Oλοι όσοι παρακολούθησαν την προεκλογική εκστρατεία των ευρωεκλογών, θα κατάλαβαν πως ήταν μία προεκλογική εκστρατεία για εθνικές εκλογές.
Από όλους εκείνους τους υποψηφίους, ούτε έναν δεν ακούσαμε στην προεκλογική περίοδο, να μας λέει κάτι για όσα διακυβεύονται στην Ευρώπη. Τι στάση θα τηρήσουν -για παράδειγμα- όταν έρθει η ώρα να ψηφίσουν τη σημαντικότερη συμφωνία για το μέλλον της Ε.Ε.
Ποιο είναι λοιπόν, το βασικότερο ζήτημα, που θα σημάνει συγκλονιστική αλλαγή στην καθημερινή ζωή των ευρωπαίων;
Η επέλαση της Διατλαντικής Συμφωνίας, είναι ένας τυφώνας που απειλεί τους Ευρωπαίους. Ηδη, οι συζητήσεις για τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Καναδά και Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες είχαν ξεκινήσει το 2008, κατέληξαν στις 18 Οκτωβρίου του περασμένου χρόνου. Ενας καλός οιωνός για την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία προσδοκά ότι θα καταλήξει σε ανάλογη συμφωνία με τη γηραιά ήπειρο.
Η χούντα των επιχειρηματιών
Το σχέδιο αυτό, που έχει αποκληθεί «η χούντα των επιχειρηματιών», αποτελεί αντικείμενο μυστικών διαπραγματεύσεων, ( γιατί άραγε;) και υποστηρίζεται ένθερμα από τις πολυεθνικές, καθώς, εάν υιοθετηθεί, θα τους επιτρέπει να φέρνουν ενώπιον της Δικαιοσύνης κάθε κράτος που δεν θα συμμορφώνεται με τους κανόνες του φιλελευθερισμού.
• Οι πολυεθνικές εταιρείες θα μπορούν να σύρουν στα δικαστήρια τις κυβερνήσεις των οποίων ο πολιτικός προσανατολισμός θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των κερδών τους…
• Οι εταιρείες αυτές θα έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν -και να επιτύχουν!- την καταβολή γενναίων αποζημιώσεων για διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή μιας πολύ περιοριστικής εργατικής ή και περιβαλλοντικής νομοθεσίας…
Εν αρχή ήταν το σχέδιο της “Πολυμερούς Συμφωνίας για τις Επενδύσεις” (ΠΣΕ), το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο μυστικών διαπραγματεύσεων, από το 1995 έως το 1997, μεταξύ των 29 κρατών – μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οταν αντίτυπο του σχεδίου διέρρευσε στη δημοσιότητα την τελευταία στιγμή, κυρίως από τη “Monde diplomatique”, το κύμα των διαμαρτυριών που προκλήθηκε ήταν χωρίς προηγούμενο. Αυτό είχε υποχρεώσει τους εμπνευστές του να το αποσύρουν. Δεκαπέντε χρόνια μετά, το ίδιο σχέδιο επιστρέφει με νέο μανδύα.
Τώρα αποκαλείται “Συμφωνία Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας” (Transatlantic Trade and Investment Partnership, ΤΤΙΡ). Ενα σχέδιο συμφωνίας την οποία διαπραγματεύονται μυστικά από τον Ιούλιο του 2013 Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαϊκή Ενωση και αποτελεί τροποποιημένη εκδοχή της ΠΣΕ.
Σύμφωνα με το επίσημο χρονοδιάγραμμα, οι διαπραγματεύσεις δεν αναμένεται να ολοκληρωθούν παρά μέσα σε δύο χρόνια. Η ΤΤΙΡ συνδυάζει, τροποποιώντας τα προς το χειρότερο, τα πιο καταστροφικά στοιχεία των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί μέχρι τώρα. Εάν υιοθετηθεί, τα προνόμια των πολυεθνικών θα αποκτήσουν την ισχύ νόμου και θα δέσουν για τα καλά τα χέρια των κυβερνήσεων.
Η συμφωνία θα μεταφέρει στην Ευρώπη το πνεύμα και τους μηχανισμούς του ασιατικού προτύπου της, της Συμφωνίας Συνεργασίας του Ειρηνικού (Trans-Pacific Partnership, TPP), η οποία βρίσκεται σε φάση έγκρισης από 12 χώρες της περιοχής, αφού προωθήθηκε με ζήλο από τους αμερικανικούς επιχειρηματικούς κύκλους. Οι δύο συμφωνίες, ΤΤΙΡ και ΤΡΡ, θα συγκροτούν μια οικονομική αυτοκρατορία ικανή να υπαγορεύει τους όρους της έξω από τα σύνορά της: κάθε χώρα που θα επιδιώκει να αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ευρωπαϊκή Ενωση θα βρίσκεται υποχρεωμένη να υιοθετήσει αυτούσιους τους κανόνες που ισχύουν στο εσωτερικό της κοινής αγοράς τους.
Οπως προειδοποιεί άρθρο της “Monde diplomatique”, οι κατά τόπους εκλεγμένοι αντιπρόσωποι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν ριζικά τις δημόσιες πολιτικές τους, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να ικανοποιούνται οι ορέξεις του ιδιωτικού τομέα στους κλάδους που ακόμη έχει περιορισμένη πρόσβαση. Ασφάλεια τροφίμων, προδιαγραφές τοξικότητας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τιμές φαρμάκων, ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία της προσωπικής ζωής, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση…
Δηλαδή ούτε ένας κλάδος δημόσιου ενδιαφέροντος απομένει που να μην υποτάσσεται στο θεσμοθετημένο ελεύθερο εμπόριο. Η πολιτική δράση των εκλεγμένων αντιπροσώπων θα περιοριστεί στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές ή τους τοπικούς αντιπροσώπους τους γύρω από τα υπολείμματα κυριαρχίας που οι εταιρείες θα έχουν την ευγενή καλοσύνη να τους παραχωρήσουν.
