Όλοι µας θα είµαστε είτε ηττηµένοι, είτε κερδισµένοι

«Σάββατο είναι σήµερα κι αύριο Κυριακή, εµπρός βήµα ταχύ, στην κάλπη να βρεθούµε, να ρίξουµε… ευχή».
Έτσι, µε διάθεση να λειτουργήσουµε λίγες ώρες πριν την µεγάλη αλήθεια, για το πώς αντιµετωπίζουµε την Ευρώπη, εµείς όλοι που ακόµα το καρπούζι το αγοράζουµε ολόκληρο, εµείς που στο ράφι βρίζουµε για τις τιµές αλλά το κεµπάπ και τη σάλτσα Καρµπονάρα τη βάζουµε στο ντουλάπι µας, εµείς που αγωνιούµε για το αύριο αυτής της χώρας, αλλά η κάθε ρουφηξιά του καπουτσίνο, µοιάζει όαση µέσα στον καύσωνα της µεταπολιτευτικής, µεταµνηµονιακής, µεταπανδηµιακής Ελλάδας.
Μιας χώρας, οι κάτοικοι της οποίας, εµείς δηλαδή, από τη µία ασχολούµαστε µε τις εντυπωσιακές δυνατότητες της ΑΙ (της τεχνητής νοηµοσύνης) κι από την άλλη δεν ξέρουµε ούτε πόσους ευρωβουλευτές στέλνουµε στο Ευρωκοινοβούλιο, ούτε ποιοι είναι υποψήφιοι, µήτε όµως για ποιο λόγο είναι σηµαντικό να βρεθούν στην Ευρωβουλή οι πιο άξιοι και αποδεδειγµένα ετοιµοπόλεµοι για τις µάχες που την επόµενη πενταετία θα δοθούν.
Η ∆ευτέρα 10 Ιουνίου, δε θα είναι ίδια ∆ευτέρα µε τις άλλες… Θα αλλάξουν πολλά για την Ελλάδα, την Ευρώπη. Θα διαπιστώσουµε πόσο σηµαντικό είναι να υπάρχει στη χώρα µία ισχυρή κυβέρνηση, την ίδια ώρα που η ανάγκη µιας αξιοπρεπούς αντιπολίτευσης είναι σήµερα περισσότερο αναγκαία παρά ποτέ.
Η επόµενη µέρα θα µας κοιτάξει βαθιά µέσα στα µάτια και θα µας ρωτήσει αν γνωρίζουµε την ευθύνη µας. ∆εν είναι υπερβολικό αυτό ως εικόνα… Απεναντίας είναι πρόταση που πρέπει να µας σκουντήξει όλους για να ξυπνήσουµε από το λήθαργο της πλάνης του ΤΙΚ ΤΟΚ, των REEL’s, όλων όσων η ιστορία θα καταγράψει ως γελοιότητες και αποπροσανατολιστικά της ευθύνης µας.
Το στιχάκι λοιπόν στην αρχή της έγγραφης διατύπωσης για το σκηνικό που έχει στηθεί, κάνει λόγο για ευχή που θα ρίξουµε στην κάλπη. Ευχή που θα συνοδεύει την πορεία της χώρας τα επόµενα χρόνια, για την οποία αρέσει δεν αρέσει, ό,τι της συµβεί, θα έχει κερδισµένους ή ηττηµένους, όλους µας.
Πάρτε θέση λοιπόν, γιατί το κρυφτούλι ενδέχεται να µας στείλει πάνω σε ντουβάρι.