Αγαπητοί συμπολίτες,
πριν από δεκαοκτώ χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία και μου έγινε η μεγάλη τιμή, παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου να προταθώ από τον τότε δήμαρχο Χανίων, κ. Γεώργιο Τζανακάκη, μετά τη μεσολάβηση του τότε δημοτικού συμβούλου. Κ. Μάρκου Καραβιτάκη, εις το διοικητικό συμβούλιο του δημοτικού γηροκομείου Χανίων. Ενος χώρου, ο οποίος περιέθαλπε με ιδιαίτερη αγάπη και στοργή τους γέροντες του τόπου μας, που είχαν ανάγκη. Αυτό ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930, εις τη συνοικία Χαλέπα των Χανίων, πίσω από το σπίτι του Ελευθερίου Βενιζέλου. Θυμάμαι τις πρώτες εντυπώσεις εκείνης της εποχής, το πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή μου σε ένα τόσο ευαίσθητο και ιδιόμορφο χώρο. Ενα χώρο, ο οποίος δεν ήταν αποθήκη ψυχών, αλλά ήταν ένας χώρος φιλοξενίας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, συμπολιτών μας που οι οικογένειές τους αδυνατούσαν να τους φιλοξενούν ή που η επιλογή η δική τους ήταν το τέλος της ζωής τους, προσφέροντας την περιουσία τους, να το περάσουν ως φιλοξενούμενοι στο χώρο αυτό.
Η προσπάθεια, η οποία καταβαλλόταν από το προσωπικό ήταν πολύ αξιέπαινη, όπως αξιέπαινη ήταν και η προσπάθεια, που κατέβαλε η διεύθυνση του ιδρύματος, υπό τον αείμνηστο Γεώργιο Ζωγραφάκη, αλλά και το σύνολο του διοικητικού συμβουλίου, που αποτελούνταν από αξιόλογους συμπολίτες μας, πρωτοστατούντος του αειμνήστου ιερέα της Ευαγγελίστριας Χαλέπας, Αναστασίου Σπινθουράκη. Το γηροκομείο Χανίων είχε πάντα πόρτες ανοιχτές για όποιον ήθελε να το επισκεφτεί και να συντροφεύσει τους ηλικιωμένους, που βρίσκονταν εκεί. Οι πλείστοι αυτών σε άριστη κατάσταση εως ο φθοροποιός χρόνος να τους κατατάξει εις την πτέρυγα των κατάκοιτων. Κατά την περίοδο 2000-2002 το δ.γ.Χ. βρέθηκε μεταξύ των τριών πρώτων στα Βαλκάνια. Η δουλειά που γινόταν εκεί ήταν αξιέπαινη. Η δε οικονομική συνεισφορά του δήμου Χανίων ήταν αξιοπρεπής. Υπήρξε κατ’ εντολή του τότε πρόεδρου και δημάρχου, Γ. Τζανακάκη, μια επιτροπή καταγραφής και τακτοποίησης των ακίνητων του ιδρύματος. Στην επιτροπή αυτή, μετείχε το μέλος τους δ.σ. κα. Μαίρη Γκαζή, μηχανικός και εγώ. Επί μήνες έγινε μια σοβαρή εργασία, ένα σοβαρό νοικοκύρεμα όλων των ακίνητων του ιδρύματος. Τα χρόνια περνούσαν, η περίοδος δημαρχίας, του πρύτανη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δημάρχου Χανίων, Γ. Τζανακάκη, τελείωσε, αναλαμβάνοντας δήμαρχος Χανίων, ο κ. Κυριάκος Βιρβιδάκης. Κατά την πρώτη περίοδο της δημαρχίας του αποχώρησα από μέλος του δ.σ. Για λόγους, που εκείνος γνώριζε, και κατά τη δεύτερη περίοδο της δημαρχίας του, ως μόνος από τα προηγούμενα μέλη του δ.