Η ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο (Βραζιλία) είχε μια ιδιαιτερότητα: τη λιτότητα στο θεαματικό της μέρος, σε αντίθεση με την πληθώρα μηνυμάτων που έστειλε σε όλο τον πλανήτη. Από αυτά, τα μηνύματα, επισημαίνουμε δυο:
– Την προβολή, εξύμνηση και βούληση για προστασία του περιβάλλοντος (εξ ου και η κυριαρχία του πράσινου χρώματος). Μάλιστα από μια χώρα που, τα τελευταία χρόνια, έκανε τεράστιες προσπάθειες για να περιορίσει την αποψίλωση των δασών (Αμαζόνιος), τη βασική αιτία για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Και βέβαια ο πλανήτης χρειάζεται προστασία που μόνο οι άνθρωποι μπορούν να προσφέρουν.
– Το γεγονός ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία των Ο.Α., παρέλασαν 206 χώρες -με το Κουβέιτ να μετέχει υπό την Ολυμπιακή σημαία (τελεί υπό αποκλεισμό από τη ΔΟΕ)- και μια επιπλέον «χώρα»: αυτή των απανταχού προσφύγων. Εισήλθε στο στάδιο προτελευταία, αμέσως πριν την οργανώτρια Βραζιλία. Αν σκεφτούμε ότι οι ανά τον κόσμο πρόσφυγες είναι περί τα 50 εκατομμύρια, γιατί να μην υποθέσουμε πως όλοι τους αποτελούν ήδη μια «περιπλανώμενη» χώρα; Τους πρόσφυγες καλωσόρισε ο πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ, που στην ομιλία του τόνισε: «Με την παρουσία σας στους Αγώνες στέλνετε μήνυμα ελπίδας στους πρόσφυγες όλου του κόσμου. Εγκαταλείψατε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους τις πατρίδες σας, χωρίς να είναι επιλογή σας, αλλά λόγω των συνθηκών. Τώρα με το μεγάλο σας ταλέντο, συνεισφέρετε πάρα πολύ στην κοινωνία. Σε αυτόν τον Ολυμπιακό κόσμο ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα». Και όχι μόνο…
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ επιθυμίες τα παραπάνω, σε μια εποχή που δυστυχώς η «βία» εναντίον του περιβάλλοντος εντείνεται, ενώ και η ζωή ολοένα και περισσότερων ανθρώπων/προσφύγων κινδυνεύει.
