Ομορφαίνοντας το κάθε βήμα μας…

«Ω! η κυρία Βάσω!», «Εσείς δεν είστε;», «Χαίρομαι που σας γνωρίζω κι από κοντά», «Τι άλλο μας ετοιμάζετε;»…

Την υποδέχονται μ’ επιφωνήματα κι αγκαλιές στην έκθεση ζωγραφικής όπου έτυχε να την συναντήσουμε.
‘Όλοι ανυπομονούν να κουβεντιάσουν μαζί της,  όλοι θέλουν κατιτί να της πουν, κατιτί να την ρωτήσουν.
Κι η Βάσω, απλή και πλήρης, χαμογελά κι ανταπαντά.
Λογικό να την γνωρίζουν και να την  αγαπούν!
Διότι η Βάσω Τζάρου μοιράζει χαρά, μοιράζει ξεγνοιασιά.
Πάνω απ’ όλα νοιάζεται για τα κοινά, αφού εδώ και  καιρό με το πινέλο, την παλέτα, και το απαράμιλλο ταλέντο της μεταμορφώνει ανιαρές επιφάνειες της πόλης μας σε οάσεις χαράς!
Δίνοντας ζωή και χρώμα σ’ ασήμαντους τοίχους σπιτιών, με μεράκι  φιλοτεχνώντας σε  ξεχωριστό καμβά μικρές,  τρυφερές  ανθρώπινες ιστορίες, πλουτίζει τον  κόσμο της,  ομορφαίνοντας παράλληλα και τη δική μας  πολύπλοκη, σκληρή καθημερινότητα.
«Κάθε που νοιώθω πεσμένη πάω κατά την  Κορνάρου κι ανοίγει καρδιά μου!» ακούσαμε να της λέει γνωστή κυρία του πολιτισμού
Το ίδιο νοιώθουμε κι εμείς σχεδόν καθημερινά όταν διαστίζουμε τους ίδιους δρόμους με το μάτι να γαληνεύει σε τοίχους, σ’ εσοχές, σε πόρτες γκαράζ, καθώς οι αέρινες ζωγραφιές, η ποικιλία θεμάτων και τ’ όνειρο της Βάσως μας ακολουθούν κατά πόδας.
Άνθρωποι, ζώα, κι η φύση σ’ όλο της το μεγαλείο ζωντανεύουν εμπρός μας…
Εδώ θα δεις γατάκια, το σκυλάκι να σε κοιτά μέσα απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο, εκεί μυρωδάτες πρασιές ή ένα καροτσάκι γεμάτο λουλούδια, πιο πέρα πουλιά με ορθάνοιχτα φτερά, στην άλλη πλευρά ολόκληρη σύνθεση βυθού!  Αλλού θα συναντήσεις την  οικολόγο ποδηλάτισσα με το μπουκέτο στο χέρι, την ανέμελη κοπελιά που βγάζει βόλτα το σκυλάκι της, την κομψευόμενη που πάει τρέχοντας για ψώνια! Πιο πέρα θα βρεθείς μπρος σε μια μπουκαμβίλια που φυτρώνει από το έδαφος, απλώνει φίνα κλαδιά και άνθη και χαρίζει τον ίσκιο της στο παγκάκι από κάτω. Εδώ κι ο μπαλωματής αλλοτινών καιρών απασχολημένος  στο μαγαζί του να συγκολλά πονεμένες…καρδίες με τη θαυματουργή βελόνα του…
Η τέχνη της συνεχίζεται και στη Σφακίων κι όλο κατηφορίζει προς το κέντρο. Εξαιρετική ζωγραφική μαθαίνουμε  έχει κάνει και στον Κουμ-καπί.
Τι ελπιδοφόρο θα ήταν αλήθεια να βλέπαμε δουλειά της κι αλλού!
Να βαδίζαμε σε δρόμους πολυσύχναστους και βουερούς και να μας συνοδεύει σε κάθε βήμα η χαμένη μας αθωότητα!
Αυτή των όμορφων, αγνών πραγμάτων που δίνουν  πραγματική αξία στη ζωή…
Να ευχαριστήσουμε την Βάσω για την προσφορά της στην κοινωνία και στον πολιτισμό και να της ευχηθούμε όρεξη και δύναμη να συνεχίσει το καλό το έργο!