σ. επανήλθα, συνεχίζοντας την προσπάθειά μου εκεί, με πρόεδρο τον τότε αντιδήμαρχο, ιατρό Γεώργιο Βούρβαχη, ένα ικανότατο άνθρωπο, με τεράστια εμπειρία και γνώση εις το διοικείν. Ωραίες εποχές. Το δημοτικό γηροκομείο συνέχιζε το έργο του σύμφωνα με το καταστατικό του, που αναφερόταν στην περίθαλψη ατόμων άνω των 65 ετών, τα οποία πριν εισέλθουν περνούσαν απο την τότε επιτροπή εισδοχής φιλοξενουμένων. Έρχονται οι επικείμενες εκλογές, ο κ. Βιρβιδάκης χάνει το δήμο Χανίων, κερδίζοντάς τον ο κ. Εμμανουήλ Σκουλάκης. Κατά την περίοδο εκείνη, κατήλθα σαν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό του κ. Γρηγόρη Αρχοντακη. Το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Εκλέγομαι, αλλά για τα επόμενα δυο χρόνια αποχωρώ από το δ.σ. του δ.γ.Χ. Ο κ. Αρχοντάκης αποχώρησε του συνδυασμού, του οποίου ηγήθηκε στις εκλογές, αναλαμβάνοντας ως επικεφαλής μέχρι το τέλος της δημοτικής περιόδου, ο δημοτικός σύμβουλος κ. Γεώργιος Τσαπάκος, ο οποίος με επαναφέρει στο δ.σ. του δ.γ.Χ. Συνεχίζοντας την εκεί πορεία μου με πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου, τον δημοτικό σύμβουλο, νευρολόγο ιατρό, κ. Γεώργιο Γεωργακάκη. Τότε προς το τέλος της περιόδου άρχισαν να διαφοροποιούνται οι καταστάσεις λειτουργίας του δ.γ.Χ. Ο δήμος Χανίων κάνει μεγάλες περικοπές από τον προϋπολογισμό του προς το δ.γ.Χ. Επί δημαρχίας Βιρβιδάκη εισέρρεαν από το ταμείο του δήμου προς το δ.γ.Χ. από 700.000-900.000 ευρώ. Την περίοδο Σκουλάκη περιορίστηκαν στις 30.000 και αυτές με μεγάλη δυσκολία. Με αποτέλεσμα το ίδρυμα, ατύπως, να ενταχθεί στον ΕΟΠΥΥ και να λειτουργεί σαν νοσοκομείο χρόνιων παθήσεων. Βεβαίως ο ΕΟΠΥΥ κατέβαλε τα ανάλογα νοσήλια, με αποτέλεσμα ο δήμος Χανίων να μην μετέχει καθόλου οικονομικά αυτού του δημοτικού οργανισμού. Οταν επάρθη αυτή η απόφαση, προς το τέλος της περιόδου δημαρχίας Σκουλάκη, ήμουν απών. Έρχονται οι επικείμενες δημοτικές εκλογές, στις οποίες δήμαρχος Χανίων εκλέγεται ο κ. Αναστάσιος Βάμβουκας και τοποθετεί πρόεδρο του δ.σ. του δ.γ.Χ. τον δημοτικό σύμβουλο, κ. Γεώργιο Κουκλάκη. Κατά τις εκλογές αυτές κατήλθα πάλι σαν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του κ. Αρη Παπαδογιαννη, καταλαμβάνοντας στην πόλη των Χανίων την πρώτη θεση. Ο κ. Παπαδογιαννης εκ μέρους του συνδυασμού του, με τοποθετεί πάλι για τα επόμενα δυόμισι χρόνια μέλος του δ.σ. του ιδρύματος, θέση την οποία δεν αποδέχομαι, διότι γνωρίζω ότι οι λειτουργία του δ.γ.Χ. κινείται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Είναι εκατό τοις εκατό παράνομη. Ανά πάσα στιγμή τα μέλη του δ.σ. μπορούν να βρεθούν στη φυλακή.