Ηδη ορίζεται ότι οι χώρες που θα υπογράψουν, θα διασφαλίσουν «την εναρμόνιση των νόμων, των ρυθμίσεων και των διαδικασιών τους» με τις διατάξεις της συμφωνίας.
Εγραφε η “Monde diplomatique” στις 11 Νοέμβρη του 2013: «Η επιτακτική ανάγκη να στραφεί η προσοχή του κοινού μακριά από τις διαπραγματεύσεις της αμερικανοευρωπαϊκής συνθήκης γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτή. Είναι καλύτερα να μη βιαστεί κάποιος να ανακοινώσει στη χώρα του τις επιπτώσεις που θα προκαλέσει η συμφωνία σε όλα τα επίπεδα: από την κορυφή του ομοσπονδιακού κράτους μέχρι τους κυβερνήτες των πολιτειών, τα τοπικά κοινοβούλια και τα δημοτικά συμβούλια, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν ριζικά τις δημόσιες πολιτικές τους, κατά τέτοιον τρόπο που να ικανοποιούνται οι ορέξεις του ιδιωτικού τομέα στους κλάδους που ακόμη έχει περιορισμένη πρόσβαση. Ασφάλεια τροφίμων, προδιαγραφές τοξικότητας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τιμές φαρμάκων, ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία της προσωπικής ζωής, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση: δεν υπάρχει ούτε ένας κλάδος δημόσιου ενδιαφέροντος που να μην υποτάσσεται στο θεσμοθετημένο ελεύθερο εμπόριο».
Ουδείς αμφιβάλλει ότι αν δεν τιμήσουν τις δεσμεύσεις τους θα μπορούν να συρθούν ενώπιον κάποιου από τα ειδικά δικαστήρια που θα δημιουργηθούν για να διευθετούν τις διαφορές μεταξύ των επενδυτών και των κρατών και τα οποία θα έχουν, μάλιστα, την εξουσία να επιβάλουν εμπορικές κυρώσεις εναντίον των κρατών.
Τι κίνδυνοι υπάρχουν; Δεν θα φάμε μόνο μεταλλαγμένα αδιαμαρτύρητα… αλλά για παράδειγμα:
Η αμερικανική βιομηχανία κρέατος επιδιώκει να επιτύχει την κατάργηση του ευρωπαϊκού κανονισμού που απαγορεύει τα κοτόπουλα που έχουν απολυμανθεί με χλώριο. Ο όμιλος Yum, κάτοχος της αλυσίδας γρήγορου φαγητού Kentucky Fried Chicken (KFC), που βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της μάχης αυτής, μπορεί να υπολογίζει στη δύναμη πυρός των εργοδοτικών οργανώσεων.
«Η Ευρωπαϊκή Ενωση επιτρέπει μόνο τη χρήση νερού και ατμού στα κοτόπουλα», διαμαρτύρεται η Βορειοαμερικανική Ενωση Κρέατος, ενώ άλλη ομάδα πίεσης, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κρέατος, εκφράζει τη λύπη του για «την αδικαιολόγητη απόρριψη» από τις Βρυξέλλες «των κρεάτων με αναβολικά πρόσθετα, όπως η υδροχλωρική ρακτοπαμίνη».
(Φάρμακο που χρησιμοποιείται για την αύξηση του όγκου του άπαχου κρέατος σε χοίρους και βοοειδή). Λόγω των κινδύνων που εγκυμονεί για την υγεία ζώων και καταναλωτών, έχει απαγορευτεί σε 160 χώρες, μεταξύ τους και τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., η Ρωσία και η Κίνα.
Τα ίδια ισχύουν και στο πεδίο των αερίων του θερμοκηπίου. Η οργάνωση «Airlines for America» (A4A) -το μακρύ χέρι των αμερικανικών εταιρειών αερομεταφορών- συνέταξε κατάλογο «άχρηστων διατάξεων, οι οποίες προκαλούν σημαντική ζημιά στη βιομηχανία» τους και τις οποίες η ΤΤΙΡ μπορεί, φυσικά, να καταργήσει.
Στην πρώτη θέση του καταλόγου βρίσκεται το ευρωπαϊκό σύστημα ανταλλαγής ποσοστώσεων εκπομπής αερίων, το οποίο υποχρεώνει τις αεροπορικές εταιρείες να πληρώνουν για το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπουν. Οι Βρυξέλλες ανέστειλαν προσωρινά το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Η Α4Α απαιτεί την οριστική κατάργησή του χάρη στην «πρόοδο».
Η ΤΤΙΡ επιδιώκει ν’ ανοίξει στον ανταγωνισμό όλους τους “αόρατους” κλάδους ή τους κλάδους γενικού συμφέροντος. Τα κράτη που θα υπογράψουν τη συμφωνία ΤΤΙΡ θα υποχρεωθούν όχι μόνο να υποτάξουν τις δημόσιες υπηρεσίες τους στην εμπορευματική λογική, αλλά και να παραιτηθούν οποιουδήποτε δικαιώματος επέμβασης στους ξένους παρόχους υπηρεσιών που εποφθαλμιούν τις αγορές τους.
Ρωτήστε κάποιον από όσους εκλέχτηκαν ευρωβουλευτές μας, την άποψή του για την ΤΤΙΡ, κι αν πάρετε απάντηση, να μου γράψετε…
