Τη ‘‘∆ιαχείριση Κρίσεων και Πένθους’’ αφορούσε η οµιλία – συζήτηση, που πραγµατοποιήθηκε χθες το απόγευµα στο ∆ηµοτικό Σχολείο Αγίας Μαρίνας, σε συνεργασία µε το Σύλλογο: “Το Χαµόγελο Του Παιδιού” η ψυχολόγος του οποίου, ∆ιονυσία Τζαµαλούκα, έδωσε κατευθυντήριες γραµµές, προτροπές και οδηγίες, σε γονείς και εκπαιδευτικούς για το συγκεκριµένο θέµα.
Για την αναγκαιότητα πραγµατοποίησης ενηµερωτικών δράσεων, συναφών µε την ανάπτυξη των παιδιών και την υγιή συνέχιση της πορείας τους, µετά από µία κρίση, όπως για παράδειγµα µίας απώλειας,ενός θανάτου, µίλησε στα Χ.Ν η διευθύντρια του ∆ηµοτικού Σχολείου, Αργυρώ Παρδαλού. “Η εκδήλωση αναφέρεται στη διαχείριση της κρίσεως, που η κρίση µπορεί να είναι το πένθος, η απώλεια, ο θάνατος γενικά που είναι µέσα στη ζωή του ανθρώπου. Ωφέλιµο είναι, πέρα από τα ευχάριστα γεγονότα όπως είναι η γέννηση, να µιλάµε και για το θάνατο, µέρος του κύκλου της ζωής του ανθρώπου και χρειάζεται όσο και να είναι δύσκολο για πολλούς, να κουβεντιάσουν για αυτό. Πρέπει να κουβεντιάσουµε, για να καταλάβουµε ότι είναι µέρος της ζωής µας”.
Η ∆ιονυσία Τζαµαλούκα ως ψυχολόγος, καθηµερινά όπως είπε, υλοποιεί “Το Χαµόγελο του Παιδιού” παρεµβάσεις επιµόρφωσης, στο µαθητικό πληθυσµό, σε εκπαιδευτικούς και σε γονείς, αναφορικά µε διάφορες θεµατικές. “Το θέµα της διαχείρισης κρίσεων περιλαµβάνει διάφορα πράγµατα, όπως το κοµµάτι της απώλειας, του πένθους αλλά και οποιασδήποτε κρίσης ακόµη και µίας πανδηµίας, θεµατικές κακοποίησης, παραµέλησης, ασφάλειας στο διαδίκτυο, εκφοβισµό. Η ενηµέρωση είναι κάτι που χρειάζεται η σχολική κοινότητα και όχι µόνο, γιατί είναι µια πηγή βοήθεια, πηγή στήριξης”.
Όπως εξήγησε, οι τρόποι διαχείρισης σχετικά µε το πένθος προς ένα παιδί, έχουν να κάνουν µε τη ηλικία του, το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται, η ηλικία του. “Είναι αναγκαίο γονείς και εκπαιδευτικοί να γνωρίζουν χρήσιµες συµβουλές που βοηθούν σε µία πιο αποτελεσµατική επικοινωνία. Ας γνωρίζουµε, ότι κάθε αναπτυξιακό στάδιο έχει τις ιδιαιτερότητες τους, διότι και το παιδί αντιλαµβάνεται το θάνατο µε διαφορετικό τρόπο, στην προσχολική, στη σχολική ηλικία και µετέπειτα στην εφηβική ζωή. Εποµένως αλλάζει ο τρόπος διαχείρισης. Γενική κατεύθυσνη, είναι να µιλάµε στο παιδί πάντοτε µε ειλικρίνεια, µε σαφήνεια, αλλά µε έναν τρόπο καθησυχαστικό προς το παιδί”.
Τα πρόσωπα φροντίδας, οι γονείς, κηδεµόνες και µετέπειτα από τη σχολική κοινότητα, εκπαιδευτική, αποτελούν σύµφωνα µε την Ψυχολόγο του Χαµόγελου του Παιδιού, τα πρότυπα των παιδιών. “Εποµένως όλες αυτές οι θεµατικές είτε θέλουµε, είτε όχι, µαθαίνονται και µέσα από τη δική µας στάση. ∆ηλαδή τα παιδιά αντλούν πληροφορίες από τους γονείς ακόµη και έµµεσα, ακόµη και αν δεν µιλήσουµε ανοιχτά για το πένθος για παράδειγµα. Εποµένως, σαν πρώτη πηγή βοήθειας θεωρείται πάντα η οικογένεια, το σχολείο και φυσικά, η παρουσία ενός ειδικού σε πολλές περιπτώσεις κρίνετε απαραίτητη”.
Βασική προϋπόθεση είπε επίσης στα Χ.Ν είναι, µέσα σε ένα σπίτι όπου επικρατεί ο θρήνος το πένθος, οι ενήλικες για να είναι σε θέση να φροντίσουν, να στηρίξουν το παιδί, είναι “…να κάνουµε µια στροφή στα δικά µας ψυχικά αποθέµατα. Είναι ο κανόνας, της Καµπίνας Αποσυµπίεσης, δηλαδή ότι πρώτα ο ενήλικας πρέπει να έχει φροντίσει τον εαυτό του, για να είναι στη συνέχεια επαρκής και έτοιµος ώστε να µπορέσει να στηρίξει, να γίνει το στήριγµα για το ανήλικο παιδί”.
Το ερέθισµα για την οµιλία συζήτηση ήταν η απώλεια συναδέλφου, η οποία τάραξε όπως είπε η κα Παρδαλού, τη σχολική και εκπαιδευτική κοινότητα: “Ήταν το κίνητρο για να µιλήσουµε για τη διαχείρηση του πένθους µικροί και µεγάλοι. Με αφορµή την απώλεια της αγαπητής µας συναδέλφου, ήρθε ψυχολόγος από το ΚΕ∆ΑΣΥ Χανίων το Κέντρο ∆ιεπιστηµονικής Αξιολόγησης Συµβουλευτικής και Υποστήριξης Χανίων. Τέτοιες ενηµερώσεις είναι πολύ αναγκαίες, διότι ο κόσµος αποφεύγει να µιλήσει για τα δυσάρεστα, ιδιαίτερα για την απώλεια, που µπορεί να αφορά σε άνθρωπο αλλά και σε κάποιο κατοικίδιο. Πρέπει να µιλάµε, να επικοινωνούµε, να αλληλο-υποστηριζόµαστε”.
