα και μυρίσαμε την αρσενική πεθυμιά που προκάλεσε η ευθυτενής, με την ομορφιά μελαχρινού αγγέλου, γκαρσόνα!
Ξεχωριστό κομμάτι, ιδιαίτερα αγαπητό σε μένα, ένα αφήγημα βιωματικό:
-Κορώνα! φώναξα με σιγουριά που μ’ άρεσε ως φαίνεται η ευθύβολη λέξη.
-Μπράβο το βρήκες είπες χαρούμενος. Δικό σου!
Άνοιξες το χεράκι και πρόλαβα να δω πως ήταν Γράμματα κι αυτό το γλυκό σου ψέμα έμεινε στην καρδιά μου και σε αυτό το κειμηλιακό μεταλλίκι να σε θυμίζουν …
Αναμνήσεις προφανώς από την παιδική ηλικία που ενισχύουν τον συλλογισμό : Μεγάλωσα δεν εξηγείται αλλιώς. Γιατί να κάθομαι στην άκρη και να βλέπω με τις ώρες τα παιδικά μου χρόνια;
Συγκίνηση, νοσταλγία , ψυχική γαλήνη αλλά και ταραχή, ενθουσιώδης προετοιμασία για το ταξίδι που υπόσχονται οι στίχοι της και μια έντονη επιθυμία αυτό το ταξίδι να μην τελειώσει ποτέ…
Όσο για την επιθυμία της να χρωματίσουμε με την προσωπική μας ανάγνωση τους στίχους της, είναι το πιο εύκολο και το πιο ευχάριστο αφού τα χρώματα αλλά και τα αρώματα που βγαίνουν μέσα από τη συλλογή της είναι τόσα πολλά και δυνατά που αρκεί εμείς οι αναγνώστες να τ’ αφήσουμε να μας αγγίξουν και στη συνέχεια να τα κρατήσουμε μέσα μας σαν φυλαχτά…
Φωτεινή σε ευχαριστούμε.
