Το χάος είναι όμορφο. Γιατί γεννάει κόσμους. Έχει από μόνο του το χάρισμα. Του δημιουργείν. Και γεννιέται τη στιγμή τούτη, η ”βέβηλη” σκέψη. Γιατί κάθε δημιουργική σκέψη είναι ”βέβηλη”, κατά κάποιους. Τι χρεία υπάρχει, να υπάρχει κάποιος, ο οποίος θα βάλει ”τάξη” στο χάος και θα δημιουργήσει ο ίδιος; Μα πως μπορεί να ισχύει αυτό, αφού το χάος από μόνο του δημιουργεί. Και είναι το ιδιο, δημιουργία και πηγή δημιουργίας. Κι οι κόσμοι που γεννά, είναι άπειροι. Όπως άπειρο και άχρονο είναι το ίδιο. Και εκτός τούτων, υπήρχε ανέκαθεν. Και δεν εγενήθη απλά κάποια στιγμή του άχρονου χρόνου.
Υπήρχε ανέκαθεν. Ίσως να σκεφτεί κάποιος, ότι με αυτά και με αυτά θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Αλλά πως μπορεί πάλι, να γίνει τούτο, αφού ουτως ή άλλως, στον ουρανό είμεθα. Υπό την έννοια ότι και η γη, ουράνιο σώμα είναι και στο στερέωμα βρίσκεται. Άρα αφού είναι στον ουρανό, πως μπορεί να της πέσει ο ουρανός στο κεφάλι ;
Μάλλον μερικά ρηθέντα, υπό νοών τινών, στη διάρκεια του άχρονου, είναι παντελώς άνευ βάσεως. Και ίσως πρέπει να αναρωτηθεί κανείς, θεωρίες τινές, πως μπορεί να θεμελιώνονται ανευ βάσεως. Το φως είναι, σαφως ευλογία. Ευλογία είναι και το σκοτάδι.
Οι οπτικές γωνίες της σκέψης, δεν χρειάζονται ούτε το ένα, ούτε το άλλο για να υπάρξουν. Χρειάζεται μόνο η σκέψη. Και για να υπάρξει σκέψη απαραίτητος είναι ο ελεύθερος νους. Κανείς δεν μπορεί να έχει εξουσία απέναντι στον ελευθερο νου. Η ελευθερία του σκέπτεσθαι, είναι αγαθό. Όπως και η δημιουργία η ίδια. Είναι αγαθό και καλό. Τίποτα επεσχηντο δεν την μολύνει. Και ουδείς μπορεί να την χειραγωγήσει επί παντίω τρόπω. Θα πίστευε κανείς ότι το χάος δεν έχει τάξη και κανόνες. Αυτό από μόνο του είναι άτοπο να λέγεται. Το χάος είναι πηγή. Ρέει. Κινήται. Είναι ελεύθερο γι αυτό μπορεί να δημιουργήσει ζωή. Γι αυτό μπορεί να δημιουργήσει σύμπαντα. Και η δημιουργία είναι πάντα πράξη. Δεν είναι θεωρία. Το χάος δεν έχει θεωρίες. Και πως μπορείς να φτιάξεις θεωρία με μια υπόθεση. Μπορεί να υποθέτει κανείς. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Μπορεί να παρατηρεί κανείς. Αλλά ούτε αυτό είναι το ζητούμενο. Τότε πως θα καταλάβει, θα πει κάποιος.
Απλά με το να μείνει καθαρός, όπως η πηγή του. Όπως το αρχέγονο χάος. Οι θεωρίες είναι για να καταρίπτονται και οι αποφάσεις για να αναιρούνται. Η διαρκής αναζήτηση. Αυτό υπάρχει και θα υπάρχει. Όσο υπάρχει πηγή. Η άχρονη. Η αγέννητη. Το χάος που γεννά. Που δημιουργεί.
» Ο εκπαιδευτικός με την 20ετή συνδικαλιστική και αυτοδιοικητική παρουσία, αποχαιρετά την πόλη μας και μιλά για την κοινωνία που γνώρισε
Ως αέναη πηγή. Το να ξέρει κάποιος το νόημα το πραγματικό, των λέξεων. Δηλαδή της εκφρασης της δημιουργίας, είναι τέχνη. Που πολεμάται. Και που πολεμά κι αυτή και αντιστέκεται. Σαν σε παλιό δείπνο. Που οι παρεβρισκόμενοι, τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Λέγοντες. Σκουτελοβαρίσκω σου.- Και ‘γω, αντιστέκομαι σου. Όμορφο χάος. Κόσμους γεννάει.
