…Ολοκαύτωμα…

«…Ναι… Η κοπέλα έφτυσε το Γερμανό κατάμουτρα, κι ύστερα, κι ύστερα έκοψε τις φλέβες της, εκεί, μπροστά μας, κι έσβησε, μια θαυμάσια κοπέλα… Εχω μπροστά μου την εικόνα, σ’ όλη μου τη ζωή μ’ ακολουθεί, ήμουνα μικρή… Τίποτα δεν ξέχασα… Τίποτα…».
…Και να ‘ταν μόνο αυτή η συγκλονιστική μαρτυρία που καταθέτει το “αιμάσσον γράδο” της φρίκης; Της φρίκης που σκόρπισαν οι ναζί;
Και να ‘ταν μόνο αυτό; Παρακολουθώ το αφιέρωμα στο 3ο κανάλι. Εχει προαναγγελθεί…
Αυτό το “σεπτό διάλειμμα”, από τις επικαιρικές εντάσεις… Την πεζότητα, την αδιαφορία… Να σκύψει ο κόσμος, και ν’ αποκαλυφθεί βουρκωμένος και περίφροντις, σ’ αυτή την ανοσιουργό γενοκτονία των Εβραίων…
Των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης κυρίως. Τούτο το πλήθος, των εξήντα χιλιάδων ψυχών, με την εφιαλτική μοίρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα φοβερά κρεματόρια…, του κακού θανάτου…
Μαρτυρίες, μαρτυρίες, θύμησες… ιστορικοί κοινωνιολόγοι, Ελληνες Θεσσαλονικείς, απόγονοι Εβραίων, παραχωρούν τις “αιματογενείς σκέψεις”, ανακαλεμένες στο σήμερα, στο ημερολογιακό “κεντρομόλο σημείο” που τιμά, επετειακά τα γεγονότα…
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, με αναφορά στο Μαουτχάουζεν, ασφαλώς, και με παθιασμένο, εντατικό λόγο, να δηλώνει πεπεισμένος απολύτως, ότι: «Υπήρχαν ανθρωποι Γερμανοί, δίχως τον ελάχιστο ενδοιασμό, να οργανώσουν τον αφανισμό εκατομμυρίων ανθρώπων…».
Φωτο… φωτο… εκατοντάδων Εβραίων, με τη βαθύτατη θλίψη και στην κίνηση ακόμη, αναχωρούν, διωγμένοι… Ακολουθούν σκοτεινή μοίρα… είναι σίγουροι.
Η οθόνη γεμίζει τις εικαστικές διαχύσεις του πόνου…
Η ψυχή μου γεμίζει συγκίνηση για τούτη τη σιωπηλή διαδρομή του πένθους, της αδικίας… Του χαμού.
Η ψυχή μου γεμίζει κιόλας το μοιρολόγισμα…
Ολη αυτή η πομπή, οδεύει με ακρίβεια προς τη θανατερή “μετάλλαξη” που θα συντελεστεί, σίγουρα. Θα γίνει η “μυριόνεκρη λιτανεία” των θυσιασθέντων που θα γεμίσει -και αυτή- σκιές όνειδους την ιστορική δέλτο της Ευρώπης, του κόσμου…
…Θεμελιώθηκε το Μουσείο Ολοκαυτώματος, στη Θεσσαλονίκη, προχθές… Εκεί, από όπου ξεκίνησε ο θλιβερός βηματισμός προς τον θάνατο… Για “διαρκή υπενθύμιση” είπε ο πρωθυπουργός… ΤΟ ΠΡΕΠΟΝ. Το ελάχιστο.