» Προς την κα υπουργό Παιδείας
Κυρία υπουργέ,
όταν προ 20ετίας επί πρωθυπουργίας κ. Σημίτη δημιουργήθηκε ο θεσμός του ολοήμερου σχολείου, χαιρετίστηκε από εκπαιδευτικούς και γονείς σαν απαραίτητο και βοηθητικό για την εκπαιδευτική διαδικασία.
Στην πράξη όμως τα παιδιά των μικρών τάξεων του Δημ. Σχολείου παρέμεναν από τις 7 το πρωί ως 4 το απόγευμα, ωράριο εξαντλητικό ψυχικά, σωματικά και πνευματικά. Ένα παιδί 6-9 ετών έχει ανάγκη ανάπαυσης το μεσημέρι. Χρειαζόταν επομένως κρεβατάκια για τα μικρά παιδιά, ώστε με 1-2 ώρες ύπνο να αναλάβουν δυνάμεις και να αποδώσουν.
Προ εικοσαετίας που ήμουν στο 16ο Διαπολιτισμικό – Ολοήμερο Σχολείο Χανίων ρωτάω ένα μαθητή Γ΄ τάξης: Τι θέλεις; Να διαβάσομε; Όχι. Να γράψομε; Όχι. Να ζωγραφίσομε; Όχι. Να βγούμε έξω να παίξομε; Όχι. Τι θέλεις; Τίποτα!!! Αυτό το τίποτα σημαίνει πλήρη αποδιοργάνωση του μαθητή.
Τώρα που επεκτάθηκε το ωράριο μέχρι 17:30 η κούραση θα είναι μεγαλύτερη. Επομένως, πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι χώροι για μεσημεριανή ξεκούραση, φυσικά με την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή και κατάλληλο βοηθητικό προσωπικό.
Ιωάννης Καμηλάκης
συν/χος διδάσκαλος
