Η θρησκεία και η τέχνη κηλίδες πάνω στο θηρίο και οι ποιητές και οι φιλόσοφοι κηλίδες ανώφελες και γύρω τους η ερημιά.
Τρέχει το άγριο ζώο πηδά στροβιλίζει στον τρόμο και τρέφεται από τους φόνους.
Νίκος Καρούζος (ομορφαίνω τη μοίρα )
Το “παιχνίδι της σφαγής” του Ιονέσκο, θυμήθηκα και ξαναδιάβασα αυτές τις μέρες, μόνος στο σπίτι, αφού ο κορωνοϊός μας απάλλαξε από την άσκοπη και ανούσια καθημερινότητα και τις φθοροποιες “συνάφειες”.
Το “παιχνίδι της σφαγής” που μιλάει για τον συμβολικό η πραγματικό θάνατο που οι ίδιοι προκαλούμε και εκ των υστέρων απορούμε και ψάχνουμε τα αίτια.
Σκέφτομαι πως η τέχνη τρυπάει το χρόνο. Το 1970 εγράφη το έργο και το 1971 παίχτηκε στην Αθήνα .
Πριν κάμποσα χρόνια σε μία κρασοκατάνυξη με το φίλο Γιώργο Σταματόπουλο μου είχε πει: όλα είναι προς φίλε, Ολα είναι προς. Οινοπνευματώδεις είμαστε και δεν έδωσα σημασία. Ούτε ο ίδιος θα το θυμάται. Τώρα καταλαβαίνω πόσο μεγάλη κουβέντα είναι.
Γιατί “στο παιχνίδι της σφαγής” το κωμικό είναι τραγικό και η τραγωδία του ανθρώπου είναι μία κωμωδία. Τίποτα δεν είναι τω όντι, όλα είναι προς…
Επομένως για να θυμηθούμε και τον Μπέκετ στο “Περιμένοντας τον Γκοντό” ο Εστραγκόν και ο Βλαδίμηρος (οι δύο πρωταγωνιστές του έργου) περιμένοντας τον Γκοντό (το ιδανικό τους) που θα τους άλλαζε τη μοίρα, άλλαξαν οι ίδιοι.
Ποιος είναι ο Γκοντό; Αν το ήξερα θα το έλεγα, απάντησε ο ίδιος ο Μπέκετ.
Ο τόνος μπαίνει στο περιμένοντας και όχι στον Γκοντο. Ολα είναι προς… Αναρωτιέμαι, μήπως εμφανίστηκε ο Γκοντο στις μέρες μας; Ο σημερινός άνθρωπος της φιλαυτίας, της λαιμαργίας, της αποθηκευτικότητας, της ατομικότητας, της υπερκατανάλωσης, μήπως είναι ο Γκοντό του Μπέκετ; Μήπως αντί να αλλάξουμε τον κόσμο αλλάξαμε εμείς; Διάφορα εφιαλτικά σενάρια κυκλοφορούν.
Ο υπουργός εξωτερικών της Κίνας ρωτά και ξαναρωτά τον αντίστοιχο Αμερικανό: πείτε μας τον 0 ασθενή σας (υπαινισσόμενος ότι τον ιό στην Κίνα πήγαν Αμερικανοί ναύτες).
Από την άλλη στην επαρχία Χουμπέι με πρωτεύουσα τη Χουάν όπου ξεκίνησε ο κορωνοϊός επιχειρήθηκε η μεγαλύτερη ανθρώπινη παρέμβαση επί της φύσης. Εκεί οικοδομήθηκε το περιβόητο φράγμα των τριών φαραγγιών, για τις ανάγκες κατασκευής του οποίου χρειάστηκε να εγκαταλειφθούν 2000 χωριά και να μετακινηθούν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι.
Τα οικοσυστήματα διαταράχθηκαν, το περιβάλλον αλλοιώθηκε, οι νυχτερίδες αναζήτησαν νέες εστίες, εγκαταλείποντας τις σπηλιές τους…
Ποιος ξέρει… Απροσδιοριστία.
Ας βάλουμε τον τόνο στο “περιμένοντας” και όχι στον Γκοντό.
Ετσι κι αλλιώς,
όλα είναι προς…
