Διαβάζω στον τοπικό Τύπο ότι το βασικότερο και πιο πολύτιμο αγαθό για τον άνθρωπο, το νερό, σιγά – σιγά λιγοστεύει. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια οι βροχοπτώσεις, ιδιαίτερα οι χιονοπτώσεις, έχουν ελαττωθεί.
Είναι επίσης αλήθεια ότι με την αύξηση του τουρισμού ανέβηκε κατακόρυφα και η κατανάλωση του νερού. Επίσης όσο αναπτύσσεται η γεωργία και ιδιαίτερα τα κηπευτικά ανεβαίνει επίσης η κατανάλωση. Αυτά τα στοιχεία είναι δεδομένα, είναι αν θέλετε οι νέες μας πραγματικότητες. Μια άλλη πραγματικότητα επίσης είναι ότι στη Δυτική Κρήτη υπάρχει ακόμη ένα ικανοποιητικό επίπεδο βρόχο-χιονοπτώσεων. Αυτό που δεν είναι δεδομένο, θα έλεγα ότι είναι απρόβλεπτο, είναι η συμπεριφορά του ανθρώπου και ιδιαίτερα οι συμπεριφορές του κράτους και των υπηρεσιών του.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η συμπεριφορά του πολίτη απορρέει και εξαρτάται από τη συμπεριφορά και τους νόμους του κράτους και των υπηρεσιών του. Οπως και να το κάνουμε αυτοί που κυβερνούν σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο φέρουν ακέραια την ευθύνη για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων, όπως η έλλειψη νερού, εγώ θα το έλεγα σπατάλη που προκύπτουν. Γι’ αυτό εκλέχθηκαν χωρίς να τους τραβάει κανείς από το μανίκι, γι’ αυτό τους εκλέξαμε για να κυβερνούν κι όχι να επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλο.
Ετσι λοιπόν το πρώτο αυτονόητο καθήκον των υπηρεσιών είναι να συντονισθούν και εάν δεν μπορούν, πράγμα που δηλώνει και ανικανότητα, να γίνει ένας φορέας διαχείρισης για το νερό σε επίπεδο Νομού. Αυτό που ενδιαφέρει τον πολίτη είναι να γίνεται έγκαιρα ένας καλός προγραμματισμός διαχείρισης του νερού. Και διαχείριση σημαίνει:
α] ότι δεν αφήνω να χάνεται το νερό της βροχής,
β] κάνω εξοικονόμηση και
γ] ερευνώ και για άλλες λύσεις, όπως π.χ. αφαλάτωση και πιθανόν γεωτρήσεις.
Ετσι σ’ ό,τι αφορά την πρώτη περίπτωση χρησιμοποιώ τεχνικές που να αποθηκεύω το νερό της βροχής στο υπέδαφος και να μην το οδηγώ με τους αγωγούς ομβρίων υδάτων στη θάλασσα. Και για να αποθηκευτεί το νερό στο υπέδαφος υπάρχει μόνο ένας τρόπος, οι ελεύθερες επιφάνειες, δηλ. το χώμα, να μπορούν να το απορροφήσουν. Οι Δήμοι, λοιπόν, και οι υπηρεσίες τους θα πρέπει να φύγουν από την εργολαβική εκδοχή του μπετόν. Συμπληρωματικά σ’ ό,τι άφορα το αστικό πράσινο και τις δενδροστοιχίες της πόλης, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ντόπια φυτά, προσαρμοσμένα στις μεσογειακές κλιματολογικές συνθήκες, που δεν χρειάζονται πότισμα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Και αυτό θεωρώ ότι είναι αυτονόητο. Δεν γίνεται στην πόλη των Χανίων να έχουν φυτευτεί στα πεζοδρόμια φυτά από υποτροπικές ζώνες που χρειάζονται αρκετό νερό, όπως π.χ. ο ιβίσκος, δεν γίνεται να συντηρεί ο Δήμος σε ελεύθερους χώρους το υδροβόρο γρασίδι.
Εξοικονόμηση σημαίνει ότι ιεραρχώ τις ανάγκες μου και δίνω προτεραιότητες. Για παράδειγμα δεν γίνεται οι δημοτικές πλαζ να έχουν τις ντουζιέρες ανεξέλεγκτες να τρέχει το νερό. Χθες στους Αγ. Αποστόλους έτρεχε η ντουζιέρα για 4 λεπτά γιατί κάποιος ήθελε σχολαστικά να διώξει την άμμο από τα πόδια και τα… σανδάλια του. Δεν γίνεται να θέλω εγώ να πλένω κάθε μέρα το αυτοκίνητό μου ή το πεζοδρόμιό μου. Βρείτε έναν τρόπο κύριοι υπεύθυνοι να εξαλείψετε τη σπατάλη… υπάρχουν τρόποι.
Αν δεν επαρκούν τα παραπάνω, τότε ψάχνω κι άλλες λύσεις. Η εύκολη λύση είναι κάνω μια γεώτρηση που συγχρόνως μπορεί να είναι και η πιο επικίνδυνη, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κατέβει η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα, πράγμα που σημαίνει ότι οδηγώ σε ερημοποίηση την περιοχή. Γι’ αυτό τον λόγο γίνονται γεωτρήσεις μόνο μετά από τεκμηριωμένες εδαφολογικές έρευνες, για να είμαστε σίγουροι ότι δεν ανατρέπουμε τη στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα. Διαφορετικά είναι σαν να κλέβουμε και αυτό το αγαθό από τις επόμενες γενεές. Η λύση της αφαλάτωσης, όπου εφαρμόζεται σε πολλές περιοχές της Μεσογείου, θεωρείται πιο φιλική προς το περιβάλλον και επομένως και προς τον άνθρωπο. Το μεγάλο της μειονέκτημα είναι πως είναι ενεργοβόρα, πιθανόν να μπορεί να αντιμετωπισθεί με τις νέες τεχνολογίες και τη χρήση της ηλιακής ενέργειας.
