«Όπου πολλοί φτύσουνε πηλός γίνεται»

Κύριε διευθυντά,

λίγα λόγια για το “Μαρκοπούλου”. Συγκεκριμένα, θεωρώ αυτό το μικρό μου κείμενο σαν συμβολή στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης για το πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου. Κατ’ αρχήν χαιρετίζω τη σκέψη να διεξαχθεί κάπως συστηματικός διάλογος για αναζήτηση λύσης. Μακάρι να ‘ναι αυτό σπινθήρας και να γίνει πανελλήνιος θεσμός.

Διότι κατά τη γνώμη μου κάθε Δήμος αλλά και η εκάστοτε κυβέρνηση θα ‘πρεπε να ‘χει ένα γραφείο “συλλογής και αξιολόγησης προτάσεων Ελλήνων πολιτών και φίλων”. Εδώ θα υπάρξουν θησαυροί σκέψεις π.χ. αποκλίνουσες ιδέες λόγω ποικιλίας τόπων και ανθρώπων. Η λύση για πάρκινγκ ας αναζητηθεί αλλού, όπως πολλοί προτείνουν. (Κι εδώ βέβαια το σύστημα συλλογής προτάσεων).

Καλό ίσως το έργο στο Μαρκοπούλου να συμβάλλει και στο πράσινο, στην ομορφιά, οικολογία, τουρισμό κ.λπ. Επειδή οι περισσότεροι -και εγώ- τείνουν προς το πράσινο, καλό θα ‘ταν ίσως το πράσινο αυτό να ‘χει ένα είδος ιδιαιτερότητας, “προσωπικότητας”. Π.χ. μεγάλη ποικιλία ανθοφόρων θάμνων και μικρών δέντρων. Ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα και τα λιβάδια αποτελούν οι θάμνοι ένα απέραντο, θαυμάσιο και εκπληκτικό βασίλειο. Με απίθανα χρώματα, σχήματα και αρώματα. Μπορεί να γίνει, και μάλιστα γρήγορα, ένας μικρός επίγειος παράδεισος.

Θ’ αυξήσει τη γνώση μικρών και μεγάλων, την ευαισθησία τους για τη φύση και θα προσδώσει και στην πόλη μας μια κάποια όχι ασήμαντη ιδιαιτερότητα. [Άλλη φορά ας μιλήσουμε για μικροάνθη και μπαμπού]. Συγχρόνως θα αναδειχτούν και μερικοί αξιόλογοι ντόπιοι θάμνοι που είναι κάπως στο περιθώριο.

Γιατί π.χ. πόσοι ξέρουν καλά τον θαυμάσιο αστέρακα (όμορφο, αρωματικό, μελισσοκομικό) ή τη δενδρώδη μολόχα; Εξάλλου μόνο από τις πικροδάφνες υπάρχουν περίπου δώδεκα χρώματα. Και να μην ξεχνάμε τις διάφορες μιμόζες π.χ. ποϊντσιάνα και αλμπίτσια, τα διάφορα είδη φούλι, το μπουγαρίνι, το τουλιπάδεντρο, τη νυφούλα, την ερυθρέα, την γκρεβιλέα, γρεβιλέα, σεφλέρα, γιακαράντα, το δέντρο του Ιούδα (κουτσουπιά) κ.λπ. κ.λπ.

Με τα ονόματα σε ταμπελίτσες θα ΄χει αυτόματα και τη λειτουργία σχολείου. Και βέβαια θα μπορούσαν να δίδονται παραφυάδες στον κόσμο. Οδηγούμενοι και τώρα από ευαισθησία και με πυξίδα την αγάπη για την πόλη μας θα βρούμε σίγουρα μια άριστη λύση.

Ευχαριστώ τα ‘‘Χ.Ν.’’ για τη φιλοξενία Ιακ.Τσουρουνάκης