Η χρονιά της καθιέρωσης
Πολύ συχνά ακούμε ότι το δύσκολο δεν είναι να βρεθείς στην κορυφή αλλά να παραμείνεις εκεί. Για αυτό το πλέον σημαντικό πρωτάθλημα του Πλατανιά στην δεκαετία του ‘80 δεν ήταν τόσο το πρώτο του ‘81 -που έχει βεβαια και αυτό την αξία του- αλλά το επόμενο που ήρθε 4 χρόνια μετά. Διότι ο τίτλος του 1984-85 θεωρούμε ότι καθιέρωσε τους “ερυθρόλευκους” στις κορυφαίες ομάδες του τοπικού ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής δίπλα σε Ιωνία, Παγχανιακό και Μινώταυρο. Φυσικά κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μετά από περίπου μία 25ετία θα έφθανε τόσο ψηλά και ότι θα ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος του χανιώτικου ποδοσφαίρου στην κορυφαία εθνική κατηγορία.
Την προηγούμενη χρονιά τον τίτλο είχε κατακτήσει με περίπατο ο Μινώταυρος αφήνοντας στην 2η θέση ισόβαθμους τον Πλατανιά -ο μόνος που έκοψε βαθμο από τους Μουρνιανούς- με τον Ηρακλή Ν. και λίγο πιο πίσω τον Ικαρο Χ. με τον Κισσαμικό. Αυτές οι 4 ομάδες μαζί με την Ιωνία που υποβιβάστηκε από το τοπικό αναμενόταν να πρωταγωνιστήσουν και πράγματι κάπως έτσι είχαν τα πράγματα με την προσθήκη του Θησέα στη θέση της ομάδας των Νεροκούρου που τελικά δεν είχε τόσο ισχυρό σύνολο.
ΝΩΡΙΣ Η ΠΡΩΤΗ ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΗΣΕΑ
Ο Πλατανιάς ξεκίνησε νικηφόρα το πρωτάθλημα με 1-0 επί του Απόλλωνα όμως μόλις την 2η αγωνιστική γνώρισε την ήττα από τον Θησέα με το ίδιο σκορ. Μία ήττα που αφύπνισε τους “ερυθρόλευκους” αφού με ένα σερί 7 νικών βρέθηκαν στην κορυφή. Ξεχώρισε το 6-2 επί της Ιωνίας αφού η τελευταία δεν έκανε άλλη ήττα στον α’ γύρο. Ο Γιάννης Τρούλης θυμάται: “φυσούσε πολύ εκείνη τη μέρα στο γήπεδο μας και έτσι η Ιωνία προηγήθηκε 0-2 και μάλιστα το 2ο τέρμα της το σημείωσα εγώ με αυτογκόλ στην προσπάθεια μου να διώξω τη μπάλα. Ομως στο β’ μέρος με τον αέρα υπέρ μας η φοβερή τριπλέτα των Αλμυρά, Δαρμαράκη και Καζέλη που είχαμε έφεραν αυτή την εντυπωσιακή ανατροπή”.
Στη συνέχεια ο Πλατανιάς ολοκλήρωσε με 2 ισοπαλίες το πρώτο μισό του πρωταθλήματος και ξεκίνησε τον β’ γύρο με 2 νίκες και 3 ισοπαλίες. Η μία από αυτές απέναντι στον Θησέα που προς στιγμήν ανέβηκε στην 2η θέση στο -3 από τον πρωτοπόρο. Ομως η ομάδα των Περιβολίων δεν άντεξε τον πρωταθλητισμό ενώ αντίθετα ο Πλατανιάς με 4 συνεχόμενες νίκες εξασφάλισε τον τίτλο δύο αγωνιστικές πριν πέσει η αυλαία του πρωταθλήματος με το 2-0 επί της Ατλαντίδας την 20η αγωνιστική (16 Φλεβάρη).
Προηγήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου το καθοριστικό διπλό στο Καστέλι (2-1) αλλά και μία αγχωτική νίκη επί της Θύελλας. Εφθασε τους 33 βαθμούς με τον Θησέα να ακολουθεί με 28 και η Ιωνία με 27. Ενα σερί 18 αήττητων αγωνιστικών έκρινε λοιπόν τον τίτλο και απλά στις δύο τελευταίες ο Πλατανιάς “κατέβασε ταχύτητα” και πήρε μόλις ένα βαθμό στο φινάλε από τον Ικαρο ενώ γνώρισε και την δεύτερη του ήττα εκείνη τη σεζόν με 3-2 από τον Κρητικό Αστέρα την προτελευταία αγωνιστική. Η ομάδα του Βαμβακόπουλου όπως και εκείνη των Περιβολίων ήταν οι μόνες που τον υποχρέωσαν σε ήττα ενώ ήταν και οι μοναδικές που παρέμειναν αήττητες απέναντι στον πρωταθλητή.
Συνολικά συγκέντρωσε 34 βαθμούς με 14 νίκες, 6 ισοπαλίες ενώ ηττήθηκε 2 φορές. Είχε την καλύτερη επίθεση με 56 και άμυνα με 20 τέρματα. Ειδικά η επίθεση “πέταγε φωτιές” αφού πέτυχε 10 γκολ παραπάνω από τους επόμενους (Ικαρος, Κισσαμικός) ενώ είχε και μία τριάδα παικτών στους 5 πρώτους σκόρερ όπως μπορείται να δείτε παραδίπλα.
Στηρίχθηκε σε 20 παίκτες από τους οποίους οι 11 βασικοί ξεχώριζαν ενώ υπήρχαν και άλλοι 4 με κάμποσες συμμετοχές που παρουσιάζονται στο σχεδιάγραμμα με το σύστημα 4-4-2 που έπαιζε.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ Ο ΡΕΛΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ
Να σημειώσουμε ότι προπονητής του Πλατανιά εκείνη την σεζόν ήταν ο Παναγιώτης Ρελλάκης. Ο πολύ γνωστούς στους Χανιώτες φιλάθλους καθώς φόρεσε επί μία εξαετία τη φανέλα του ΑΟΧ στις αρχές και στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας (1968-72 και 1977-79). Ενώ πρόεδρος ο Κώστας Βαρουξάκης, πατέρας του Στέλιου.
Αξιοσημείωτο επίσης το θέμα που προέκυψε με κάποιες δηλώσεις παράγοντα του Πλατανιά εναντίον των διαιτητών κάτι που είχε ως αποτέλεσμα οι τελευταίοι να απέχουν από τους αγώνες των “ερυθρολεύκων” τις πρώτες αγωνιστικές. Το πρόβλημα ξεπεράστηκε σε σύσκεψη που έγινε την Τρίτη 20 Νοεμβρίου 1984 ανάμεσα στους διαιτητές και τους παράγοντες του συλλόγου και έτσι ορίστηκαν άμεσα και 3 παιχνίδια που είχαν αναβληθεί (με Παγχανιακό, Αρη Σ., Κισσαμικό) στα οποία μάλιστα ο ΑΟΠ πέτυχε το απόλυτο. Μέχρι τότε έρχονταν διαιτητές από το Ρέθυμνο για να σφυρίξουν κάποια από τα παιχνίδια του.
Τέλος ο Πλατανιάς μαζί με άλλες 3 ομάδες εκπροσώπησαν τα Χανιά στο 1ο τουρνουά “Μάχης της Κρήτης” που την πρώτη τριετία διεξάγονταν με συλλόγους ενώ στη συνέχεια μέχρι σήμερα παίρνουν μέρος οι Μικτές. Για τον λόγο αυτό στη διπλανή σελίδα παρουσιάζεται και η πορεία του εκείνη τη χρονιά στο τουρνουά..
ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΟΥΛΗ
Θα λέγαμε ότι αν ένα άτομο δικαιώθηκε με τον τίτλο αυτό ήταν ο Γιάννης Τρούλης. Που ακριβώς δέκα χρόνια πριν σε ηλικία μόλις 17 ετών (γεν. 1958) ήταν από τους πρώτους παίκτες μετά την επαναδραστηριοποίηση του συλλόγου που είχε διαλύσει η χούντα. Ξεκίνησε λοιπόν από το 1975-76 στην Γ’ κατηγορία και τον είδε να κατακτάει τον τίτλο το 1985 με τον ίδιο βασικό στέλεχος. Γιατί είχε προηγηθεί και το πρωτάθλημα του 1980-81 όμως τότε είχε αγωνισθεί ελάχιστα στο τέλος. Οπως θυμάται η ομάδα εξασφάλισε το πρωτάθλημα 3 αγωνιστικές πριν πέσει η αυλαία ενώ και ο αγώνας με την Θύελλα ήταν κλειδί αφού η ομάδα του Ακρωτηρίου πάλευε για την παραμονή της και δεν έμπαινε γκολ. Ηταν ο ίδιος το που άνοιξε το σκορ ενώ λίγο αργότερα σκόραρε και ο Καζέλης -έτσι το… νερό μπήκε στο αυλάκι. Μάλιστα ουσιαστικά τη σεζόν αυτή κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια σε ηλικία μόλις 27 ετών αφού κάποια προβλήματα με τη μέση του του επέτρεψαν να αγωνισθεί μόνο στα 3 πρώτα παιχνίδια στη Δ’ Εθνική το επόμενο φθινόπωρο. Φυσικά ο ίδιος παρέμεινε δίπλα στον ΑΟΠ μέχρι σήμερα σε μία αδιάλειπτη διαδρομή δεκαετιών προσφέροντας από διάφορα πόστα και τα τελευταία χρόνια ως υπεύθυνος Ασφαλείας των αγώνων της ομάδας. Η μεγάλη δικαίωση ήρθε βέβαια το καλοκαίρι του 2012…
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ
Ούτε ο Στέλιος Βαρουξάκης χρειάζεται συστάσεις αφού ήταν και ο πρόεδρος που οδήγησε την ομάδα στα “μεγάλα σαλόνια” πριν 9 χρόνια και συνέχισε για ένα διάστημα στην ΠΑΕ ενώ επέστρεψε πριν λίγο καιρό σε διοικητικά πόστα. Οπως θυμάται την περίοδο εκείνη ως 18χρονος (γεν. 1967) μαζί με άλλα 5-6 παιδιά από την δεύτερη ομάδα “έδεσαν” ιδανικά με τους παλιούς και δημιούργησαν ένα σύνολο που όχι απλά πήρε τον τίτλο αλλά καθιερώθηκε έκτοτε στις ισχυρές ομάδες των Χανίων.
O 26χρονος τότε Κώστας Δαρμαράκης (γεν. 1959) μόλις ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία πήρε μεταγραφή το καλοκαίρι του 1983 στον Πλατανιά προερχόμενος από την Ατλαντίδα την οποία με τα γκολ του είχε βοηθήσει να ξαναβρεθεί στην Α’ κατηγορία μετά την επανίδρυση της. Εκεί έμεινε 4 σεζόν και την 2η πανηγύρισε τον τίλο. “Υπήρχε ένας Μαστραντωνάκης από την περιοχή που είχε φέρει κάτι αεροπόρους στην ομάδα όπως θυμάμαι την πρώτη χρονιά ενώ το 1984-85 ο τότε προπονητής Ρελλάκης προώθησε αρκετούς πιτσιρικάδες από τα “δεύτερα” που μαζί με τους παλιούς και ορισμένες μεταγραφές -όπως ήμουν εγώ- δημιούργησαν ένα ισχυρό σύνολο που πήρε σχετικά εύκολα τον τίτλο”
Από τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία του Πλατανιά ο Νίκος Αλμυράς -αναδείχθηκε 3 σεζόν πρώτος- τότε ήταν από τους πιο έμπειρους σε ηλικία 26 ετών (γεν. 1959) και από τους ελάχιστους που ήταν βασικά στελέχη και στον προηγούμενο τίτλο του 1981. Οπως λέει μαζί με τον αείμνηστο Θ. Καζέλη (Σερραίος που ήταν αξιωματικός στην 1η ΜΑΛ) αλλα και τον Κ. Δαρμαράκη είχαν δημιουργήσει ειδικά εκείνη τη σεζόν μία πολύ ισχυρή επίθεση.
Ο έτερος παίκτης που είχε πανηγυρίσει και τον τίτλο του 1981 ως βασικός ήταν ο Λυσίμαχος Μπαξεβανίδης (γεν. 1962), μία πραγματική “σημαία” του συλλόγου που αξιώθηκε να τον υπηρετεί επί δεκαετίες από διάφορα πόστα και μάλιστα πρόλαβε και τη Σούπερ Λιγκ- φροντιστής πλέον.
