Κοινωνικός και όχι νοµικός όρος είναι η έννοια “γυναικοκτονία” για την οποία δεν χρειάζεται να αναγνωριστεί ως ξεχωριστός όρος από την “ανθρωποκτονία”. Αυτό µεταξύ άλλων τονίσθηκε την πρώτη ηµέρα του κοινού συνεδρίου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδας και του ∆ικηγορικού Συλλόγου Χανίων, µε κύριο θέµα συζήτησης την ενδοοικογενειακή βία.
Χαρακτηριστικά η κα Άννα Καραµόσχογλου, Εισαγγελέας Εφετών, υπογράµµισε πως «είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται µια πολύ ζωηρή συζήτηση για τον όρο “γυναικοκτονία”. Υπάρχουν διάφορες απόψεις. Οι νοµικοί, µάλλον στην πλειοψηφία τους δεν αποδέχονται αυτόν τον όρο ως νοµικό παρόλα αυτά, υπάρχει ένα φαινόµενο υπαρκτό που αυτό δεν µπορεί να το αρνηθεί κανείς και ούτε να αδιαφορήσει. Το ζήτηµα είναι να διερευνηθούν τα αίτια και η διαδροµή όλων των φαινοµένων που οδηγούν σε αυτό το αποτέλεσµα. Οι επιστηµονικές εκδηλώσεις θα πρέπει να έχουν στόχο να διερευνήσουν αυτή τη διαδροµή και αυτά τα αίτια ώστε να µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε σε όποιο επίπεδο και σε όποιο βαθµό το φαινόµενο αυτό. Εποµένως χρειάζεται η συνδροµή πολλών επιστηµών και ειδικών και όχι µόνο της νοµικής µε την καθιέρωση ή µε την αλλαγή ενός τέτοιου όρου γιατί το ζήτηµα είναι πιο βαθύ, πιο ουσιώδες και τα αίτια πολύ πιο βαθιά από µια απλή νοµοθετική µεταβολή».
Για το ίδιο ζήτηµα η Ελισάβετ Συµεωνίδου- Καστανίδου οµότιµος καθηγήτρια Νοµικής Σχολής του ΑΠΘ σηµείωσε πως «ούτως ή άλλως κάθε ανθρωποκτονία τιµωρείται µε τη µέγιστη ποινή , δηλαδή ισόβια κάθειρξη. Εποµένως η προσθήκη µια νέας διάταξης για τη γυναικοκτονία δεν θα έχει να προσθέσει τίποτα. Όπως γίνεται γενικώς στην Ε.Ε. οι γυναίκες δεν ζητούν ούτε πρέπει να ζητούν µια ιδιαίτερη µεταχείριση αλλά µια ίση µεταχείριση! Εποµένως, ένα νέο έγκληµα αποπροσανατολίζει τη συζήτηση από τα πολύ ουσιαστικά προβλήµατα που υπάρχουν.»
και δίπλα του η γ.γ. του ∆ικηγορικού Συλλόγου Χανίων Μαρία Αγιασµενάκη.
Η πανεπιστηµιακός συµπλήρωσε ότι η Ευρωπαϊκή Σύµβαση της Κωνσταντινούπολης που αναφέρεται ουσιαστικά στη βία κατά των γυναικών, αναφέρεται κυρίως στην εκπαίδευση των παιδιών από τη νηπιακή ηλικία «ώστε να µάθουν να συµπεριφέρονται ως ίσο προς ίσο απέναντι στα κορίτσια και στα αγόρια. Θα βοηθήσει µια τέτοια εκπαίδευση στη µείωση της βίας που αποτελεί ένα µεγάλο πρόβληµα για τη νέα γενιά. Και οι οικογένειες πρέπει να εκπαιδευτούν και οι γονείς να προσέχουν περισσότερο την εκπαίδευση των παιδιών τους και τον τρόπο που συµπεριφέρονται µέσα στο σπίτι».
Ειδική αναφορά έκανε η κα Συµεωνίδου – Καστανίδου στην ανάγκη για καλύτερη λειτουργία των Μέσων Ενηµέρωσης. «Όλοι έχετε εικόνες από την τηλεόραση και από εκποµπές που δεν παρουσιάζουν ένα µοντέλο γυναίκας ίση µε τον άνδρα. Συνήθως παρουσιάζονται µε λιγότερο σοβαρό τρόπο από τους άνδρες. Όλα αυτά είναι θέµατα που πρέπει να αντιµετωπίσουµε και µετά να συζητάµε για τις ποινές που είναι πολύ µεγάλες και δεν χρειάζονται να είναι µεγαλύτερες». Ολοκληρώνοντας η πανεπιστηµιακός είπε πως αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία είναι να οργανωθεί η εκπαίδευση των παιδιών, ο θεσµός της διαµεσολάβησης που δεν υφίσταται στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας.
«Παρά την αυστηροποίηση των νόµων, το σπίτι παραµένει το πιο επικίνδυνο µέρος για µια γυναίκα!» δήλωσε η υφυπουργός κα Σοφία Βούλτεψη. Στη συνέχεια συµπλήρωσε ότι «ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής και αυτό δεν έχει να κάνει µε συγκεκριµένη χώρα και κυβέρνηση. Για παράδειγµα η Γαλλία έχει το µεγαλύτερο αριθµό γυναικοκτονίων. Τον όρο γυναικοκτονία το χρησιµοποιούµε ως κοινωνικοπολιτικό όρο για να µπορούµε να δείξουµε ότι υπάρχει ένα συγκεκριµένο έγκληµα. Είναι όµως ανθρωποκτονία, γιατί οι γυναίκες είναι άνθρωποι πρώτα από όλα και γιατί η ανθρωποκτονία στην Ελλάδα τιµωρείται µε ισόβια, την ανωτάτη των ποινών. Άρα µια διάκριση δεν θεωρώ ότι θα ήταν υπέρ των γυναικών. Ως κοινωνικός όρος πρέπει να χρησιµοποιείται για να τον έχουν όλοι στο µυαλό τους. »
