Στις 14 Φεβρουαρίου 2023 επισκέφθηκαν η κα Σοφία Λογαρίδου, Αστυνόμος Β΄, προϊσταμένη Γραφείου Ενημέρωσης Δημοσιογράφων Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Κρήτης και ο κ. Γρηγόρης Μαυρεδάκης Αστυνόμος Α΄ (ΥΓ), Ψυχολόγος Γ.Π.Α.Δ.Κ., τμήμα της Γ΄ τάξεως του 6ου Γυμνασίου Χανίων.
Μίλησαν στους μαθητές και στις μαθήτριες με παραστατικό τρόπο κατά του εκφοβισμού (bullying). Μέσα σε ατμόσφαιρα προσέγγισης και αλληλοκατανόησης τέθηκαν ερωτήσεις και δόθηκαν απαντήσεις. Στόχος της επίσκεψης, από πλευρά διοργανωτή καθηγητή του μαθήματος της Ελληνικής Γλώσσας, δεν ήταν μόνο η ομιλία- συζήτηση κατά του σχολικού (και όχι μόνο) εκφοβισμού. Η φιλική και ανθρώπινη παρουσία αστυνομικών στο σχολείο διαλύει τα όποια κακώς υπάρχοντα στερεότυπα κατά της Ελληνικής Αστυνομίας και δημιουργεί κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ μελλοντικών πολιτών και Σωμάτων Ασφαλείας!
Ανεξαρτήτως του περιεχομένου της προαναφερόμενης ομιλίας πρέπει να τονιστούν τα εξής:
Στις περιπτώσεις σύγχρονης βίας το μοτίβο είναι σταθερά επαναλαμβανόμενο. Πολλοί εναντίον ενός! Η δύναμη του όχλου εναντίον του ενός ανυπεράσπιστου. Η μόνιμη αναζήτηση εχθρού και η εκ του ασφαλούς καταδίωξη του. Το στοίχημα πλέον είναι να μη βρεθείς μόνος σου απομονωμένος, να μη σκέπτεσαι πολύ, να μην προσπαθείς να βελτιώσεις/ αλλάξεις τα πράγματα. Οι πάντες κατηγοριοποιούνται! Εσύ σε ποια ομάδα, σε ποιο κόμμα, σε ποια παρέα ανήκεις;
Εάν είσαι μόνος σου, εάν ξεχωρίζεις, εάν είσαι διαφορετικός, είσαι εχθρός. Η επιθετικότητα, το μίσος, η μνησικακία είναι διαχρονικά τα μέσα συσπείρωσης ανθρώπων.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι σχεδόν το σύνολο των κινημάτων της εποχής μας δεν αναζητούν λύσεις, απλά ψάχνουν θύματα- φταίχτες!
Το ελλαδικό bullying είναι κάτι παραπάνω από μία βίαιη νεανική συμπεριφορά, είναι κυρίαρχο μοντέλο. Το περιρρέον μίσος, η σχετικοποίηση της βίας, η καταπάτηση κάθε κανόνα, η ατιμωρησία, η άρνηση ενηλικίωσης είναι πράγματα που όλοι αντιμετωπίζουμε γύρω μας με μια ελαφρότητα.
Τα τελευταία έτη, έγινε ξαφνικά ευκολότερο να σκεπτόμαστε τους άλλους ανθρώπους ως αντικείμενα, τα οποία δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα μ’ εμάς, και τους οποίους μπορούμε ατιμώρητα να πληγώνουμε.
Έτσι κάνουμε με όσους δεν είναι ίδιοι ή απλά δεν είμαστε «εμείς», πληκτρολογώντας με κεφαλαία γράμματα στο facebook ή το twitter «ψόφα», στήνοντας με ευκολία κρεμάλες για κάθε λογής προδότες, συκοφαντώντας χωρίς ουσιαστικό λόγο και απειλώντας ή προπηλακίζοντας ανθρώπους ανώνυμα… ή επώνυμα.
Η αίσθηση της ισχύος, η ακατανίκητη επιθυμία για εξουσία, δεν ανέχονται διαφορετικές φωνές. Ό,τι είναι διαφορετικό, ό,τι δεν τους ομοιάζει δεν επιτρέπεται καν να υπάρχει. Άλλωστε, ο «άνθρωπος της μάζας» απεχθάνεται να είναι διαφορετικός, να ξεχωρίζει. Γιατί να επιτρέπεται σε κάποιον άλλο; Η ύπαρξη του διαφορετικού θέτει σε αμφισβήτηση τον ίδιο και τη συμπεριφορά του. Ο “φασισμός”, δυστυχώς, δεν είναι από τα πολιτικά κινήματα των μέσων του προηγούμενου αιώνος που χάθηκαν στην ιστορία ηττημένα.
Ο “φασισμός” είναι συμπεριφορά πολλών αποχρώσεων, το μικρόβιο της οποίας υπάρχει μέσα μας και επανέρχεται με διαφορετικές μορφές όταν η κοινωνία χάνει τον προσανατολισμό της!
