Η Ελλάδα βρίσκεται στην πιο δυσάρεστη θέση σε απώλειες πεζών στην Ευρώπη! Έχει πέντε φορές περισσότερους νεκρούς πεζούς σε τροχαία ατυχήματα, από τη Γερμανία και την Αγγλία, ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού. Οι απώλειες πεζών είναι ο πιο ευαίσθητος δείκτης ποιότητας της τροχαίας κίνησης σε μια χώρα και, κατ’ επέκταση, και της ποιότητας μιας κοινωνίας. Στην Ελλάδα πεθαίνουν περίπου 400 πεζοί ανά έτος. Μεταξύ 1987 – 1998 σκοτώθηκαν 5.018 πεζοί σε τροχαία ατυχήματα (περίπου το 25% του συνόλου των νεκρών από τροχαία ατυχήματα).
Τα μεγαλύτερα προβλήματα των πεζών στην Ελλάδα είναι ότι: (α) δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τους αρμόδιους φορείς (Υπουργεία, Αστυνομία), (β) δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη από τους οδηγούς, (γ) ακόμα και ο ίδιος ο πεζός δεν υπολογίζει τον εαυτό του, (δ) οι πεζοί στην Ελλάδα δεν έχουν μέτρα σύγκρισης, δηλαδή αγνοούν τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, (ε) έχει «νομιμοποιηθεί» η παραβίαση των δικαιωμάτων τους από τους οδηγούς, (στ) Περισσότερο κινδυνεύουν οι ηλικιωμένοι πεζοί (το 50% των νεκρών πεζών είναι ηλικιωμένοι, ενώ αποτελούν το 18% του πληθυσμού).
Τι μπορεί να κάνει ο πεζός και ο οδηγός;
• Σαν πεζοί χρησιμοποιούμε κατά το δυνατόν τις διαβάσεις, αφού ελέγξουμε και διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος.
• Ο πεζός έχει προτεραιότητα στις διαβάσεις (εκτός αν ρυθμίζονται από σηματοδότη), αλλά ποτέ δεν πρέπει να «εκβιάζει» προτεραιότητα.
• Όταν περνά πεζός σε διάβαση, ο οδηγός πρέπει να σταματήσει τελείως και όχι να προχωρά αργά προς τον πεζό.
• Όταν πεζός διασχίζει δρόμο από σημείο χωρίς διάβαση, ο οδηγός πρέπει να μειώνει ταχύτητα και να κορνάρει διακριτικά. Δεν πατά γκάζι για να αναγκάσει το πεζό να τρέξει.
• Τη νύχτα (ιδιαίτερα με βροχή) οι πεζοί δεν διακρίνονται στην άκρη των δρόμων. Γι’ αυτό, βοηθούν πολύ τα ανοιχτόχρωμα ρούχα ή ο φακός στο χέρι, ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές.
• Όταν αυτοκίνητο προσπαθεί να παρκάρει ή να βγει από παρκάρισμα, δεν περνάμε ούτε από μπροστά, ούτε από πίσω.
• Σταματημένα φορτηγά και λεωφορεία εμποδίζουν την ορατότητα των άλλων οδηγών και ο πεζός που περνά μπροστά μπορεί να μη φανεί έγκαιρα, ακόμα και σε διαβάσεις πεζών.
• Οι πεζοί, στις διαβάσεις δεν περνάμε πολύ κοντά σε σταματημένα οχήματα, διότι μπορεί να μην αντιληφθούμε έγκαιρα δίκυκλα που μπαίνουν στη διάβαση ανάμεσα από μεγάλα οχήματα.
• Οι οδηγοί πρέπει να ανάβουν τα μεσαία φώτα (φώτα διασταύρωσης) σε κακοκαιρία και νωρίς το σούρουπο. Η μη αντίληψη των αυτοκινήτων από πεζό είναι συχνή αιτία ατυχημάτων. Ιδιαίτερα τα λεωφορεία πρέπει να ανάβουν έγκαιρα τα φώτα διασταύρωσης.
• Δίπλα από πεζούς, σε στενούς δρόμους, περνάμε με πολύ μικρή ταχύτητα και με διακριτικό κορνάρισμα, για να μην τρομάξουμε τον πεζό, ιδιαίτερα αν είναι ηλικιωμένος.
• Δεν κορνάρουμε πίσω από οδηγό που, σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ., δίνει προτεραιότητα σε πεζούς, όσο κι αν αργεί.
• Τα βαριά οχήματα, οι μοτοσικλέτες καθώς και τα οχήματα 4Χ4 είναι πολύ επικίνδυνα για πεζούς και ιδιαίτερα για παιδιά.
Προσοχή στα παιδιά. Αντιλαμβάνονται διαφορετικά την κυκλοφορία και κινδυνεύουν!
Εκτός από το ότι δεν διακρίνονται καλά λόγω μικρού όγκου, ακόμα περισσότερο όταν περνούν μπροστά από φορτηγά και λεωφορεία, έχουν και τα εξής ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:
• Τα παιδιά έχουν περιορισμένο οπτικό πεδίο.
• Δεν μπορούν να υπολογίσουν καλά την ταχύτητα των αυτοκινήτων που πλησιάζουν.
• Αποφασίζουν την τελευταία στιγμή να περάσουν απέναντι.
• Θεωρούν ότι τα αυτοκίνητα μπορούν να σταματήσουν αμέσως.
• Το σούρουπο, εάν το αυτοκίνητο δεν έχει τα μεσαία φώτα αναμμένα, νομίζουν ότι είναι σταματημένο.
Αγαπητοί αναγνώστες, ασφαλώς θα αναγνωρίζετε τη φωτογραφία! Είναι του Αγίου Νικολάου στη Σπλάντζια. Μια τέτοια φωτογραφία έχει στο βιβλίο του ο Καθηγητής Ι. Στ. Παπαδόπουλος, και δίπλα από τη φωτογραφία, σχολιάζει:
«Πιστεύω ότι δεν θα υπάρχει άλλη εκκλησία στον κόσμο που να δείχνει καθαρότερα την ανεκτικότητα και τη συμβίωση. Το ορθόδοξο καμπαναριό και ο ισλαμικός μιναρές σε μια εκκλησία. Όταν η Κρήτη ήταν τουρκική, οι Τούρκοι έκτισαν το μιναρέ χωρίς να καταστρέψουν την εκκλησία και μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες (σοφά σκεπτόμενοι) άφησαν τα πράγματα όπως ήταν σε μια σπάνια συμβίωση. Η τροχαία κυκλοφορία δεν θα χρειαζόταν κανόνες και Κ.Ο.Κ. αν επικρατούσε η ανεκτικότητα και η διάθεση για συμβίωση».
Το ίδιο πράγμα, είπε ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης, με το δικό του τρόπο:
«Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στερεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται».
Αναφορές
Ι. Παπαδόπουλος, Οδήγηση με Ασφάλεια – Γνώσεις επιβίωσης και αλληλοπροστασίας, Επιστημονικές Εκδόσεις ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ Α.Ε., Αθήνα, 2005.
(*) Δρ. Μηχανικός
τ. Δ/ντής ΔΕΔΔΗΕ
Δικαστικός Πραγματογνώμονας τροχαίων ατυχημάτων
Όλα τα δημοσιευμένα κείμενα της στήλης μπορείτε να τα βρείτε στο:
http://www.haniotika-nea.gr/author/koufakis/
