47 παιδιά, 0 – 5,5 ετών, εμβολιάστηκαν την πρώτη ημέρα από την ομάδα των Γιατρών του Κόσμου κατά των ασθενειών ηπατίτιδας Β, διφθερίτιδας, τετάνου, κοκκύτη, πολιομυελίτιδας και αιμόφιλου ινφλουέντζας τύπου Β, ενώ τη δεύτερη μέρα ήταν η σειρά των εμβολιασμών κατά του πνευμονιόκοκκου, μέσα σε ένα ενημερωτικό και ψυχαγωγικό κλίμα, ζωγραφίζοντας έτσι ικανοποίηση και χαρά σε πρόσωπα μικρών και μεγάλων.
Το έργο πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης – IOM Greece και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή – European Commission – Civil Protection & Humanitarian Aid Operations – ECHO
Σκέψεις… από μιαν εθελόντρια
Περάσανε κιόλας δέκα χρόνια από τότε που μια χούφτα άνθρωποι, μερικοί ιδεαλιστές, που πίστευαν ότι μετράνε οι πράξεις και όχι τα πολλά λόγια έστησαν το πρώτο ιατρείο των γιατρών του κόσμου στα Χανιά. Φιλοξενήθηκε τότε η καινούργια οργάνωση σε ένα μικρό χώρο κάπου στα στενά της παλιάς πόλης. Εκεί προσπάθησε να στεγάσει τα όνειρά κάποιων εθελοντών για έναν θεσμό που θα βοηθάει όλους, μα όλους, τους ανθρώπους χωρίς καμιά απολύτως διάκριση. Το μόνο που ένοιαζε εκείνους τους πρώτους αιθεροβάμονες (και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι προτεραιότητά μας) ήταν να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο. Που δεν έχει χρώμα, ούτε φύλλο, ούτε θρησκεία ή καταγωγή.
Δέκα χρόνια περάσανε. Μέσα στο διάστημα αυτό που από το μικρό δωματιάκι φτάσαμε στον τωρινό χώρο που εγκαινιάσαμε την περασμένη βδομάδα, είδαμε και πάθαμε πολλά. Και μάθαμε πολλά. Περάσαμε στενωπούς και δυσκολίες. Είδαμε και γνωρίσαμε δυστυχία κι ανημποριά. Είδαμε και γνωρίσαμε μεγαλείο ψυχής και προσφοράς. Εκείνον τον πρώτο καιρό αυτοί που μας επισκέπτονταν ήταν αλλοδαποί από την Αφρική. Την επόμενη χρονιά μας ήρθαν και μερικοί Ασιάτες. Ευρωπαίοι, ούτε για δείγμα.
Μετά…. ήρθε η κρίση. Μέσα σε μια νύχτα επιχειρήσεις έκλεισαν ή καταργήθηκαν, δουλειές χάθηκαν. Η ασφάλιση και τα οφέλη της έγιναν αγαθό εν ανεπαρκεία. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτοι ντόπιοι στα ιατρεία μας. Θυμάμαι τα πρώτα τηλεφωνήματα με τους καινούργιους νεόπτωχους. Τη διστακτική φωνή που ήθελε να μάθει αν δεχόμαστε και Έλληνες για ιατρικές εξετάσεις. Και την συνηθισμένη επωδό.
-Ξέρετε, δεν ρωτώ για μένα. Έχω έναν φίλο που ενδιαφέρεται για να έρθει.
Γιατί ντρέπονταν οι άνθρωποι που μέχρι τα χθες ήταν αρχόντοι να παραδεχτούν ότι κατάντησαν πένητες κι ανήμποροι από το ξεπούλημα της χώρας.
Κι έτσι το 0% Ευρωπαίοι των πρώτων χρόνων έγινε το 2017 (και μιλάμε για το α’ εξάμηνο του χρόνου) 72%. Και οι Έλληνες έχουν το προβάδισμα με 48%. Θλιβερή πρωτιά αλήθεια.
Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας μας, τότε που είχαμε ακόμα ευημερία, μπορέσαμε και κάναμε αποστολές και στο εξωτερικό. Στο πνευματικό μας παιδί στο Μόντε της Ουγκάντα όπου σε 15-20 μέρες εξετάζαμε πάνω από 3000 ασθενείς.
Μα και στους σεισμούς της Αϊτής είμαστε εκεί και στον Λίβανο και στην Γάζα.
Εννοείται ότι είμαστε παρόντες και εντός της Ελλάδας. Περιθάλπουμε μετανάστες, Ρομά, φυλακισμένους, διοργανώνουμε ημερίδες με ιατρικά θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Βρισκόμαστε βοηθοί σε όλη την περιφέρεια της Κρήτης και επισκεπτόμαστε χωριά και σχολεία για ιατρικές και οδοντιατρικές εξετάσεις. Μέχρι την Ειδομένη και το Άγιο Όρος έφτασε η χάρις μας.
Εκείνο όμως που εμένα μου φαίνεται πολύ σπουδαίο έργο είναι οι επισκέψεις που κάνουμε σε σχολεία. Εκεί που συναντούμε νέους ανθρώπους. Που προσπαθούμε να τους διδάξουμε ιδανικά και ιδέες για τον εθελοντισμό και την σημασία που έχει το γνοιάσιμο του ενός για τον άλλο. Ειδικά στην σημερινή εποχή που απαξιώνονται οι άνθρωποι.. Εκεί που αφρουγκαζόμαστε κι εμείς τους καημούς της νεολαίας. Που μας κάνουν κοινωνούς των συλλογισμών τους. Έχουμε ακούσει αφάνταστα πράγματα, ανησυχίες και προβληματισμούς ακόμα κι από μικρούς μαθητές του δημοτικού.
