Το κόμμα που κυριολεκτικά “στραπατσαρίστηκε” από την κρίση είναι το ΠΑΣΟΚ. Παίρνοντας στα χέρια του (στις εκλογές του 2009) μια “καυτή πατάτα” (τη χρεοκοπία της χώρας), αντί να κινηθεί με κριτήρια “σωτήρια” για τη χώρα, επέμενε ψηφοθηρικά στην κοινωνικοοικονομική πολιτική του. Κι ας βουλιάζαμε συνεχώς ως χώρα.
Ετσι αναγκαστικά, εκ των υστέρων με την τρόικα, υιοθέτησε σκληρές λύσεις. Λύσεις, αντίθετες προς τα σοσιαλιστικά “ιδεώδη” του, που κατέστρεψαν ουσιαστικά μια ολόκληρη κοινωνική τάξη -τη μεσαία- στην οποία στηριζόταν δεκαετίες. Σήμερα έχει απογυμνωθεί τελείως ιδεολογικά εφαρμόζοντας -συγκυβερνώντας με τη ΝΔ- τα πιο απάνθρωπα και ανάλγητα οικονομικά μέτρα. Γι’ αυτό και τα δημοσκοπικά ποσοστά του κυμαίνονται πολύ χαμηλά.
Το να διασπασθεί τώρα, σ’ αυτή τη φάση, λίγο δηλαδή πριν τις εκλογές, θα είναι ό,τι χειρότερο για μια παράταξη που άφησε το στιγμα της με πολλά θετικά στη Μεταπολίτευση. Μας βρίσκει, λοιπόν, σύμφωνους η άποψη του κ. Δ. Κρεμαστινού, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ (Δωδεκάνησα): «Πραγματικά είναι αδιανόητο στη φάση αυτή μια ομάδα του ΠΑΣΟΚ να στραφεί εναντίον του ΠΑΣΟΚ. (…) Ποτέ στην ιστορία αυτού του τόπου δεν συνέβη να διασπαστεί προεκλογικά ένα κόμμα, έστω και μια ομάδα, ένα μέρος κόμματος». Και το σχετικό σχόλιο ενός φίλου: «Ήταν που ήταν το κλήμα…, το έφαγε κι ο γάιδαρος…» (οι “προεδρικές” φιλοδοξίες) και ησυχάσαμε!
