Μόνο ως πρόκληση μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση της κυβέρνησης για κατάθεση των ταμειακών διαθέσιμων που έχουν οι δημόσιοι οργανισμοί της χώρας στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Σε διαφορετική περίπτωση απειλεί με ποινές και “μαχαίρι” στη κρατική χρηματοδότηση.
Zητάει δηλαδή (για ακόμη μια φορά) από οργανισμούς όπως τα… Νοσοκομεία, τα Πανεπιστήμια, δήμους, περιφέρειες, να καταθέσουν κεφάλαια που έχουν για να καλύπτουν τις υποχρεώσεις τους και ουσιαστικά για να λειτουργούν, υπέρ των πολιτών.
Μήπως η πράξη αυτή αποτελεί ομολογία δυσκολίας της κυβέρνησης για ρευστότητα; Αλλά και αδυναμίας να βρει τρόπους προκειμένου να ξεφύγει από τη δεινή οικονομική κρίση;
Oχι, τίποτε άλλο, αλλά μην κοροϊδευόστε ότι βγήκαμε από τα μνημόνια και βρισκόμαστε στους δρόμους της ανάπτυξης και επιστροφής στην… κανονικότητα.
Κάποιοι νομίζουν ότι είμαστε με τα στόματα ανοικτά για το επόμενο τάισμα σανού. Μάθαμε όμως, θέλω να πιστεύω, να μην πέφτουμε θύματα σε κάθε λογής απίστευτες υποσχέσεις και τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές να είμαστε σώφρονες και προσγειωμένοι ψηφίζοντας αυτούς που θα υποσχεθούν όχι τα περισσότερα απίθανα που θα σκεφτούν αλλά αυτά που πιστεύουμε, ο κάθε ένας για λογαριασμό του, ότι είναι πραγματικά και δεν θα αποτελούν αποκυήματα φαντασίας μόνο και μόνο για την υφαρπαγή της ψήφου μας. Να βάλουμε τέρμα στην χειραγώγηση μέσω ψευδών υποσχέσεων που τελικά μας γυρίζουν πίσω αντί να μας ωθούν προς ένα πραγματικά βιώσιμο μέλλον. Μας έταξαν και τι δεν μας έταξαν, λίγα όμως έκαναν και τώρα τα παίρνουν πίσω και μάλιστα με περισσή θρασύτητα. Και εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Δώσαμε, ξαναδώσαμε… τώρα πάλι μας ξαναζητάνε να βάλουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη για να επιστρέψουμε έμμεσα ή άμεσα αυτά τα λίγα που μας δώσανε για να μας ”στραβώσουν”. Αλλά μέχρι πότε πρέπει να δίνουμε για να πληρώνουμε τα λάθη των άλλων που μας διαφεντεύουν τις ζωές. Γι αυτό, όποιος δεν είναι άξιος να γυρίσει σπίτι του και αν δεν το κάνει μόνος του λόγο έλλειψης φιλότιμου ή περισσής αλαζονείας, να τον στείλουμε εμείς, το Μάιο, το Σεπτέμβριο ή όποτε άλλοτε χρειαστεί.