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τους εθελοντές. Γιατροί νοσηλευτές και διοικητικοί, μια γροθιά όλοι, αποτελούν την ραχοκοκαλιά όπου στηρίζεται το οικοδόμημά μας. Χωρίς την ανιδιοτελή προσφορά τους, δεν θα ήταν δυνατή η ύπαρξη των γραφείων μας.
Μα και στους συμπολίτες χρωστάμε ένα ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια. Για την αποδοχή τους πρώτα πρώτα και την αναγνώριση της δουλειάς μας. Για την παντός είδους στήριξη που μας παρέχουν. Με δωρεές, με φάρμακα. Με την παρουσία και την συμμετοχή τους σε δράσεις και όπου αλλού το ζητήσουμε.
Εγκαινιάσαμε λοιπόν τα καινούργια μας ιατρεία και γιορτάσαμε τα δέκα μας χρόνια. Και όπως γίνεται σε όλα τα γενέθλια μετά τους απολογισμούς και το φαγητό έρχεται η ώρα της γιορτής. Έτσι παρακολουθήσαμε μια θεατρική παράσταση και ένα ρεσιτάλ φλάουτου και κιθάρας. Εξαιρετικά και τα δύο, καθένα με τον δικό του τρόπο μας χάρισαν απολαυστικές στιγμές.
Εκεί όμως που θέλω να σταθώ είναι μια άλλη εκδήλωση του διημέρου. Την έκθεση φωτογραφίας «Γυναίκα από την αρχή». Συγκλονιστική. Γιατί επρόκειτο για φωτογραφίες γυναικών που είχαν κάνει μερική ή ολική μαστεκτομή. Μετά το πρώτο σοκ του να αντικρίσεις το λαβωμένο κορμί, τους φόβους και τις φοβίες που δημιουργεί ο καρκίνος και που η καλλιτέχνης απεικονίζει με τον φακό της παραστατικά, στέκεσαι με δέος μπροστά σ’ αυτές τις γυναίκες. Που δεν ντράπηκαν να δείξουν τις ουλές της εγχείρησης. Που δέχτηκαν την αρρώστια και κονταροχτυπήθηκαν με θάρρος μαζί της. Που δεν το έβαλαν κάτω. Που μετά από ένα τέτοιο κτύπημα βρήκαν το κουράγιο να συνεχίσουν, απτόητες, τη ζωή τους.
Σε μια φωτογραφία βλέπεις μια γυναίκα να κοιτάζει τον νέο της εαυτό στον καθρέφτη. Δεν τον αναγνωρίζει αυτόν τον ξένο που απεικονίζεται μέσα στο γυαλί. Αποζητά τον παλιό εαυτό, τον γνώριμο, αυτόν με τον οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε. Τον ψάχνει. Τον γυρεύει και τον νοσταλγεί. Μα ύστερα καταλαβαίνει. Το παλιό σώμα έφυγε ανεπιστρεπτί.
Και το μάθημα το μεγάλο που μας δίδουν οι ηρωίδες αυτές είναι, πως δεν αφήνουν την νοσταλγία να τις κυριαρχήσει, να καταστρέψει την ύπαρξή τους. Παθαίνουν, μαθαίνουν και προχωρούν. Φέρουν της ουλές της αρρώστιας σαν παράσημα. Βρίσκουν την δύναμη να αποκτήσουν την θηλυκότητα τους από την αρχή, να αιστανθούν και πάλι γυναίκες και να προχωρήσουν την ζωή τους. Κάποιες φορές καλύτερα από πριν, γιατί η αρρώστια τις έχει διδάξει πολλά.
Θα τελειώσω με την ευχή που ειπώθηκε κατά κόρον αυτό το εορταστικό διήμερο. Είθε, ειπώθηκε από τον πρόεδρο και συμφωνήσαμε όλοι, στην επόμενη δεκαετία να φτιάξουν τα πράγματα σε όλον τον κόσμο. Να μην έχουμε πολέμους, ξεριζωμούς, κρίσεις. Ούτε πρόσφυγες ανήμπορους και πονεμένους. Έτσι ώστε να καταστεί η οργάνωση ανενεργή και αχρείαστη. Και τα γραφεία μας να κλείσουν, γιατί δεν θάχουν δουλειά.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Οι γιατροί του κόσμου στον Χελμό
Στα πλαίσια της συνεργασίας με το σώμα Ελλήνων προσκόπων, οι Γιατροί του Κόσμου κάλυψαν ιατρικά την πανελλήνια δράση “Ελπίδα 2017”.1500 παιδιά 15-18 ετών βρεθηκαν στην Πελοπόννησο για τη δράση αυτή. Οι Γιατροί του Κόσμου κάλυψαν το κομμάτι δράσης στον Χελμό με 250 παιδιά τις πρώτες 5 ημέρες.Στις δε 8/8 όλες οι ομάδες που συμμετείχαν συναντήθηκαν στην αρχαία Ολυμπία καλύπτοντας ιατρικά και το δεύτερο σκέλος που με πρωταγωνιστές 1500 παιδιά.Όπου υπάρχουν Άνθρωποι.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το Ανοικτό Πολυιατρείο των Γιατρών του Κόσμου, παράρτημα Χανίων, θα παραμείνει κλειστό από Δευτέρα 14 Αυγούστου έως και Παρασκευή 25 Αυγούστου.
Εις μνήμην Αικατερίνης Θαλασσινού, τα ανίψια της, κατέθεσαν χρηματικό ποσό για την στήριξη του έργου των Γιατρών του Κόσμου”