Ως παίκτης ξεκίνησε το 1978 και σταμάτησε το 2002 με εξαίρεση μία σεζόν στον γειτονικό Αστέρα Μανωλιόπουλου. Είναι ο μοναδικός που ήταν αναντικατάστατο στέλεχος και στα 4 πρωταθλήματα του ΑΟΠ στην Α’ ΕΠΣΧ!
Ενας ακόμα από τους μικρούς που τότε άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του και αποτέλεσε για τις επόμενες δεκαετίες στέλεχος της ομάδας, είτε σαν παίκτης είτε ως μέλος της διοίκησης και την πρόλαβε ΠΑΕ, ήταν ο 18χρονος τότε Δημήτρης Μαθιουλάκης (γεν. 1967). Αυτό άλλωστε σημειώνει, ότι μαζί με τους άλλους “μικρούς” αποτέλεσαν για πολλά ακόμα χρόνια τον βασικό κορμό του συλλόγου που κατέκτησαν μαζί του πρωτόγνωρες επιτυχίες και διακρίσεις. Ο ίδιος είχε πάρει λεπτά συμμετοχής και στο Ερασιτεχνικό τρία χρόνια πριν στα 15 του όπως θυμάται.
Τις πρώτες του συμμετοχές στην αρχική ενδεκάδα πραγματοποίησε και ο 18χρονος τότε Τάσος Λαδάκης (γεν. 1967) που λέει: “Πήραμε σχετικά εύκολα εκείνη τη χρονιά το πρωτάθλημα. Θυμάμαι ότι είμαστε πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Τότε βρεθήκαμε στην α’ ομάδα καμιά 10αριά παίκτες 17-18 ετών και οι μεγαλύτεροι ποτέ δεν μας μίλησαν άσχημα, μας συμπεριφέρονταν πάντα άψογα”.
ΜΙΑ ΤΡΙΑΔΑ “ΦΩΤΙΑ”
Στη φωτογραφία από αριστερά ο Κώστας Δαρμαράκης, ο Νίκος Αλμυράς και ο Αθανάσιος Καζέλης οι οποίοι πέτυχαν τα 43 από τα 56 γκολ των πρωταθλητών και βρέθηκαν στις πρώτη 4άδα των σκόρερ της σεζόν!
Οι πρώτοι σκόρερ
21 γκολ: Τόλιας (Ικάρος Χ.), 18: Αλμυράς (Πλατανιάς), 13: Δαρμαράκης (Πλατανιάς), 12: Καζέλης (Πλατανιάς), Νικολακάκης (Κισσαμικός), 11: Μαριακάκης (Θησέας), 7: Ανδρεαδάκης Κ. (Ιωνία), Αλευράκης (Κισσαμικός), Ανδρεάδης Μ. (Ικαρος Χ.), Ποτίδης, Κουρινάκης (Κρ. Αστέρας), 6: Τσουβαλάκης (Αρης Σ.).
Η πορεία προς τον τίτλο 1984-85
33ο Πρωτάθλημα ΕΠΣ Χανίων
Α’ γύρος
1η αγωνιστική (6/10/84)
Π. – Απόλλων 1-0
2η αγωνιστική (17/10)
Θησέας – Π. 1-0
3η αγωνιστική (21/10)
Π. – Ηρακλής Ν. 4-0
4η αγωνιστική
Παγχανιακός – Π. 1-5
(19/11, εξ’ αναβολής)
5η αγωνιστική
Π. – Ιωνία 6-2
6η αγωνιστική
Αρης Σούδας – Π. 1-4
(5/12, εξ’ αναβολής)
7η αγωνιστική
Π. – Κισσαμικός 2-1
(19/12, εξ’ αναβολής)
8η αγωνιστική
Θύελλα Ακρ. – Π. 0-5
(διεκόπη στο 87’)
9η αγωνιστική
Ατλαντίδα – Π. 0-2
10η αγωνιστική
Π. – Κρ. Αστέρας 1-1
11η αγωνιστική (9/12)
Π. – Ικαρος Χ. 2-2
Β’ γύρος
12η αγωνιστική (22/12)
Απόλλων – Π. 0-4
13η αγωνιστική (29/12)
Π. – Θησέας 0-0
14η αγωνιστική
Ηρακλής Ν. – Π. 2-2
15η αγωνιστική (13/1)
Π. – Παγχανιακός 2-1
16η αγωνιστική
Ιωνία – Π. 2-2
17η αγωνιστική
Π. – Αρης Σούδας 4-0
(Δαρμαράκης 3, Αλμυράς)
18η αγωνιστική (3/2)
Κισσαμικός – Π. 1-2
(Αλευράκης – Δαρμαράκης 2)
19η αγωνιστική (10/2)
Π. – Θύελλα Ακρ. 2-0
(64’ Τρούλης, 79’ Καζέλης)
20η αγωνιστική (16/2)
Π. – Ατλαντίδα 2-0
(54’ Αλμυράς, 73’ Κουμάκης).
