Ολοκλήρωση διάλυσης

Ηθικές αρχές, αξίες και ό,τι δένει μια κοινωνία έχει καταρρακωθεί σήμερα. Αναγκάστηκε η γυναίκα να βγει από το σπίτι για εργασία, χάσανε τα παιδιά τη μητρική αγάπη στην ηλικία που τους είναι απαραίτητη -από τη γέννησή τους έως και τα 4 έτη τους τουλάχιστον. Χάθηκε η οικογενειακή γαλήνη, μπερδεύτηκαν οι αρμοδιότητες του ζευγαριού κι έγινε προβληματική η αρμονία μέσα στο σπιτικό. Το άγχος του ενός παλιότερα, τώρα έγινε επί 2. Ηρθε και η κρίση, περιορίζοντας μισθούς και εξανεμίζοντας οικογενειακά επιδόματα και το άγχος ανέβηκε άλλες δύο φορές. Η ανεργία το πολλαπλασίασε άλλες δύο φορές και το έφτασε στο κόκκινο.
Σαν επιστέγασμα της δυσαρμονίας, της μόνιμα αγχωτικής κατάστασης στο σπίτι ήρθαν και οι νέοι φόροι, λες και κάποιοι προσπαθούν να αποτελειώσουν την κοινωνική συνοχή της οικογένειας, ή ότι έχει απομείνει από αυτήν. Τα παιδιά φορολογούνται σήμερα, ενώ μέχρι χθες επιδοτούντο, η περιουσία στο ζευγάρι φορολογείται ψηλά, ενώ στον καθένα χωριστά φορολογείται ελάχιστα. Κι έτσι ωθεί αναγκάστηκα τα ζευγάρια που δυσκολεύονται οικονομικά να οδηγούνται πού αλλού; Μα στο εικονικό διαζύγιο. Μένουμε μαζί, ζούμε όπως ζούσαμε μέχρι χθες, αλλά για να μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε 5 ευρώ παραπάνω και να κατορθώσουμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά στις ανάγκες της ζωής, χωρίζουμε.
Το μήνυμα που θα περάσει σε πολλούς; Δεν χρειάζεται να παντρεύεστε διότι θα τα ακουμπάτε χοντρά στο κράτος. Ζείτε άνευ δεσμών, μα το ίδιο κάνει, “τάχα”. Κάνει το ίδιο ή χάνεται και το τελευταίο προπύργιο θεσμών, ηθικών αρχών, αξιών που κρατά ζωντανή μια κοινωνία;
Ποιός είναι αυτός που δεν θέλει δεμένη οικογένεια και κατ’ επέκταση την κοινωνία;
Ποιός εξυπηρετείται από λαούς χωρίς ίχνος συνοχής;
Υπήρχαν οι θεσμοί, υπήρχαν οι κοινωνικοί φραγμοί και πάλι χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να κρατηθούν οι οικογένειες σε συνοχή. Τώρα χωρίς κανέναν απολύτως φραγμό, τί θα μας κρατήσει δεμένους. Σ’ ένα ξέφραγο αμπέλι “αρμέγει” ο οποιοσδήποτε. Θα καταντήσουμε “μπέστε σκύλοι αλέστε” και θα πληρώνουμε αλεστικά αλλά δεν θα παίρνουμε αλεύρι.
Φαίνεται καλά μελετημένο σχέδιο για να είναι τυχαίο συμβάν. Υπάρχει άραγε τυχαίο; Διότι για πολλούς δεν υπάρχει, οπότε οδηγούμαστε στο καλομελετημένο σχέδιο. Τα αποτελέσματα θα τα δούμε σε λίγα χρόνια ή σε κάποιες δυσκολίες φυσικές, πολεμικές, αν προκύψουν. Εκεί θα φανεί το πόσο η κοινωνία έχει δέσιμο, αξίες, αρχές.
Μέχρι τότε όμως χωρίστε γιατί χανόμαστε οικονομικά. Χωρίστε για να σώσετε από το κράτος ότι μπορείτε. Το ότι χάνετε τα δικαιώματα του ή της συζύγου (ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, κλπ) ποιός νοιάζεται. Άλλωστε ποιός θα ζήσει να πάρει σύνταξη και από ασφάλιση άστο καλύτερα μακρυά από μας, το ξορκίζουμε κι ότι πετύχουμε.