Ο ρόλος του δ.γ.Χ. που οι Χανιώτες γνώριζαν και γνωρίζουν παρήλθε. Η απόφαση που είχε παρθεί ήταν να φιλοξενούνται από όλη την Ελλάδα ασθενείς του ΕΟΠΥΥ, συναντώντας εκεί μέσα ανθρώπους νεότατους με ψυχικά νοσήματα, ανθρώπους με μη ιάσιμα νοσήματα, ανθρώπους προερχομένους από οπουδήποτε. Οι περισσότεροι χωρίς επικοινωνία με το περιβάλλον. Άγνωστο για τους περισσότερους. Ο κ. Γεώργιος Κουκλάκης, τον οποίο και ευχαριστώ, με παρακάλεσε, λόγω της εμπειρίας τόσων ετών να ανακαλέσω την αρνητική μου απόφαση και να επιστρέψω εκ νέου εις το δ.σ., Οπως και έγινε. Κατά την περίοδο των δυόμισι ετών που πέρασε, η διοίκηση Κουκλάκη συνέχισε την εισροή φιλοξενουμένων του ΕΟΠΥΥ σε σημείο τέτοιο που να μη μπορεί να φιλοξενήσει τους Χανιώτες γέροντες. Η δημαρχία Βάμβουκα δεν διέθεσε από τον προϋπολογισμό προς το γηροκομείο από τις 700.000 που παίρναμε επί Βιρβιδάκη, που γίνανε 30.000 επί Σκουλάκη, τίποτα. Το δε δημοτικό γηροκομείο να έχει μεταλλαχτεί κυριολεκτικά σε νοσοκομείο χρόνιων παθήσεων, χωρίς ιατρικό προσωπικό, χωρίς τα απαιτούμενα νοσοκομειακά μέσα, χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς μονάδα εντατικής θεραπείας, χωρίς επανδρωμένο ασθενοφόρο, μόνο και μόνο για να εισρέουν τα χρήματα του ΕΟΠΥΥ. Δηλαδή πλήρης μετάλλαξη. Δημοτικό γηροκομείο Χανίων μόνο κατ’ όνομα. Το θέμα το έφερε στο δ.σ. επανειλημμένως ο σύμβουλος κ. Χαράλαμπος Κουρούσης, δημοτικός σύμβουλος από την παράταξη Σαρρή, εντοπίζοντας το πού πάμε, το έφερε και στο δημοτικό συμβούλιο Χανίων. Εδόθη δημοσιότητα στον Τύπο. Αποτέλεσμα μηδενικό. Το δημοτικό γηροκομείο Χανίων με ένα ποσοστό άνω του ενενήντα τοις εκατό φιλοξενουμένων του ΕΟΠΥΥ ξεκίνησε ανοίγοντας τις πύλες του σε εκδηλώσεις και συναδελφώσεις, στις οποίες μετείχαν ποιοι; Οι ανοιακοί; Οι κατάκοιτοι; Οι ανήμποροι; Φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχουν ούτε δέκα άτομα, που να βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση. Όλη αυτή η υπόθεση είχε σαν αποτέλεσμα μαζί με την έλλειψη προσωπικού το πρόβλημα λειτουργίας του ιδρύματος. Το προσωπικό, το οποίο συνεχώς μειωνόταν, και την συντήρηση του ιδρύματος έκαναν διμηνίτες και πενταμηνίτες, οι οποίοι κατά καιρούς προσλαμβάνονταν, άρχισε να διαμαρτύρεται έντονα. Διότι πλέον είχαμε φτάσει στο σημείο κάθε φιλοξενούμενος να θέλει τον νοσοκόμο του, διότι οι αυτοεξυπηρετούμενοι είχαν τελείως ελαχιστοποιηθεί. Προσπαθήσαμε εγώ και ο σύμβουλος κ. Νικόλαος Παπαντωνάκης, αντιμετωπίζοντας αυτό το μείζον πρόβλημα και φέραμε μια πρόταση στο δ.σ., όπως περιοριστούν οι φιλοξενούμενοι του ΕΟΠΥΥ στο εξήντα τοις εκατό, ώστε να υπάρξει και η ικανότητα στους Χανιώτες γέροντες, όπως γινόταν παλιά, να φιλοξενηθούν. Η πρότασή μας αυτή κατά πλειοψηφία απορρίφτηκε.
Προ δεκαετίας αποφασίστηκε να δημιουργηθεί στο δημοτικό γηροκομείο Χανίων μια νέα πτέρυγα. Η λεγόμενη β4, για να μπορέσει χωροταξικά να ανακουφίσει τη δράση του. Τις μελέτες για την δημιουργία της πτέρυγας τις δώρισε η οικογένεια της αείμνηστης συμβούλου του γηροκομείου, Δανάης Προκοπάκη, ύψους άνω των 60.000 ευρώ. Ξεκίνησε τότε μια προσπάθεια πολεοδομικής τακτοποίησης του υπάρχοντος χώρου, ώστε κατόπιν να δοθεί η πολεοδομική άδεια για την ανέγερση της πτέρυγας. Μια πολύ σοβαρή εργασία, την οποία είχε αναλάβει επί δημαρχίας Βιρβιδάκη, ο τότε αντιδήμαρχος Αρης Παπαδογιάννης. Τα