* Στο 70’ ο Αλμυράς σούταρε πέναλτι άουτ ενώ ένα λεπτό νωρίτερα αποβλήθηκαν οι Χιρμπάκης και Μαράκης των φιλοξενουμένων.
21η αγωνιστική (24/2)
Κρ. Αστέρας – Π. 3-2
(43’ Φανδριδάκης Α., 50’ Καρασταμάτης, 85’ Ποτίδης – 5’, 40’ Γεωργιακάκης)
22η αγωνιστική
Ικαρος Χ. – Π. 2-2
(47’ πέν. Τόλιας, 50’ φάουλ Λέττας – 30’ φάουλ Αλμυράς, 88’ Βορραδάκης)
1ο Κύπελλο “Μάχη της Κρήτης”
* Καστέλλι (27/3/85)
Κισσαμικός – Π. 2-1
(61’ πεν., 75’ Αλευράκης – 40’ Αλμυράς)
* Πλατανιάς (3/4)
Π. – Ιωνία 2-1
(20’ Καζέλης, 68’ Τρούλης – 85’ Αρχοντής)
* Περιβόλια (10/4)
Ικαρος Χ. – Π. 1-0
(89’ Μπολιεράκης).
Στο 86’ ο Αλμυράς εκτέλεσε πέναλτι άουτ.
* Πλατανιάς (24/4)
Π.- Κισσαμικός 3-1
(Δαρμαράκης 2, Καζέλης – Ξηρουχάκης)
* Περιβόλια (8/5)
Ιωνία – Π. 3-4
(7’ Σεϊμένης, 48’ Ανδρεαδάκης Κ., 84’ Τσατσαρώνης – 5’, 16’, 50’ Δαρμαράκης, 57’ Χατζηδάκης!). Στο 70’ αποβλήθηκε ο Ηλιάκης των γηπεδούχων.
* Πλατανιάς (19/5)
Π. – Ικαρος Χ. 2-0
Ο Πλατανιάς με 8 βαθμούς τερμάτισε 2ος πίσω από τον 1ο Κισσαμικό (10β.) που πήρε την πρόκριση
Στο Κύπελλο Χανίων
Στην α’ φάση (5/9) ο Πλατανιάς νίκησε 2-0 τον Ηρακλή Σκινέ ενώ με το ίδιο σκορ αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τον Ικαρο Χ. εκτός έδρας
Οι πρωταθλητές
Παίκτης Θέση 11άδα Πάγκο
Μπαξεβανίδης Λυσίμαχος Α 21 1
Αλμυράς Νίκος Ε 21 –
Βαρουξάκης Στέλιος Α 21 –
Δαρμαράκης Κώστας ΜΕ 20 1
Κουμάκης Δημήτρης Μ 20 1
Καζέλης Αθανάσιος Ε 19 2
Στρατουδάκης Ευάγγελος Μ 19 –
Τρούλης Γιάννης Μ 18 3
Χατζηδάκης Βασίλης Τ 18 3
Πρωιμάκης Δημήτρης Α 15 4
Λαδάκης Εμμανουήλ Α 14 6
Αποστολάκης Κώστας Α 9 12
Πολίτης Νίκος Μ 9 1
Μαθιουλάκης Δημήτρης ΜΑ 8 12
Λαδάκης Αναστάσιος Τ 4 18
Βογιατζάκης Νίκος Α 2 18
Γεωργιακάκης Αριστομ. Ε 2 4
Βορραδάκης Γ. Ε 1 9
Αποστολάτος Α. Μ 1 0
Μαναρώλης Ιωάννης M 0 4
Προπονητής: Ρελλάκης Παναγιώτης
