Όλα έχουν ένα τίµηµα

Μια από τις µεγαλύτερες παρανοήσεις που έχει δηµιουργηθεί µε το παραχαΐδεµα, σε αρκετές περιπτώσεις, µαθητών και φοιτητών, είναι ότι δεν µαθαίνουν ότι οι πράξεις έχουν ένα τίµηµα, κάποιο κόστος.
Κι αυτό γιατί γονείς και εκπαιδευτικοί σπεύδουν να απορροφήσουν τα απόνερα οποιασδήποτε κακής επιλογής ή στραβοτιµονιάς, ξεκινώντας από τη δικαιολόγηση των απουσιών και καταλήγοντας σε άλλα σοβαρότερα θέµατα.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα οι καταλήψεις στα πανεπιστήµια. Μικρότερες ή µεγαλύτερες οµάδες φοιτητών κλείνουν (συχνά χωρίς σοβαρές διαδικασίες) τις σχολές τους. Ένα θρανίο εδώ, µια καρέκλα εκεί και να η κατάληψη.
Κι ενώ κάνουν την κατάληψη, εν συνεχεία απαιτούν να γίνει και η εξεταστική, προκειµένου να µην χαθεί το εξάµηνο. Σε πολλά τµήµατα οι διδάσκοντες αναζητούν λύσεις για να τα βολέψουν όλα, αποτυγχάνοντας να δώσουν έτσι το µεγαλύτερο µάθηµα.
Ότι για τα αιτήµατα που πιστεύουµε ως δίκαια, θα πρέπει να είµαστε διατεθειµένοι να πληρώσουµε και το ανάλογο τίµηµα. Όσο πιο αργά το αντιλαµβάνεται αυτό κάποιος, τόσο πιο αργά περνά στην ενηλικίωση και εν τέλει στην ωριµότητα.