δε χρήματα, τα οποία θα διατίθεντο για την ανέγερση της πτέρυγας από μια απαλλοτρίωση οικοπεδικών εκτάσεων του γηροκομείου στο Ακρωτήρι, η οποία είχε εμπλακεί στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων και για χρόνια τα χρήματα ήταν δεσμευμένα. Η αποδέσμευσή τους έγινε λίγους μήνες πριν παραδώσει εις τον κ. Βάμβουκα ο κ. Σκουλάκης. Πρόκειται για ένα πόσο 800.000 ευρώ συν ενός ποσού περίπου 500.000 ευρώ, τα οποία υπήρχαν στο ταμείο του ιδρύματος από σχετικές πωλήσεις ακινήτων στο παρελθόν. Επί δυόμισι χρόνια οχλούσα το δ.σ. και τον κ. Κουκλάκη όπως προχωρήσουμε στην ανέγερση της πτέρυγας, φοβούμενος την απώλεια των χρημάτων μετά και την οικονομική κρίση, η οποία εν τω μεταξύ μας είχε καταλάβει. Σε ερώτησή μου στον κ. Κουκλάκη ποιος παίρνει την ευθύνη σε περίπτωση κουρέματος, σε περίπτωση αλλαγής νομίσματος, σε περίπτωση δεσμεύσεως των χρημάτων από το κράτος για μη γνωστούς λόγους, σε περίπτωση πολλών προβλημάτων που μπορούν να δημιουργηθούν σχετικά, απάντηση καμία. Το μόνο το οποίο γινόταν ήταν ξόδεμα χρημάτων σε τραγούδια και χορούς και εκδρομές και γεύματα ανθρώπων, που κυριολεκτικά τους σέρνανε. Και τραπεζώματα του δημοτικού γηροκομείου προς όλους εκείνους, οι οποίοι έρχονταν στις εκδηλώσεις. Και αντί αυτοί να προσφέρουν προς το ίδρυμα, όπως είθισται, να τρώνε και να πίνουν. Έφτασαν στο σημείο να αποφασίσουν να βάλουν κάμερες στο ίδρυμα με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι υπάλληλοι του ιδρύματος και να συμβεί το τραγικό γεγονός των τριών υπαλλήλων με την πτώση του ασανσέρ. Για όλα αυτά ποιος θα έχει την ευθύνη αγαπητοί συμπολίτες, κύριε διευθυντά της έγκριτης εφημερίδας σας;
Ετσι λοιπόν αποφάσισα να θέσω την παραίτησή μου, η οποία ακόμα δεν έγινε αποδεκτή, στον επικεφαλής του συνδυασμού μου Αρη Παπαδογιάννη, τον οποίο για όλα τα παραπάνω είχα ενημερώσει και αυτός είναι και ο λόγος της ανεξαρτητοποίησής μου. Το δημοτικό γηροκομείο Χανίων, ο τόπος που αγαπώ. Από τη στιγμή την οποία σαν ανεξάρτητος σύμβουλος είμαι πλέον αφεντικό του εαυτού μου και στα πλαίσια των δηλώσεών μου, ότι ο δήμαρχος Χανίων, στη θέση στην οποία βρίσκεται ανεξάρτητα κάποιος πού ανήκει πρέπει να βοηθηθεί, πήρα την πρωτοβουλία, έθεσα εαυτόν εις τη διάθεσή του, λέγοντάς του τα παρακάτω. Το δημοτικό γηροκομείο νοσεί. Ο κ. Κουκλάκης έχει θέσει προφορικώς την παραίτησή του. Το ίδρυμα και τα χρήματα δεν μπορούν να χαθούν, γιατί τότε πρέπει να παρέμβει εισαγγελέας. Επιστρέφω μετά από δεκαοκτώ χρόνια μόνο σαν πρόεδρος του δ.σ. αναλαμβάνοντας αμισθί για ένα χρόνο δέσμευσης την αποκατάσταση αυτού του αίσχους και τη θεμελίωση της πτέρυγας. Σχετικά ενημέρωσα και το γενικό γραμματέα του δήμου, κ. Φραγκάκη, και τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, κ. Αδοντάκη, και τους αντιδημάρχους κ. Βλαχάκη και κα Περράκη. Αλλά και σε οχλήσεις του κ. Κουκλάκη προς το πρόσωπό μου, αυτήν την απάντηση του έδωσα. Αποχωρώ με πόνο ψυχής. Θέτω στην κρίση σας τις αποφάσεις μου. Σας ζητώ συγγνώμη, όπου έκανα λάθος. Να είστε βέβαιοι όμως ότι επί δεκαοκτώ χρόνια εργάσθηκα για το συμφέρον του δημοτικού γηροκομείου Χανίων χωρίς να εισπράξω ουτε μια δραχμή, ούτε ένα ευρώ, σεβόμενος τους απόμαχους της ζωής, στους οποίους οφείλουμε την ύπαρξή μας.
Με ιδιαίτερη τιμή
Γεώργιος Σγουρός
ανεξάρτητος σύμβουλος στον Δήμο Χανίων
