Σάββατο βράδυ στον όμορφο και φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, πολύς κόσμος απήλαυσε τις νέες ποιητικές δημιουργίες της νέας συλλογής του Βαγγέλη Κακατσάκη, “Oπως το ψωμί». Εισηγητές ήταν η κα Βαρβάρα Περράκη, φιλόλογος, αντιδήμαρχος Χανίων, η κα Στέλλα Αλυγιζάκη, φιλόλογος και τα ποιήματα διάβασε ο χαρισματικός ηθοποιός Μιχάλης Αεράκης.
Ο κ. Χρήστος Κοτσαύτης με την κιθάρα του και ο Σταμ. Κραουνάκης ερμήνευσαν κάποια μελοποιημένα ποιήματα της συλλογής. Την όλη εκδήλωση συντόνισε ο γενικός γραμματέας της Eνωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων Δημ. Νικολακάκης.
Ο Βαγγέλης Κακατσάκης, 36 χρόνια δάσκαλος και διευθυντής σχολείων, δεν σταμάτησε να δίνει την ψυχή του. 45 χρόνια ασχολείται με θέματα πολιτισμού και παράδοσης και είναι από το 1970 συνεργάτης της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα”. Η λογοτεχνική του ενασχόληση άρχισε από τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια. Το “Oπως το ψωμί” είναι το τέταρτο ποιητικό του βιβλίο, που περιλαμβάνει ποιήματα που έγραψε την τελευταία διετία.
Ζυμώνει τις λέξεις, τις έννοιες, τις ιδέες και δίνει τροφή, όπως το ψωμί της ψυχής μας.
Αναλύει τις συμπεριφορές:
«Γιατί ο άνθρωπος δείχνει καλοσύνη;
Διότι ο άνθρωπος είναι γεννημένος να δείχνει καλοσύνη!
Γιατί ο άνθρωπος δε δείχνει καλοσύνη;
Διότι έκαναν τον άνθρωπο να ξεχάσει να δείχνει καλοσύνη».
Παίζει με τις λέξεις.
«Παιχνίδια με τις λέξεις.
Η ποίηση της άνοιξης.
Η άνοιξη της ποίησης.
Καλώς ήρθες άνοιξη!
Καλώς ήρθες ποίηση!
Καλώς ήρθες,
άνοιξη της ποίησης!»
Παρουσιάζει τη “Μάνα”
«Μάνα
Όνομα Ουσιαστικό
Γένους θηλυκού
Αριθμού ενικού
Εγκλίσεως οριστικής
Πτώσεως κλητικής
Μάνα
Ρήμα του ρήματος αγαπώ
Φωνή ενεργητικής
Εγκλίσεως οριστικής
Χρόνου Ενεστώτα
Μάνα
Προσωπικής αντωνυμίας
Παθητικής μετοχής
Διγενούς μονοκατάληκτου επιθέτου
Μάνα
Επίρρημα χρονικό
Πρόθεση που φανερώνει τρόπο
Επιφώνημα για όλες τις χρήσεις»
Επιφώνημα που όλοι μας κάθε δύσκολη στιγμή, βγάζουμε από τα χείλη μας. Παίρνουμε δυνάμεις, γιατί η μάνα είναι πλάι μας, είναι ο φύλακας άγγελός μας, είναι η σκιά μας. Είναι ο άνθρωπος που γεμίζει τις καρδιές μας και κάνει την καρδιά μας καμπάνα που στέλνει ελπιδοφόρο μήνυμα σε όλη τη γη.
Φωτιά που ανάβει όπου υπάρχει σκοτάδι και σκορπίζει τη λάμψη.
Βρύση που τρέχει το ανθόνερό της για να καταβρέξει τη γη.
Ρόδο, για να χαρίσει την ευωδία της άνοιξης.
Χέρι που δίνει όρκο τιμής στον ουρανό, πως δεν θα προδώσει.
Ο Βαγγέλης Κακατσάκης λέει:
Της καρδιάς.
Καμπάνα κάνω την καρδιά και λέω της να παίξει,
ελπιδοφόρο μήνυμα σ’ όλη τη γη να μπέψει.
Φωτιά την κάνω την καρδιά και λέω της ν’ ανάψει,
όπου υπάρχει σκοτεινιά για να σκορπίσει λάμψη.
Βρύση την κάνω την καρδιά και λέω της να τρέξει,
τ’ ανθόνερα της ανθρωπιάς τη γη να καταβρέξει.
Ρόδο την κάνω την καρδιά και λέω της να μυρίσει,
την ευωδιά της άνοιξης σε όλους να χαρίσει.
Χέρι την κάνω την καρδιά και λέω της να δώσει,
όρκο τιμής στον ουρανό πως δε θα με προδώσει.
Κύριε Βαγγέλη Κακατσάκη, να ‘στε καλά…
