Φώναξε “Ο Αλλάχ είναι μεγάλος” και σκότωσε δύο νέους ανθρώπους. Σουηδούς. Άφησε και βιντεοσκοπημένο μήνυμα, λέγοντας ότι σκότωσε άπιστους… Η φρίκη, ανάμεσα μας..
Θυμάμαι τα ανέμελα ταξίδια μας και τις προτροπές στην κόρη μου και στις φίλες της: «Να ταξιδέψετε κορίτσια, να γνωρίσετε ανθρώπους, μέρη, να ανοίξουν οι ορίζοντες σας».
Και τώρα φόβος… Κι όμως, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αν εφαρμοζόταν, χρόνια πριν βέβαια, το σοφό “οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς τους φίλους.
«Φίλε Μαροκινέ που σε καλοδέχτηκα στη Γαλλία, φίλε Τούρκε στη Γερμανία, φίλε Παλαιστίνιε στο Βέλγιο, φίλε Αφγανέ στην Αθήνα. Θα είμαστε δίπλα σου, να σε βοηθήσουμε να φτιάξεις τη ζωή σου! Αλλά, είσαι στην Ευρώπη. Στη γη, που όλα όσα οι καλομαθημένοι πολίτες της θεωρούν δεδομένα, κατακτήθηκαν με αίμα και αγώνες! Κι έτσι έλαμψε η Δημοκρατία μας, έτσι μεγαλούργησαν οι καλλιτέχνες μας, έτσι απογειωθηκε η επιστήμη και η τεχνολογία μας!
Το κράτος με τις θρησκείες μας, αλληλεπιδρούν, αλλά η κοσμικότητα, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες μας είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα. Όπως και οι υποχρεώσεις μας. Δε μπορούμε να συλλαμβάνουμε για παιδεραστία τον Ευρωπαίο που συνάπτει ερωτική σχέση με δεκατριαχρονη κι εσένα να σου επιτρέπουμε να την παντρεύεσαι, επειδή, το επιτρέπει η θρησκεία σου. Δε μπορούμε να τιμωρούμε με πρόστιμα τον Ευρωπαίο που θα βασανίσει ένα ζώο και με σένα να κάνουμε τα.. στραβά μάτια, όταν κακοποιείς τη γυναίκα και την κόρη σου, επειδή το επιτρέπει η θρησκεία σου. Δεν είναι δυνατόν, να γεμίσουν τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια μας με μπούργκες και μαντήλες, την ώρα που ανά τον κόσμο οι γυναίκες δίνουν μάχες και τις κερδίζουν και πολιτεύεται, διοικούν, κυβερνούν, αναρριχόνται στις υψηλότερες θέσεις! Δεν είναι ανεκτό, να σε βλέπουμε με σηκωμένες τις τρίχες του πετσιού μας να αυτομαστιγωνεσαι μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας, επειδή το επιτάσσει η θρησκεία σου! Αν φίλε μου, θες όντως τα αγαθά του πολιτισμού μας, θα γίνεις συμπολίτης μας, μόνο αν τον σεβαστείς απόλυτα, αποδεχόμενος την κοσμική διάσταση του. Αν όχι, λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσουμε να συμβιώσουμε».
Απλό δε θα ήταν, να είχε ειπωθεί και να είχε εφαρμοστεί; Μα τα κάναμε θάλασσα.. Αναιρέσαμε τη Δημοκρατία και την Ισοπολιτεία, πιπιλωντας την καραμέλα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φτάσαμε στο σημείο 0!
Η ανθρώπινη ζωή, η ζωή ανθρώπων που καμιά σχέση δεν έχουν με θρησκοληψία και φυλετικό μίσος, να θυσιάζεται για την άρρωστη λατρεία του Αλλάχ..
Και θα ήθελα μόνο να δω, αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως μετριοπαθείς και ζουν ανάμεσα μας και θέλουν να ζήσουμε μονοιασμένα, να βγουν με θάρρος και να αποκηρύξουν αυτή τη φρίκη. Δε γεννήθηκα για να μισώ.. Δεν μισώ.. Δεν ξεχώρισα ποτέ τους ανθρώπους και ξέρω ότι το αίμα ολονών μας, είναι κόκκινο, η καρδιά μας έχει το ίδιο σχήμα και το κορμί μας είναι φτιαγμένο από τα ίδια υλικά. Η στάση μας απέναντι στα πράγματα ήταν διαφορετική στο πέρασμα των αιώνων. Αυτό, άλλους τους έφερε μπροστά κι άλλους τους κράτησε πίσω..
Να βοηθήσω, να βοηθήσουμε τους πίσω να ρθουν μπρος, ναι, αν το θέλουν κι αυτοί! Μα φοβάμαι… Μη γίνει το αντίθετο.
*Η Χαρίκλεια Ντερμανάκη είναι συγγραφέας – αρθρογράφος, καθ. Φυσικής Αγωγής.
