Δεκαπέντε συνεδριάσεις, ατέλειωτες ώρες ακροαματικής διαδικασίας, κινητοποίηση μεγάλων αστυνομικών δυνάμεων, δέσμευση δικαστών και ενόρκων, επτά μήνες για την εκδίκαση της υπόθεσης του διπλού φονικού στα Ανώγεια τον Μάιο του 2020…
Και όλα αυτά γιατί; Για τις αιώνιες ιδιωτικές, κτηματικές διαφορές και την… πεποίθηση πως αυτές αντιμετωπίζονται με το τράβηγμα του όπλου.
Δεν υπάρχει εβδομάδα στα ανώτατα δικαστήρια της Κρήτης, Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, Μικτά Ορκωτά Εφετεία που να μην εκδικάζεται κάποια υπόθεση με απειλές, βιαιοπραγίες, απόπειρες για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη ή ανθρωποκτονία, αλλά και δολοφονίες.
Οικογένειες διαλύονται, άνθρωποι φεύγουν από τα χωριά τους, παιδιά μένουν ορφανά στα πιο σοβαρά αλλά και ανθρώπινες σχέσεις θίγονται, καλλιεργούνται μίση και εμπάθειες που θα δώσουν σε 1, 2, 10 χρόνια το επόμενο φονικό.
Και όλα αυτά καθώς βρισκόμαστε στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα, εδώ στη “λεβεντογέννα” Κρήτη συνεχίζουμε να λύνουμε τις διαφορές όπως και τον… Μεσαίωνα! Το ίδιο αιματηρά, ακόμα περισσότερο απάνθρωπα…
Και δεν είναι φυσικά μόνο ζήτημα παιδείας ή απλά της χρήσης των όπλων που για ορισμένους αποτελεί ακόμα.. “παράδοση”.
Οι συμπεριφορές αυτές έχουν να κάνουν με την παγιωμένη ιδιοκτησιακή λογική σε όλα!
Του δικαιώματος του… κατέχω τα πάντα σε γη, ζώα, προϊόντα και φυσικά στη ζωή του άλλου!
Συμπεριφορές που για να αλλάξουν απαιτείται δουλειά πολλή…
