Oλα τα κακά σκορπά

» Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Ασπρόμαυρο και δωρικό το εξώφυλλο και στη μέση μια φιγούρα ενός ανθρώπου. Μια σύντομη βιογραφία του Γιώργη, υποθέτω αντί για πρόλογο ή εισαγωγή. Eνα αρκετά σύντομο βιογραφικό, μαζί με μια φωτογραφία του. Φαίνεται από τις πρώτες γραμμές πως ο Γιώργης έζησε (σπούδασε) στην Αμερική. Το συμπεραίνω από τα ονόματα του κειμένου (Άρλινγκτον, Φέιγουει-Παρκ). Θέλει στη πρώτη σελίδα να μεταφέρει κινηματογραφικά και με μικρές κοφτές φράσεις τί συμβαίνει και αισθάνεται γύρω του. «Έπινα τις μπύρες σαν νερό. Επέστρεφα τα άδεια μπουκάλια στο Liquor Shop, πέντε σεντς το ένα. Αγόραζα τα γεμάτα με ένα δολλάριο.» Και συνεχίζει στο ίδιο στυλ. «Βλέπω τον αγώνα καθαρά. Οι Ρεντ Σοκς στους ημιτελικούς… Δίπλα μου ο Γιόζεφ παίζει κιθάρα. Του κάνω τράκα Marlboro με μέντα». Συναντά τη Λούμπνα στο Άρλινγκτον και της θέτει τους προβληματισμούς του: «Βομβαρδίζει η Χεσμπολάχ τη Βηρυττό… δεν καταλαβαίνω από πολιτική, ποιοί είναι οι καλοί και ποιοί οι κακοί».
Με μεγάλη ευκολία πετάγεται από το Τσαρλς ρίβερ στη Βηρυττό, αιτία ένα όνομα, η Λούμπνα: «Πιάνω το παγωμένο χέρι σου. Γιατί. Τρεις μέρες τώρα βομβαρδίζει η Χεσμπολάχ τη Βηρυττό… τόσο φως και τόσο σκοτάδι γύρω, οι πύραυλοι κάνουν τη νύχτα μέρα». Εύκολα θα μεταφερθεί και στην Αθήνα, που… «ζει μεγάλες στιγμές μετά τους Ολυμπιακούς». Στο κεφάλαιο «Φανταστικοί αριθμοί», κεντρικά πρόσωπα είναι ο Γιάννης και η Τζένη, που ως φαίνεται, τον εγκατέλειψε. Και τώρα καταφεύγει, πού αλλού, στο ποτό… και στη φιλοσοφία: «Φοράμε βέρες, που…. άλλα γράφουν και αλλού καταλήγουν». Συνεχίζει ο Γιώργης να «ζωγραφίζει» εικόνες με γλαφυρό τρόπο και στα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου του. Ο Γιώργης είναι ένα νέο παιδί που, ναι μεν σπούδασε χημικός, αλλά άνετα καταπιάνεται και με τη λογοτεχνία, και φαίνεται πως έχει ταλέντο στο γράψιμο. Κι εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα όταν νέα παιδιά σαν τον Γιώργη αδράξουν τον κονδυλοφόρο και αρχίζουν να παρουσιάζουν τις ιδέες τους στο χαρτί. Ο Γιώργης είναι εγγονός του μπάρμπα-Πετρογιώργη, του μαραγκού. Eτσι τον λέγαμε για να τον ξεχωρίζουμε από τους άλλους Πετρογιώργηδες. Ήταν ένας γλυκύτατος θείος, ξάδελφος του πατέρα μου. Γιώργη, εύχομαι σύντομα να ξαναπιάσεις την γλαφυρή σου πένα και να παρουσιάσεις και άλλες ενδιαφέρουσες ιδέες.